صهیب بن سنان

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] صهیب بن سنان در اصل اهل عراق و از ساکنان کنار دجله نزدیک موصل است، پدر و عمویش از فرمانداران کسری بر سرزمین ابلّه بودند،
در یکی از جنگ های روم و ایران صهیب اسیر رومیان گردید. او را به روم بردند و در آنجا بزرگ شد، از این جهت به او صهیب رومی می گویند و به همین جهت در زبان لکنت داشت نه عرب بود و نه اروپایی، بعضی از افراد قبیله کلب او را با جمعی از بردگان از روم خریداری کردند و در مکه به عبدالله جدعان فروختند، عبدالله او را آزاد ساخت.
تاریخچه اسلام آوردن صهیب
صهیب و عمار یاسر پس از سی و چند نفر مسلمان شدند. در یکی از روزهایی که پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلّم) با جمعی از مسلمانان در خانه ارقم پنهان بودند، عمار یاسر جلو خانه ارقم منتظر اجازه بود که صهیب هم رسید، عمار پرسید برای چه به اینجا آمدی؟ صهیب گفت: تو برای چه آمده ای؟ عمار گفت: آمده ام تا خدمت رسول خدا (صلی الله علیه و آله وسلّم) رسیده و گفتارش را بشنوم، صهیب گفت: مقصود من هم همین است. هر دو وارد شدند. پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلّم) اسلام را به آنها پیشنهاد کرد و آن دو مسلمان شدند.
هجرت صهیب به مدینه همراه پیامبر
پس از هجرت پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلّم) به مدینه، صهیب هم به قصد مدینه حرکت کرد. کفار قریش به تعقیب او برخاستند. صهیب که مردی شجاع و نیرومند بودن تیری به چله کمان نهاد و گفت همه مرا می شناسید در تیراندازی مهارت کامل دارم، چنانچه از من دست نکشید آخرین تیری که در ترکشم هست به کار برده، سپس با شمشیر با شما می جنگم؛ علاوه من برای شما سودی ندارم. محل اموالم را به شما نشان می دهم تا آنها را تصرف کنید و از من دست بکشید. آنها به این معامله راضی شدند و برگشتند، او هم به راه خود ادامه داد تا در قبا خود را به پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلّم) رسانید. صهیب در بدر، احد، خندق و سایر جنگ ها شرکت داشت.
علاقه صهیب به خلیفه دوم
...

[ویکی شیعه] صُهَیب بن سِنَان بن خالد(مالک) بن عبد عمرو بن عقیل بن عامر،(درگذشت ۳۸ق بنابر نقل مشهور)، از صحابه و نخستین مسلمانان که هم زمان با عمار اسلام آورد و پس از هجرت پیامبر، در قُبا خود را به آن حضرت رساند.
او در تمامی غزوات پیامبر حضور یافت. وی در ایام بیماری خلیفه دوم، از سوی او بر مردم نماز گزارد. پس از درگذشت عمر، طبق وصیت او بر جنازه اش نماز خواند. وی پس از قتل عثمان با حضرت علی (ع) بیعت نکرد. در کتاب الاختصاص روایتی در مذمت او نقل شده است. به گفته زرکلی وی ۳۰۷ حدیث نقل کرده است.
نسب صهیب به سه صورت ذیل در منابع تاریخی آمده است:

دانشنامه آزاد فارسی

صُهَیْب بن سَنان (۳۲پ ق ـ ۳۸ق)
مشهور به صهیبِ رومی، صحابی پیامبر اسلام (ص) و از سابقان در اسلام. پدرش پیش از اسلام از سرشناسان منطقۀ موصل بود و پادشاه ایران او را حاکم اُبُلّه (نزدیکی بصره ) کرد. در حملۀ رومیان به زادگاه صهیب اسیر شد و در میان رومیان پرورش یافت . سپس او را به عنوان برده در مکه به عبدالله بن جدعان فروختند و عبدالله او را آزاد کرد. صهیب مقیم مکه شد و تجارت را پیشۀ خود کرد. از نخستین کسانی بود که به پیغمبر (ص ) ایمان آورد و از سوی مشرکان برای دست کشیدن از اسلام به سختی شکنجه شد. درپی هجرت پیغمبر اکرم (ص ) به مدینه ، وی نیز درصدد مهاجرت برآمد، اما چون مال فراوانی اندوخته بود، مشرکان مانعش شدند. صهیب ناچار همۀ اموال خود را به آن ها بخشید تا توانست هجرت کند. در غزوۀ بدر، احد، خندق و دیگر غزوات حضور داشت . به هنگام آخرین بیماری پیغمبر (ص )، صهیب پیام آور میان عایشه و پدرش ابوبکر بود. پس از زخم خوردن عمربن خطاب ، صهیب از سوی وی با مردم نماز می خواند و چون خلیفه مُرد به وصیتش صهیب بر نعش او نماز خواند. نوشته اند که او در مرگ عمر بسیار ندبه و زاری می کرد. صهیب به پارسایی معروف است و در ادب فارسی از او یاد شده است .

پیشنهاد کاربران

بپرس