ضیاء بنیادف ( ترکی آذربایجانی: Ziya Bünyadov ) شرق شناس و تاریخ نگار اهل آذربایجان بود. وی برای مدتی جانشینی آکادمی ملی علوم آذربایجان را به عهده داشت. به عنوان تاریخ نویس، برای مدت طولانی سکان هدایت دانشکده تاریخ آکادمی ملی علوم را در دست گرفت. این دانشمند آذربایجانی جانباز جنگ جهانی دوم و قهرمان اتحاد شوروی بود. او با همکاری «وسیم محمد علی اف»، دیگر شرق شناس آذربایجانی، برای نخستین بار قرآن را به زبان ترکی آذربایجانی برگردانده اند. [ ۱] [ ۲]
ضیاء بنیادف در ۲۱ ماه دسامبر سال ۱۹۲۳، در آستارای آذربایجان شوروی تولد یافت. پدر وی اصالتاً اهل روستای بی بی هیبت از توابع شهر باکو بود، که به عنوان مأمور گمرک فعالیت می کرد. به خاطر شغل پدرش خانواده بنیادف چند بار نقل مکان کردند. پس از اتمام تحصیلات دبیرستانی خویش در ۱۹۳۹ در شهر «گویچه»، به دانشکده نظامی باکو پذیرفته شد. در پی آغاز جنگ جهانی دوم، به سال ۱۹۴۲، به جبهه قفقاز واقع در قرابت شهر موزدوک اعزام گردید. [ ۳]
در نشر سال ۱۹۴۲ روزنامه رسمی ارتش شوروی - «ستاره سرخ» - دربارهٔ ضیاء بنیادف آمده است: «صیاء بنیادف مانند یک پلنگ به صورت باهوشانه و چابکانه ای در شرایط غیر محتمل و پیچیده ترین موقعیت ها قادر بوده خود را اثبات کند و به اطلاعاتی موثق و دقیق در مورد تعداد، جنگ افزار و جابه جایی ارتش دشمن دست یابد. او به خاطر روح عاشقانه و دانش ها و فضیلتش در رشته ادبیات از احترام بزرگی در گردان برخوردار بود. [ ۴]
حضور او در مصاف تا پایان جنگ جهانی دوم استمرار یافت به نحوی که در تسخیر ورشو و برلین توسط نیروهای شوروی شرکت داشت. در پاس انجام عملیات دشوار و نقش تعیین کننده ای در لهستان که باعث کشته شدن ۱۰۰ نفر و اسارت ۴۵ تن از قوای آلمانی شد، عالی ترین مدال قهرمانی جنگ شوروی را اخذ نمود. [ ۵]
افزون بر این، بابت مشارکت فعال و رشادتش در جنگ جهانی دوم از ضیاء بنیادف با اعطاء نشان های پرچم سرخ، ستاره سرخ و الکساندر نوسکی و نیز نشان جنگ میهنی درجه دو تقدیر به عمل آمد. ستوان ضیاء بنیاد به مدت یک سال بعد از اتمام جنگ قائم مقام فرمانده منطقهٔ مسکونی پانکوو در آلمان بود. [ ۶]
ضیاء بنیادف پس از پایان جنگ وارد دانشکده مطالعات شرق شناسی مسکو و از آنجا دانش آموخته شد. در سال ۱۹۵۴ از رساله دکتری خود دفاع کرد. سپس راه باکو را در پیش گرفته و در دانشکده تاریخ آکادمی ملی علوم آذربایجان شوروی مشغول به کار شد. با ورود به آکادمی علوم به سرعت مراتب ترقی را در این مؤسسه علمی پشت سر گذاشت، به طوری که ابتدا به سمت عضو پژوهشی و بعد نیز پژوهشگری ارشد منصوب شد، نهایتاً به سکانداری دانشکده تاریخ و هنچنین جانشینی آکادمی علوم رسید. [ ۷]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفضیاء بنیادف در ۲۱ ماه دسامبر سال ۱۹۲۳، در آستارای آذربایجان شوروی تولد یافت. پدر وی اصالتاً اهل روستای بی بی هیبت از توابع شهر باکو بود، که به عنوان مأمور گمرک فعالیت می کرد. به خاطر شغل پدرش خانواده بنیادف چند بار نقل مکان کردند. پس از اتمام تحصیلات دبیرستانی خویش در ۱۹۳۹ در شهر «گویچه»، به دانشکده نظامی باکو پذیرفته شد. در پی آغاز جنگ جهانی دوم، به سال ۱۹۴۲، به جبهه قفقاز واقع در قرابت شهر موزدوک اعزام گردید. [ ۳]
در نشر سال ۱۹۴۲ روزنامه رسمی ارتش شوروی - «ستاره سرخ» - دربارهٔ ضیاء بنیادف آمده است: «صیاء بنیادف مانند یک پلنگ به صورت باهوشانه و چابکانه ای در شرایط غیر محتمل و پیچیده ترین موقعیت ها قادر بوده خود را اثبات کند و به اطلاعاتی موثق و دقیق در مورد تعداد، جنگ افزار و جابه جایی ارتش دشمن دست یابد. او به خاطر روح عاشقانه و دانش ها و فضیلتش در رشته ادبیات از احترام بزرگی در گردان برخوردار بود. [ ۴]
حضور او در مصاف تا پایان جنگ جهانی دوم استمرار یافت به نحوی که در تسخیر ورشو و برلین توسط نیروهای شوروی شرکت داشت. در پاس انجام عملیات دشوار و نقش تعیین کننده ای در لهستان که باعث کشته شدن ۱۰۰ نفر و اسارت ۴۵ تن از قوای آلمانی شد، عالی ترین مدال قهرمانی جنگ شوروی را اخذ نمود. [ ۵]
افزون بر این، بابت مشارکت فعال و رشادتش در جنگ جهانی دوم از ضیاء بنیادف با اعطاء نشان های پرچم سرخ، ستاره سرخ و الکساندر نوسکی و نیز نشان جنگ میهنی درجه دو تقدیر به عمل آمد. ستوان ضیاء بنیاد به مدت یک سال بعد از اتمام جنگ قائم مقام فرمانده منطقهٔ مسکونی پانکوو در آلمان بود. [ ۶]
ضیاء بنیادف پس از پایان جنگ وارد دانشکده مطالعات شرق شناسی مسکو و از آنجا دانش آموخته شد. در سال ۱۹۵۴ از رساله دکتری خود دفاع کرد. سپس راه باکو را در پیش گرفته و در دانشکده تاریخ آکادمی ملی علوم آذربایجان شوروی مشغول به کار شد. با ورود به آکادمی علوم به سرعت مراتب ترقی را در این مؤسسه علمی پشت سر گذاشت، به طوری که ابتدا به سمت عضو پژوهشی و بعد نیز پژوهشگری ارشد منصوب شد، نهایتاً به سکانداری دانشکده تاریخ و هنچنین جانشینی آکادمی علوم رسید. [ ۷]
wiki: ضیاء بنیادف