شهرستان داراب یکی از شهرستان های استان فارس ایران است. مرکز این شهرستان، شهر داراب است. داراب تنها شهرستان ۵ بخشی استان فارس می باشد.
نام شهر داراب برگرفته از داریوش دوم ( داراب ) می باشد. البته روایت های گوناگونی در این مورد وجود دارد. داراب یکی از شاهان ایران در شاهنامهٔ فردوسی است، که پدر دارا ( داریوش سوم هخامنشی ) شناخته می شود. با توجه به تاریخ سنتی ایران، داراب با داریوش دوم هخامنشی همسان انگاشته می شود.
بشتر مناطق شهرستان داراب از نظر آب و هوایی گرمسیری است که بارش در آن بیش تر به صورت باران است و در طول سال از ۳۵۰ میلی متر تجاوز نمی کند. در قسمتی از داراب که به کوهستان مشهور می باشد آب و هوا به نسبت سرد و کوهستانی می باشد و در زمستان در بیش تر مناطق کوهستان برف می بارد. شغل بیش تر مردم در روستاها کشاورزی است. مرکبات آن شهره شهرهای دیگر و حتی کشورهای حوزه خلیج فارس می باشد. البته محصولات باغی دیگر داراب نیز شهرت دارند مانند انار تَنگ طه، خصوصاً انار شیرین شهوار که از شهرت بالایی برخوردار بوده و بیش تر به کشورهای دیگر صادر می گردد. گل محمدی منطقه کوهستان یا سرکوه، از جمله روستاهای نوایگان و لایزنگان نیز از کیفیت بسیار بالایی برخوردار است، و در سطح کشور هم از نظر میزان تولید و هم کیفیت محصول، به دلیل کشت دیم و ارگانیک بودن، بی نظیر است.
شهر داراب در زمان های گذشته دارابگرد نامیده می شد و از کهن ترین شهرهای ایران و جهان محسوب می گردد قدمت این شهر براساس مطالعات باستان شناسی به هزاره های پنجم و ششم قبل از میلاد مقارن با عصر سفال نخودی بازمی گردد. تپه ها و تل های ماقبل تاریخ پیرامون شهر بیانگر این موضوع می باشند. این شهر برمبنای شواهد تاریخی در دوران هخامنشیان به صورت مدور بنا می گردد و به عنوان مهم ترین شهر آبادان شرق فارس در دشت بزرگی بنا می شود. علت مدور بودن شهر اهمیت حفاظت از آن بوده است. براساس روایت فردوسی طوسی بانی این شهر داراب شاه ( دارای بزرگ ) است که در ادبیات ایرانی و اسلامی از وی به عنوان داریوش بزرگ یاد می شود. شهر به صورت مدور در میان دشت بزرگی ایجاد شده است و پیرامون آن کَندَگ یا خندق بزرگی برای حفاظت از شهر ایجاد نموده اند. بسیاری از محققان اعتقاد دارند این شهر از تأسیسات عصر هخامنشی محسوب می گردد. شهر دارابگرد در عصر ساسانی به عنوان مقر اردشیر بابکان سرسلسله این خاندان از اهمیت و اعتبار ویژه ای برخوردار می گردد. به عقیده اصطخری شهر دارابگرد سومین ولایت بزرگ پارس بوده است. یکی از بزرگ ترین ضرابخانه های پارس در شهر دارابگرد ایجاد شده بود. این شهر در دوران اسلامی نیز اهمیت خود را همچنان حفظ می نماید و یکی از مهم ترین ولایات پارس محسوب می شده است. ( برگرفته از داراب در آئینه تاریخ تألیف محمدباقر مهاجر )
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفنام شهر داراب برگرفته از داریوش دوم ( داراب ) می باشد. البته روایت های گوناگونی در این مورد وجود دارد. داراب یکی از شاهان ایران در شاهنامهٔ فردوسی است، که پدر دارا ( داریوش سوم هخامنشی ) شناخته می شود. با توجه به تاریخ سنتی ایران، داراب با داریوش دوم هخامنشی همسان انگاشته می شود.
بشتر مناطق شهرستان داراب از نظر آب و هوایی گرمسیری است که بارش در آن بیش تر به صورت باران است و در طول سال از ۳۵۰ میلی متر تجاوز نمی کند. در قسمتی از داراب که به کوهستان مشهور می باشد آب و هوا به نسبت سرد و کوهستانی می باشد و در زمستان در بیش تر مناطق کوهستان برف می بارد. شغل بیش تر مردم در روستاها کشاورزی است. مرکبات آن شهره شهرهای دیگر و حتی کشورهای حوزه خلیج فارس می باشد. البته محصولات باغی دیگر داراب نیز شهرت دارند مانند انار تَنگ طه، خصوصاً انار شیرین شهوار که از شهرت بالایی برخوردار بوده و بیش تر به کشورهای دیگر صادر می گردد. گل محمدی منطقه کوهستان یا سرکوه، از جمله روستاهای نوایگان و لایزنگان نیز از کیفیت بسیار بالایی برخوردار است، و در سطح کشور هم از نظر میزان تولید و هم کیفیت محصول، به دلیل کشت دیم و ارگانیک بودن، بی نظیر است.
شهر داراب در زمان های گذشته دارابگرد نامیده می شد و از کهن ترین شهرهای ایران و جهان محسوب می گردد قدمت این شهر براساس مطالعات باستان شناسی به هزاره های پنجم و ششم قبل از میلاد مقارن با عصر سفال نخودی بازمی گردد. تپه ها و تل های ماقبل تاریخ پیرامون شهر بیانگر این موضوع می باشند. این شهر برمبنای شواهد تاریخی در دوران هخامنشیان به صورت مدور بنا می گردد و به عنوان مهم ترین شهر آبادان شرق فارس در دشت بزرگی بنا می شود. علت مدور بودن شهر اهمیت حفاظت از آن بوده است. براساس روایت فردوسی طوسی بانی این شهر داراب شاه ( دارای بزرگ ) است که در ادبیات ایرانی و اسلامی از وی به عنوان داریوش بزرگ یاد می شود. شهر به صورت مدور در میان دشت بزرگی ایجاد شده است و پیرامون آن کَندَگ یا خندق بزرگی برای حفاظت از شهر ایجاد نموده اند. بسیاری از محققان اعتقاد دارند این شهر از تأسیسات عصر هخامنشی محسوب می گردد. شهر دارابگرد در عصر ساسانی به عنوان مقر اردشیر بابکان سرسلسله این خاندان از اهمیت و اعتبار ویژه ای برخوردار می گردد. به عقیده اصطخری شهر دارابگرد سومین ولایت بزرگ پارس بوده است. یکی از بزرگ ترین ضرابخانه های پارس در شهر دارابگرد ایجاد شده بود. این شهر در دوران اسلامی نیز اهمیت خود را همچنان حفظ می نماید و یکی از مهم ترین ولایات پارس محسوب می شده است. ( برگرفته از داراب در آئینه تاریخ تألیف محمدباقر مهاجر )
wiki: شهرستان داراب