سیمیا

[ویکی فقه] ایجاد صورتهای خیالی و واقعی جلوه دادن آنها را سیمیا گویند. از احکام عنوان یاد شده به مناسبت در باب تجارت سخن گفته‏اند.
واژه سیمیا نزد برخی، عبرانی معرّب است و ریشه آن سیم یه (شیم یه) نام خدا بوده است.
برخی دیگر آن را واژه‏ای عربی و از ریشه «سِمه» به معنای نشانه دانسته‏اند.

سیمیا، نوع غیر حقیقی سحر
بعضی گفته‏اند: سیمیا به نوع غیر حقیقی سحر اطلاق می‏شود و مراد از آن ایجاد صورتهای خیالی است، بدون آنکه در خارج واقعیتی داشته باشد. گاهی نیز به ایجاد آن صورتها در حس اطلاق می‏گردد؛ بدین گونه که ساحر بر ماده و جوهر هوا، آن صورتها را می‏پوشاند و آنها را آشکار می‏سازد؛ لیکن به دلیل لطافت جوهر و ماده هوا، صورتهای نمود یافته به سرعت ناپدید می‏شوند.

روش کار سیمیاگران
از کلمات برخی استفاده می‏شود که سیمیاگران با کنار هم گذاشتن حروف و ترکیب اسمها و کلمات، در مخیله افراد تصرف می‏کنند و صورتهای خیالی را در ذهن آنان به گونه‏ای ترسیم می‏کنند که گویی واقعیت خارجی دارند؛ در حالی که صرفاً خیال است و واقعیتی در خارج وجود ندارد. در حقیقت، آنچه افراد به واسطه آن در بیداری می‏بینند شبیه آن چیزی است که انسان در خواب می‏بیند.
مستفاد از کلمات برخی دیگر این است که ایجاد صورتهای تخیلی بخشی از سیمیا می‏باشد و بخش دیگر آن واقعی است؛ از این رو، برخی سیمیا را این گونه تعریف کرده‏اند: دانشی که از آمیختن قوای ارادی با قوای خاص مادی برای دستیابی به تصرفات شگفت‏آور در امور طبیعی بحث می‏کند. که نوعی از آن تصرف در خیال است و «حَسْرُ العُیون» نامیده می‏شود.

حکم
...

سیمیا یکی از گونه های علوم خفیه یا علوم غریبه است. موضوع بحثش هماهنگ ساختن و خلط کردن قوای ارادی با قوای مخصوص مادی است برای دستیابی و تحصیل قدرت در تصرفات عجیب و غریب در امور طبیعی که یکی از اقسام آن تصرف در خیال مردم است، که آن را سحر دیدگان می نامند، و این فن از تمامی فنون سحر مسلم تر و صادق تر است. [ ۱]
از کلمات برخی استفاده می شود که سیمیاگران با کنار هم گذاشتن حروف و ترکیب اسمها و کلمات، در مخیله افراد تصرف می کنند و صورتهای خیالی را در ذهن آنان به گونه ای ترسیم می کنند که گویی واقعیت خارجی دارند؛ در حالی که صرفاً خیال است و واقعیتی در خارج وجود ندارد. در حقیقت، آنچه افراد به واسطه آن در بیداری می بینند شبیه آن چیزی است که انسان در خواب می بیند.
مستفاد از کلمات برخی دیگر این است که ایجاد صورت های تخیلی بخشی از سیمیا می باشد و بخش دیگر آن واقعی است؛ از این رو، برخی سیمیا را این گونه تعریف کرده اند: دانشی که از آمیختن قوای ارادی با قوای خاص مادی برای دستیابی به تصرفات شگفت آور در امور طبیعی بحث می کند؛ که نوعی از آن تصرف در خیال است و «حَسْرُ العُیون» نامیده می شود.
کسانی که به وجود راز در حروف باور دارند حروف را دارای چهار سرشت آتشی، آبی، هوایی و خاکی می دانند و بر این باورند که این سرشت ها در حروف و نام ها روان هستند و با آنها می توان در جهان طبیعت تأثیر گذاشت. همچنین در قدیم مردمان حروف ( عربی ) را به چهار دسته هفت حرفی آبی، آتشی، خاکی و بادی تقسیم می کردند. حرف س اسم رمزی در دستورها این علوم است.
قدمت این علوم به هزاران سال قبل می رسد و نمونه تاریخی آن در جنگ اسکندر مقدونی با ایرانیان هخامنشی در دیوان اسکندرنامه نظامی آورده شده است: وقتی اسکندر به اصفهان رسید و آتشکده ها را از وجود مغان پاک کرد، مردم از جور اژدهایی که در آتشکده سکنا داشت، به ستوه آمدند و از اسکندر کمک خواستند. اما به جای آنکه اسکندر اژدها را نابود کند، از بلیناس کمک گرفت؛ زیرا او بر این باور بود که این اژدها محصول جادوست و فقط بلیناس راه نابودی آن را می داند و بلیناس با سداب جادوی اژدها را که دختری به نام آذرهمایون بود، از بین برد و از آن دختر خواستگاری نمود.

از علومِ غریبه و یکی از علوم خمسۀ محتجبه. علم هماهنگ ساختن و آمیختن قوای ارادی با قوای مخصوص مادی است برای تحصیل قدرت، ازجمله تصرف در خیال مردم و تجسم بخشیدن به خیالات آن ها بدین معنی که ساحرِ سیمیادان، بسانِ هیپنوتیزم، به قوۀ نفسِ خود در نفسِ خواهنده نفوذ می کند و به نیروی تلقین، مناظری را در نظرِ او مجسم می کند. سیمیادانان برای حروف طبایعی مرموز قائل اند و هریک از حروف را رمزی برای یکی از طبایعِ منسوب به عناصرِ اربعه می دانند. براین سبب، از آن جا که اسماء از حروف منشعب می شوند، این طبایعِ مرموز در اسماء نیز ساری اند. سیمیادانان برآن بودند که با وقوف بر طبایعِ حروف می توانند در طبیعت و اشیای بیرونی تصرف کنند. نیز ← علوم خمسۀ محتجبه