عالم

[ویکی الکتاب] معنی عَالِمُ: دانا(علم به معنای احتمال صد در صد است ، بطوری که حتی یک در صد هم احتمال خلاف آن داده نمیشود . )
معنی أَعْلَم: داناتر
معنی أَعْلَمُ: می دانم
معنی بَرْزَخٌ: عالم پس از مرگ وقبل از قیامت-فاصله ومرزبین دو چیز
معنی حَفِیٌّ: عالم و با خبر از چیزی ( این کلمه از ماده حفیت فی السؤال : اصرار کردم در پرسش گرفته شده )
معنی عَرْشُهُ: تخت فرمانروایی او( کلمه عرش در قرآن به معنای مقامی است موجود که جمیع سر نخهای حوادث و امور در آن متراکم و جمع است . در عبارت َ کَانَ عَرْشُهُ عَلَی ﭐلْمَاءِ "شاید منظوراین است که فرامین الهی که مبنای اداره این عالم است توسط آب به اجزای عالم انتقال م...
معنی عسق: از حروف مقطعه و رموز قرآن (در روایتی از امام صادق علیه السلام آمده که حمعسق معنایش حلیم ، مثیب ( ثواب دهنده )،عالم ، سمیع ، قادر ، قوی ، است )
معنی دَّهْرِ: در اصل به معنای طول مدت عالم از اول پیدایش تا آخر انقراض آن بوده ، و در آیه شریفه "هل اتی علی الانسان حین من الدهر" به همین معنا است ، ولی بعد از آن هر مدت طولانی را هم دهر گفتهاند .
معنی حَکِیمُ: همیشه محکم (محکم به معنای چیزی است که طوری درست شده که فساد و شکاف در آن پیدا نمیشود) - حکیم یکی از اسمای حسنای الهی و از صفات فعل او است که از محکم کاری او در صنع عالم خبر میدهد
معنی مَطْوِیَّاتٌ: به هم پیچیده شده (منظور از "و السموات مطویات بیمینه " این است که در آن روز سببهای زمینی و آسمانی از سببیت میافتند ، و ساقط میشوند و آن روز این معنا ظاهر میگردد که هیچ مؤثری در عالم هستی بجز خدای سبحان نیست)
معنی لَا یَعْزُبُ: پوشیده نیست (کلمه عزوب که فعل مضارع یعزب از آن گرفته شده به معنای غیبت و دوری و خفاء است ، و این تعبیر اشاره دارد به اینکه همه اشیاء عالم نزد خدای تعالی حاضرند ، و هیچ چیز از ساحت مقدس او غایب نیست ، و او هر چیزی را در کتابی حفظ و ضبط کرده و از آن کت...
معنی لَبَسْنَا: مشتبه کردیم - پوشیده و مشکل کردیم - به اشتباه انداختیم - دچار اشتباه کردیم (در عبارت "وَلَوْ جَعَلْنَاهُ مَلَکاً لَّجَعَلْنَاهُ رَجُلاًَ وَلَلَبَسْنَا عَلَیْهِم مَّا یَلْبِسُونَ" منظور این است که اگر در پاسخ منکران پیامبر که به بشر بودن پیامبر ایراد ...
ریشه کلمه:
علم (۸۵۴ بار)

[ویکی فقه] عالم (ابهام زدایی). عالم ممکن است در معانی ذیل به کار رفته باشد: • عالم (جهان)، عالَم (جهان) به معنای عام عبارت است از تمامی موجود در زمان و مکان• عالم (دانشمند)، به معنی دانشمند
...

[ویکی فقه] عالم (جهان). جهان همان عالَم (به فتح لام) می باشد و عالم کلمه ای عربی است.
عالَم (جهان) به معنای عام عبارت است از تمام آنچه در زمان و مکان موجود است.
یا مجموع اجسام طبیعی اعم از زمین و آسمان است یا غیر از خدا تمام موجودات است چه حادث چه قدیم.

اقسام عالَم
عالَم (جهان) دارای اقسام مختلفی است که به مهمترین آن ها اشاره می نماییم.

← عالم روحانی و عالم جسمانی
۱. ↑ تعریفات جرجانی.

منبع
...

[ویکی فقه] عالم (دانشمند). عالِم به معنی دانشمند در برخی ابواب فقه و قرآن از آن یاد شده است.
عالم در عرف بر هر دانشمندی اطلاق می شود؛ لیکن در روایات و نیز عرف متشرعه بر خصوص دانشمند دینی اطلاق می گردد. در حدیثی از رسول خدا صلّی اللّه علیه و آله آمده است: «علم (حقیقی) سه گونه است: آیه ای محکم (معنای آن روشن است) یا فریضه ای مستقیم ( نسخ نشده و باقی است) و یا سنتی پایدار (و جاری) و جز این سه گونه، از دیگر علوم و دانشها، فضل است». برخی، قسم اول را اشاره به علم اصول دین و ارکان آن، دوم را به علم اخلاق و سوم را به علم شریعت و فقه دانسته اند.
← معنای اخص
۱. ↑ الکافی (کلینی)، ج۱، ص۳۲.
فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم السلام، ج۵، ص۲۹۸، برگرفته از مقاله«عالم».
...

عالم (دبی). عالَم یا دی یونیوِرس ( به انگلیسی: The Universe ) نام یک مجمع الجزایر مصنوعی ( ساخت بشر ) در دبی، امارات متحده عربی است که به شکل کهکشان راه شیری و سامانه خورشیدی طرّاحی شده است. این مجموعه در خلیج فارس واقع شده است. [ ۱] این پروژه در سال ۲۰۰۸ میلادی توسط شرکت نخیل، شرکتی که ساخت پروژه های بزرگی همچون نخل جمیرا، نخل دیره، نخل جبل علی و جهان را در کارنامهٔ خود دارد آغاز شد. پیش بینی شده است که این پروژه بین سال های ۲۰۲۳ تا ۲۰۲۸ میلادی به اتمام برسد. [ ۲] اما در سال ۲۰۰۹ پروژه به صورت موقّتی متوقّف شد و در وب گاه رسمی شرکت نخیل از آن با «پروژه ای در آینده» نام برده شد. [ ۳] [ ۴] در صورت اتمام، این پروژه ۳، ۰۰۰ هکتار خشکی ایجاد می شود. [ ۲]
مکان مجمع الجزایر عالم در بین نخل جمیرا، جزایر جهان، منطقهٔ ساحلی جمیرا و نخل دیره قرار دارد. [ ۱]

عالَم
سلسله مراتب عالم در رسائل اخوان الصفا
اصطلاحی کلّی، در الهیات و علم کلام. مجموع موجودات به جز خداوند، و در علم نوین مجموع جهان مادّی (← کیهان). قدما آن را بر ۲ قسم می دانستند: عالم علوی (افلاک و ستارگان) و عالم سفلی (زمین و عناصر مادی) که «عالم ­­­­­­­­­­­کون و فساد» نیز خوانده می شد. به باور قدما، عالم علوی همواره بر دوام و فسادناپذیر است و عالم سفلی روی در فساد و تباهی دارد. عالم را به تعبیری دیگر به دو قسم «عالم جسمانی» و «عالم روحانی» هم تقسیم می کردند. متکلمان مسلمان، با استناد به قرآن این دو عالم را با عناوین گوناگون خوانده اند؛ مثلاً به عالم جسمانی عنوان عالم خلق و به عالم روحانی عنوان «عالم امر» داده اند. عناوینی چون عالم غیب و عالم شهادت و عالم مُلک و عالم ملکوت از دیگر عناوینی است که به این دو عالم داده اند. شهاب الدین سهروردی، عالم را به چهار شمار بخش کرده است؛ عالم انوار قاهره، که عالم عقول و ملائکۀ مقربین است، عالم انوار مدبره، که عالم نفوس است، عالم برزخیان، که عبارت است از عالم افلاک و ستارگان و عناصر و به موقع عالم حس است، و عالم صور معلّقۀ ظلمانیه و مستنیره، که عالم مثال و خیال است. حکما و عرفای مسلمان، به تأثیر از فلسفۀ نوافلاطونی، عالم غیب را نیز به دو عالم ملکوت و جبروت تقسیم کرده اند. ملکوت، عالم حقایق و عقول و ارواح است و جبروت، عالم اسما و صفات. ملاصدرا سه عالم برمی شمارد؛ عالم عقل و عالم خیال و عالم حس و تقسیم عالم به پنج عالم «اعیان ثابته»، «ملک»، «عقول و نفوس مجرده»، «مثال» و «انسانی» نیز در نزد عارفان پیرو ابن عربی مرسوم بوده است. برخی عارفان نیز از عالم کبیر (جمیع موجودات) و عالم صغیر (انسانکه مظهر همۀ عوالم به شمار می رود) یاد کرده اند. برخی دیگر نیز از عالم لاهوت (مترادف با عالم غیب) و عالم ناسوت (مترادف با عالم مادی) نام برده اند. نیز ← سلسله_مراتب_هستی