شانه زدن

[ویکی فقه] شانه زدن‏ و آراسته بودن یکی از آداب نظافت و از مستحبات اسلام است.
از احکام آن در بابهای طهارت، صلات، نکاح و طلاق سخن گفته ‏اند.
حکم تکلیفی شانه زدن
شانه زدن مو ی سر و صورت، بویژه قبل و پس از هر نماز واجب و مستحب و شانه زدن محاسن پس از وضو و نیز شانه زدن ابرو ها مستحب می‏ باشد و در روایات متعدد به این عمل سفارش و تأکید شده است. در حدیثی از رسول خدا صلّی اللَّه علیه و آله آمده است: «بسیار شانه زدن، وبا را از انسان دور و روزی را زیاد می‏ کند و بر قوه باه می‏ افزاید».
شانه زدن موی سر در عده وفات برای زن جایز است و با حداد منافات ندارد؛ چنان که وسایل نظافت زن، همچون شانه از نفقه واجب زن به شمار می‏ رود که شوهر باید آن را تهیه کند.
آداب شانه زدن
شانه زدن با شانه تهیّه شده از عاج فیل مستحب است. ایستاده شانه کردن مکروه است و در روایات، موجب‏فقر، فزونی دین و ضعیف شدن قلب دانسته شده است. شانه زدن در حمام کراهت دارد.
هنگام شانه زدن محاسن، خواندن سوره قدر، عادیات و نیز خواندن این دعا «اللهمَّ سَرّح عنّی الهُمُومَ و الغُمُومَ وَ وَحشَةَ الصُدُور» مستحب است و نیز مستحب است پس از شانه زدن سر و صورت، شانه را بر سینه خود بکشد.
در اینکه شانه زدن موی سر و صورت میت حرام است یا مکروه، اختلاف می ‏باشد.