شانه

شانه ابزاری دندانه دار است با دندانه های چند سانتی متری و باریک که برای آرایش یا کمکی اصلاح مو
ی سر به کار می رود. این وسیله معمولاً از پلاستیک یا چوب ساخته می شود، ولی در گذشته از چوب و استخوان ( عاج یا شاخ ) نیز ساخته می شده است. یافته های باستان شناسی نشان می دهند که سه هزار سال پیش از میلاد مسیح شانه های زیبا و ظریفی در ایران ساخته می شده است. بعضی کاوشگران مدعی شده اند که شانه از عصر ناتوفیان ( ۹۵۰۰ الی ۱۲۵۰۰ پیش از میلاد ) استفاده می شده است. [ ۱]

شانه (بدن). شانه ( به انگلیسی: Shoulder ) بخشی از اندام فوقانی بدن است.
شانه از لحاظ موضع شناسی به چهار ناحیه تقسیم شده است:
• زیربغلی ( آگزیلاری )
• سینه ای ( پکتورال )
• کتفی ( اسکاپولار )
• دالی ( دلتوئید )
شانه سه مفصل دارد مفصل گلنوهومرال ( مفصل بازو ) ، مفصل آکرومیوکلاویکولار ( کتف و ترقوه ) و مفصل استرنوکلاویکولار ( ترقوه و جناغ ) . دو استخوان اصلی شانه کتف و ترقوه هستند. ترقوه استخوانی دراز است که همراه با استخوان کتف، بازو و جناغ، کمربند شانه ای را تشکیل می دهند.
• استخوان میان دو دوش ( به انگلیسی: Scapula ) یا استخوان کتف: استخوان مابین هر دو دوش که آن را به عربی کتف گویند. استخوان منتهای دست متصل بگردن که الفاظ دیگرش دوش و کت است. هر یک از دو پارهٔ بالایین پشت و این غیردوش است چه دوش منکب است. دو قطعه استخوان است سه گوش پهن و نازک که در بالا و عقب قفسهٔ سینه قرار دارد تقریباً بین اولین و هشتمین دنده واقع شده کنار داخلی آن در حدود شش الی هفت سانتیمتر از تیزی تیرهٔ پشت فاصله دارد.
این استخوان دارای دو سطح عقبی و جلوئی و سه کنار داخلی و خارجی و فوقانی و سه زاویهٔ خارجی و پایینی و بالایی می باشد. سطح خلفی کاملاً محدب است و در حد فاصل بین یکربع فوقانی و سه ربع تحتانی آن تیغهٔ استخوانی که عمود بر آن است قرار دارد. باید دانست که این تیغه به عقب و بالا و خارج متوجه است و آن را خار کتف می نامند، که در عرض استخوان از کنار داخلی شروع شده و در قسمت خارجی به زائدهٔ اخرمی منتهی می شود؛ و اما سطح قدامی یا حفرهٔ تحت کتفی گود و دارای خطوط برجسته مایلی است که از کنار داخلی به زاویهٔ خارجی متوجه می باشد در روی این سطح عضلهٔ تحت کتفی می چسبد و خطوط مذکور چسبندگی عضله را به استخوان تقویت می کند. در کنار داخلی این ناحیه دو سطح سه گوش یکی در بالا و دیگری در پایین دیده می شود که رشته های ماهیچه دندانه ای بزرگ روی آنها می چسبد. اما کنار داخلی که کنار شوکی نیز نامیده می شود سه چهارم آن مستقیم و یک چهارم بالایی آن بطرف خارج خم می شود ولی کنار فوقانی نازک و تیز است و در انتهای خارجی آن بریدگی هلالی است بنام بریدگی غرابی.
در این حفره سرخرگ زیربغلی ( شریان آگزیلاری ) و سیاهرگ زیربغلی، شبکه عصبی بازویی و عقده های لنفاوی و مقداری بافت چربی وجود دارد.
ناحیه زیربغلی بین انتهای فوقانی بازو و بخش بالایی سطح خارجی سینه است که دارای ۴ جدار قدامی، خلفی، داخلی و خارجی می باشد. قاعده ناحیه زیربغلی کمی گود بوده و با نیام زیربغلی ( Axillary fascia ) اشغال می شود. دو طرف آن از کنار تحتانی ماهیچه سینه ای بزرگ ( پکتورالیس ماژور ) تا ماهیچه پشتی بزرگ ( لاتیسیموس دورسی ) است.

شانه (short-sightedness)در بدن انسان، محل اتصال بازو به تنه. مفصل بین استخوان بازو (هومروس) و اسکاپولا (استخوان کتف) مفصل گوی و کاسه ای است. سر هومروس داخل حفرۀ گلنوئید، فرورفتگی روی استخوان سه گوش و پهن اسکاپولا، جای می گیرد. علت تحرک فراوان مفصل شانه کم عمق بودن حفرۀ گلنوئید است و این کم عمقی احتمال دررفتگی مفصل شانه را بیشتر می کند. رباط گلنوئید به صورت یک لبه دهانۀ حفرۀ گلنوئید را احاطه و عمق این حفره را اندکی بیشتر می کند. به این ترتیب، تا حدی از احتمال دررفتگی کاسته می شود. زایدۀ قله الکتف یا زایدۀ آخری کتف (اَخرمی) هم به صورت یک قوس بالای حفرۀ گلنوئید قرار گرفته است و از مفصل حفاظت می کند.