طغرل

نام سنجر هم در اصل و ریشه یعنی به زبان پدر و مادر یا والدین به شکل سان جار تلفظ و بیان میشده. پیشوند سان به معنای شبیه، مثل و یا مانند ( در میدان رزمی : سان و سان دیدن به معنای رژه و رژه رفتن ) و پسوند جار به معنای ساقه ها و ریشه های خشک باقیمانده پس از درو کردن مزارع جو و گندم ( منجمله عدس و گاودانه و نخود و لوبیا و . . ) در اواخر و اوایل فصول بهار و تابستان که حیوانات اهلی روی آن به چراندن برده میشوند. منظور والدین از انتخاب این نام برای فرزند خود این بوده که این نوزاد پس از رسیدن به مقام سلطانی به خوان یا سفره ( مائده ) گسترده تبدیل خواهد شد و گله های انس و جنس در پهنه فرمانروایی وی از آن تغذیه خواهند نمود و با مشکلات بی نانی و بی آبی مواجه نخواهند شده و مانند قوم یهود پس از بازگشتن ( پسا : پس آ یعنی پس آمدن یا بازگشتن ) از مصر بسوی سرزمین وعده داده شده کنعان ( kanaan با تلفظ کانا آن به زبان های غربی که در اصل و ریشه به شکل کانه یا خانه ی آن تلفظ و بیان میشده و ضمیر سوم شخص مفرد آن، نام خدای پدر بوده در زبان و فرهنگ قوم فارسی زبان سومر ) و گم کردن راه اولیه از کنعان بسوی مصر در عصر یعقوب ( در اصل و ریشه با تلفظ جاکوب ) و فرزندانش به شکل ایل ( Israel : ایس را اِل : این است را ؛ این است اِل : ra با تلفظ را در زبان و فرهنگ قوم مصر نام خدای خورشید و el با تلفظ اِل نام خدا در زبان دو قوم کنعانی یکی اُگاریت و دیگری فینیقی بوده ) و سرگردانی آنان به مدت چهل سال در صحرای بی آب و علف سینا ( سینا به زبان فارسی فرا باستان به معنای شنود و کوه سینا به معنای کوه شنود ) دست به دامان خدا نشوند که برایشان نان از آسمان به باراند ( manna با تلفظ مانا به زبان های غربی در اصل و ریشه از دو کلمه به زبان فارسی ساخته شده : nan ma به معنای نانِ ما: ای آقا، ای سرور دنیا، خدایا سپاس نام ترا ( تورا ) ، امروز و فردا نان ما را بده در این بیابان خشکیده و بی آب و علف و مقدست. دعای آغشته با اعتراض به موسا : ای موسا، ما در مصر علیرغم همه بدبختی ها و بردگی ها حداقل یک دیزی آبگوشت داشتیم برای نهار و شام، چرا مارا به این وادی هدایت و رهبری کردی که نه تنها در آن یک گنجشگ هم پر نمیزند، بلکه نه نان و نه آب در آن یافت نمیشود. پس ببخش مارا که در غیاب چهل شبانه روزی تو روی قله این کوه با وعده دریافت دستور العمل از آقا ، سرور و خالق و فرمانروای مطلقه دنیا ها، در پای کوه یک گوساله طلائی به امر برادرت آّرون، آفریدیم و در زیر تابش نور آن پس از خوردن و آشامیدن غذا های لذیذ و گوارا مشغول رقصیدن و آواز خواند شدیم. ) .
عنوان سلسله قاجار هم در اصل و ریشه به شکل کاه جار بوده به معنای جارِ کاه. نتیجه اینکه تبدیل این نام های فارسی و حروف ت به ط ؛ ک به غ و ق و کلمات زال و سال به سل ؛ سان به سن؛ جار به جر ؛ گیان و جان به قیان توسط مسلمانان عرب زمان عهد عباسی با این نیت و هدف صورت پذیرفته که ایرانیان آن اعصار و آیندگانشان نتوانند هم ریشه بودن زبان آن ایل با زبان خود را کشف کنند تا در زیر پرچم و در رکاب مرکب اسلام و به نفع تبلیغ و ترویج دین نوپای اسلام بر علیه بقیه اقوام و بینش و باور های آنها جانانه بجگند از قبیل : دین و یوغ سنگین شریعت موسا ( موسی ) تحت عنوان قانون ( در اصل و ریشه به شکل Kanon و Canon با تلفظ کانون به زبان فارسی بوده به معنای مرکز ) و دین و یوغ سبک شریعت ایسا ( عیسی ) تحت عناوین نجات و شفا ؛ دین و آئین هندوان و بودائیان و مصریان و باور آنان به چرخه تولد و مرگ به روش گردش روان یا تناسخ و حتا بر علیه آئین و دین زرتشت و یوغ سنگین شریعت مزدیسنای وی و هرگونه بینش و بار دیگری غیر از دین محمّد و یوغ سنگین شریعت مصطفوی وی، تا به امروز و شاید تا آینده های دور دست.

همچنین به شکل �ارطغرل� نام بنیانگذار سلسله سلجوقیان می باشد .

الگوی تکیه WS
شمارگان هجا 2
منبع لغت نامه دهخدا
معنیطغرل . [ طُ رِ/ رُ ] ( ترکی ، اِ ) نام مرغی است شکاری :
الا تا بانگ درّاج است و قمری
الا تانام سیمرغ است و طغرل .
منوچهری .
دل تیهو از چنگ طغرل بداغ
رباینده باز از دل میغ ماغ .
اسدی .
|| در لغات شاهنامه تألیف ولف ، بمعنی شاهین نیز آمده است . رشیدی در فرهنگ خود آورده که این لفظ ترکی است ( به استناد نسخه ٔ میرزا ) و مولانا سروری گفته که از ترکان پرسیده شد، گفتند ترکی نیست ، و ظاهراً ترکی مغولستان است . ( رشیدی ) . بعضی گویند باز است و بعضی شاهین ، ومیرزا ابراهیم گفته که این لفظ ترکی است . ( فرهنگ خطی ) . پرنده ای است شکاری از جنس زردچشم . مؤلف بازنامه ٔ ناصری گوید: هرچند من با همه ٔ گردش و احتیاط طغرل را ندیده ام ، اما از صفاتی که شنیده و در کتب دیده شده از نوع زردچشم است . بعد حکایت یک طغرل را نقل میکند که از چین برای بهرام گور آورده بودند. ( فرهنگ نظام ج 3 ص 643 ) . صاحب مجمعالفرس و حافظ اوبهی و مؤلف برهان و صاحب غیاث اللغات و آنندراج در فرهنگ خود لفظطغرل را بضم راء ضبط کرده اند. مؤلف آنندراج در فرهنگ خود آورده که : طغرل ؛ جانور شکاری و پادشاهی است واین ترکی است و بعضی گویند از ترکان تحقیق شده ترکی نیست . ظاهراً ترکی مغولستانی است . حکیم زلالی :
ز بیمش اشک سیمابند در گل
طغان و سنجر و بهرام وطغرل .
خواجه سلمان :
در جاه گرفتم که شدی طغرل و سنجر
بنگر که کجایند کنون سنجر و طغرل .
( از بهار عجم ) .
و در غیاث نوشته که طغرل نام پادشاهی از پادشاهان سلجوقی و بر وزن بلبل جانوری است شکاری طائر مثل باز وعقاب . ( از برهان و مدار و سراج ) . و در چهار شربت نوشته که تغرل به تای فوقانی در ترکی بهری را گویند که طائر شکاری معروف است . مؤلف گوید که طغرل مبدل همین است . ( آنندراج ) . ولف در فرهنگ شاهنامه گوید: ماکان در شاهنامه که طبع کرده همه جا طغرل را بفتح راء ضبط کرده است :
بزد طبل و طغرل شد اندر هوا
شکیبا نشد مرغ فرمانروا.
فردوسی .
که طغرل به شاخی برآویخته ست
کنون بازدارش بگیرد به دست .
فردوسی .
ز دیدارشان چشم او خیره گشت
ز باز و ز طغرل دلش تیره گشت .
فردوسی .
به برزین چنین گفت شاه جهان
که امروز طغرل ز ما شد نهان .
فردوسی .
ابا بازداران صدوشصت باز
دوصد چرخ و شاهین گردن فراز
پس اندر یکی مرغ بودی سیاه
گرامی تر آن بود در چشم شاه
سیاهش دو چنگ و به منقار زرد
چو زرّدرخشنده بر لاجورد
همی خواندندیش طغرل بنام
دو چشمش چنان چون پر از خون دو جام .
فردوسی .
دوصد باز و افزون ز سیصد خشین
صدوشصت طغرل همه به گزین .
اسدی ( گرشاسب نامه ص 304 ) .
سرش طغرل و تنش یکسر ز زر
ز یاقوت چشم از زبرجدش پر.
اسدی ( گرشاسب نامه ص 313 ) .
بلی خجل شود آن باشه ای که ناگاهان
به آشیانه ٔ او میهمان رسد طغرل
ز جاه صاحب عادل ملک بگرداناد
گزند چشم بدو طعن حاسد و عاذل .
سوزنی .
و رجوع به فرهنگ شعوری ج 2 ص 165 شود.

🔸اوتوهای قدیمی بازغال چوب داغ می شده اند، یعنی داخل اوتو زغال ریخته و به آن شکل داغ می کردند، همچنین طریقه نشستن اوتو روی پارچه و خود اوت "آتش" هم درساخت این کلمه نقش داشته.