شهادت امام جواد

[ویکی فقه] حضرت امام محمد بن علی بن موسی الرضا (علیه السّلام) نهمین پیشوای شیعیان امامی مذهب که از برگزیدگان خدا می باشد، در سال ۱۹۵ هـ در مدینه، چشم به جهان گشود. آن حضرت در سال ۲۲۰ هـ در سن ۲۵ سالگی و پس از ۱۷ سال امامت و پیشوایی شیعیان به شهادت رسید و در بغداد در قبرستان قریش در کنار قبر جدش موسی بن جعفر (علیه السّلام) دفن شد. مادر ایشان کنیزی بنام "سبیکه نوبیه" بود. بنا به نقلی از خویشاوندان ماریه قبطیه مادر ابراهیم، پسر نبی اکرم (صلی الله علیه و آله وسلّم) بوده است.
السلام علیک ایها الایة العظمی قال علی بن موسی الرضا (علیه السّلام): «هذا المولود الذی لم یولد مولود اعظم برکة علی شیعتنا منه» «این فرزندی (امام جواد) است که با برکت تر از او برای شیعیان ما متولد نشده است» مشخصات فردی امام جواد (علیه السّلام): اسم: محمد، کنیه: ابوجعفر، ابوجعفر الثانی القاب: جواد، تقی، قانع، مرتضی، نجیب، عالم نام پدر: علی بن موسی الرضا ثامن الائمه (علیه السّلام) نام مادر: سبیکه، امام رضا (علیه السّلام) ایشان را خیزران نامید. تاریخ تولد: نوزدهم شهر رمضان یا نیمه آن، ولی ابن عیاش ولادت حضرت را دهم رجب ذکر کرده و در دعای ناحیه مقدسه: «اللهم انی اسئلک بالمولودین فی رجب محمد بن علی الثانی وابنه علی بن محمد المنتخب» مؤید قول او است. و در سال ۱۹۵ هجری قمری محل تولد: مدینه مدت عمر: مشهور ۲۵ سال و سه ماه و ۱۲ روز مدت امامت: ۱۷ سال، خلفای هم عصر: مامون و معتصم عباسی، فرزندان پسر: امام علی النقی (علیه السّلام)، ابوجعفر موسی المبرقع ایشان جد سادات رضوی است. نقش خاتم: حسب الله حافظی تاریخ شهادت: اشهر آن است که در آخر ماه ذیعقده سال ۲۲۰ هجری شهید شد. محل دفن: کاظمین
مشهورترین لقب
مشهورترین لقب حضرت «جواد» است و القاب دیگری همچون زکی، مرتضی، قانع، منتجب و... داشته اند. کنیه ایشان ابوجعفر است که معمولا در روایات تاریخی ابوجعفر ثانی ذکر می شود تا با ابوجعفر اول، یعنی امام باقر (علیه السّلام) اشتباه نشود.
تبعید به بغداد
مامون حضرت جواد (علیه السّلام) را بعد از شهادت پدر بزرگوارش امام رضا (علیه السّلام) به بغداد طلبید و دختر خود ام الفضل را به تزویج حضرت درآورد. چرا که از طرفی امام را در کنترل خود داشت و از طرفی آمد وشد شیعیان را با حضرت زیر نظر می گرفت. حضرت جواد (علیه السّلام) پس از اینکه به بغداد تشریف برد، از سوء معاشرت مامون در اذیت و آزار بود. از وی خواست که به حج بیت الله الحرام برود. وقتی حضرت به مدینه رسیدند در آنجا توقف کردند تا آنکه مامون در سال ۲۱۸ هـ در هفدهم رجب مرد و برادرش معتصم به قدرت رسید. چون معتصم از فضائل و کمالات حضرت امام جواد (علیه السّلام) مطلع شد، به واسطه حسد و ترس از اینکه حضرت در رشد تشیع در حرمین (مکه و مدینه) به مقصود برسند، در صدد برآمد که چاره ای بیندیشد. پس آن حضرت را به بغداد فرا خواند. حضرت امام جواد (علیه السّلام) چون قصد رفتن به بغداد نمودند، حضرت امام علی النقی (امام هادی (علیه السلام) را جانشین خود در مدینه کردند و در حضور اکابر شیعه و ثقات اصحاب خود نص صریح بر امامت آنحضرت نمودند و کتب علوم الهی و اسلحه و آثار حضرت رسول اکرم (صلی الله علیه و آله وسلّم) و سایر پیامبران را به فرزند خود امام هادی (علیه السّلام) دادند و دل به شهادت داده و با فرزند گرامی خود وداع کردند و روانه بغداد شدند. در روز ۲۸ محرم سال ۲۲۰ هـ وارد بغداد شدند و معتصم در اواخر همین سال آنحضرت را به زهر کین شهید کرد.
تاریخ شهادت
...