شتر دوکوهانه، شتر باختری، شتر بلخی ( Bactrian camel ) یا شتر مغولی ( Mongolian camel ) ، گونه ای از شترسانان است که در خاور دور، آسیای میانه و خاورمیانه زندگی می کند. [ ۱]
دانشمندان معتقدند که برخلاف شتر یک کوهانه که در جنوب عربستان اهلی شده است، شتر دوکوهانه توسط عشایر کوچ نشین آسیای مرکزی، مغولستان و شمال چین اهلی شده است و این کوچ نشینان شتر دوکوهانه را به منظور حمل و نقل و کارهای سخت اهلی کرده اند. بعدها بر اثر پیشرفت تمدن و به وجود آمدن روستاها و دهکده ها و استقرار عشایر کوچ رو، از شتر دوکوهانه برای شخم زنی و لشکرکشی و استفاده از پشم و گوشت و پوست نیز استفاده شده است. [ ۲]
تاریخچه پرورش شتر دوکوهانه در چین به قرن ها قبل از میلاد بازمی گردد و سلسله های مختلف پادشاهی چین از این حیوان برای مقاصد گوناگون استفاده می کرده اند. [ ۳] [ ۴]
تاریخچه حضور شتر دوکوهانه در ایران روشن نیست، هرچند که در اوستا کتاب مقدس زرتشتیان که بین سال های ۵۳۰ تا ۵۷۰ پیش از میلاد نوشته شده است اشاره ای فراوان به شتر شده است اما مشخص نیست که منظور از شتر کدام گونه آن است. برخی معتقدند که منظور از شتر در اوستا شتر دوکوهانه بوده و شتر یک کوهانه سال ها بعد و هم زمان با فتوحات ایرانیان در بین النهرین، فلسطین و مصر به ایران وارد شده است. این فرضیه مبتنی بر نقش هایی است که بر روی دیوارهای تخت جمشید در فاصله زمانی بین قرن ۶ یا ۷ پیش از میلاد ساخته شده است. در جاده ابریشم که نقش بسیار مهمی را در تجارت دنیای قدیم بازی می کرد، از شتر دوکوهانه جهت حمل و نقل ابریشم و سایر محصولات تجاری استفاده می شد. استفاده وسیع از شتر یک کوهانه برای مقاصد عمومی، بارکشی و میزان تولید سریع گوشت و شیر منجر به عقب نشینی تدریجی شتر دوکوهانه به طرف مناطق شمالی و کشورهایی نظیر قزاقستان، ازبکستان، مغولستان و غیره گردید جایی که شرایط آب و هوایی و دیگر شرایط اقلیمی برای شتر یک کوهانه بسیار دشوار بوده و ناچار بوده اند که از شتر دوکوهانه استفاده کنند؛ زیرا شترهای دوکوهانه دارای سم های مقاومی برای راه رفتن در زمین های سنگلاخی بوده اند و همچنین به علت پشم و کرک زیادی که در بدن داشته اند در هوای سرد و باد و طوفان هایی که معمولاً در مناطق سرد و خشک مغولستان و دامنه کوه های هیمالیا وجود داشته حفاظت می شده اند و بنابراین احتمال می رود نسل شترهای دوکوهانه موجود در ایران از نسل شترهای ترددی فوق باشد. تعداد فعلی شترهای دوکوهانه در جهان حدود ۲ میلیون نفر می باشند که در کشورهای چین، مغولستان، افغانستان و آسیای مرکزی و به میزان کمتر در ایران و ترکیه و جمهوری آذربایجان پراکنده اند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدانشمندان معتقدند که برخلاف شتر یک کوهانه که در جنوب عربستان اهلی شده است، شتر دوکوهانه توسط عشایر کوچ نشین آسیای مرکزی، مغولستان و شمال چین اهلی شده است و این کوچ نشینان شتر دوکوهانه را به منظور حمل و نقل و کارهای سخت اهلی کرده اند. بعدها بر اثر پیشرفت تمدن و به وجود آمدن روستاها و دهکده ها و استقرار عشایر کوچ رو، از شتر دوکوهانه برای شخم زنی و لشکرکشی و استفاده از پشم و گوشت و پوست نیز استفاده شده است. [ ۲]
تاریخچه پرورش شتر دوکوهانه در چین به قرن ها قبل از میلاد بازمی گردد و سلسله های مختلف پادشاهی چین از این حیوان برای مقاصد گوناگون استفاده می کرده اند. [ ۳] [ ۴]
تاریخچه حضور شتر دوکوهانه در ایران روشن نیست، هرچند که در اوستا کتاب مقدس زرتشتیان که بین سال های ۵۳۰ تا ۵۷۰ پیش از میلاد نوشته شده است اشاره ای فراوان به شتر شده است اما مشخص نیست که منظور از شتر کدام گونه آن است. برخی معتقدند که منظور از شتر در اوستا شتر دوکوهانه بوده و شتر یک کوهانه سال ها بعد و هم زمان با فتوحات ایرانیان در بین النهرین، فلسطین و مصر به ایران وارد شده است. این فرضیه مبتنی بر نقش هایی است که بر روی دیوارهای تخت جمشید در فاصله زمانی بین قرن ۶ یا ۷ پیش از میلاد ساخته شده است. در جاده ابریشم که نقش بسیار مهمی را در تجارت دنیای قدیم بازی می کرد، از شتر دوکوهانه جهت حمل و نقل ابریشم و سایر محصولات تجاری استفاده می شد. استفاده وسیع از شتر یک کوهانه برای مقاصد عمومی، بارکشی و میزان تولید سریع گوشت و شیر منجر به عقب نشینی تدریجی شتر دوکوهانه به طرف مناطق شمالی و کشورهایی نظیر قزاقستان، ازبکستان، مغولستان و غیره گردید جایی که شرایط آب و هوایی و دیگر شرایط اقلیمی برای شتر یک کوهانه بسیار دشوار بوده و ناچار بوده اند که از شتر دوکوهانه استفاده کنند؛ زیرا شترهای دوکوهانه دارای سم های مقاومی برای راه رفتن در زمین های سنگلاخی بوده اند و همچنین به علت پشم و کرک زیادی که در بدن داشته اند در هوای سرد و باد و طوفان هایی که معمولاً در مناطق سرد و خشک مغولستان و دامنه کوه های هیمالیا وجود داشته حفاظت می شده اند و بنابراین احتمال می رود نسل شترهای دوکوهانه موجود در ایران از نسل شترهای ترددی فوق باشد. تعداد فعلی شترهای دوکوهانه در جهان حدود ۲ میلیون نفر می باشند که در کشورهای چین، مغولستان، افغانستان و آسیای مرکزی و به میزان کمتر در ایران و ترکیه و جمهوری آذربایجان پراکنده اند.
wiki: شتر دوکوهانه