سیدحسن بن علی مدرس حسینی میرمحمدصادقی اصفهانی

[ویکی فقه] سیدحسن بن علی مدرس حسینی میرمحمّدصادقی اصفهانی، عالم کامل و فقیه محقق مدقق، جامع معقول و منقول در اصفهان می باشد.
میرسیّدحسن مدرس بن میرسیّدعلی بن میرمحمّدباقر حسینی میرمحمّدصادقی بن میراسماعیل بن میرسیّدابوصالح بن میرعبدالرزّاق بن میرمحمّداسماعیل به میرسیّدابوصالح حسینی اعرجی سمنانی، عالم کامل و فقیه محقق مدقق، جامع معقول و منقول و حاوی فروع و اصول. در سال ۱۲۱۰ق در اصفهان متولّد شده و در اصفهان نزد پدر خود و دیگران کمی تحصیل نمود. بعداً در کربلا خدمت ملّامحمّد شریف العلماء و در نجف نزد صاحب جواهر و حاجی کلباسی (قبل از معاودت به ایران) و عدّه ای دیگر تلمّذ فرموده و پس از مراجعت به اصفهان نزد شیخ محمّدتقی رازی و برادرش شیخ محمّدحسین صاحب فصول و آخوند ملّاعلی نوری تحصیل نمود و با سیّدمحمّدحسن مجتهد هم درس و هم مباحثه بوده و این رفاقت و دوستی تا هنگام وفات برقرار بود. مرحوم مدرس از میرزین العابدین خوانساری و صاحب جواهر اجازه داشته است. او در زمان حیات استاد خود حاجی کلباسی در اصفهان حوزه بحث و درس و افاده تشکیل داده و عدّه ای کثیر از فضلاء و مجتهدین به درس او حاضر شده و او به «مدرّس» معروف گردید.از آثار خیریه او بنای مسجدی زیبا و آبرومند در محلّه نو اصفهان است که به خاطر وفات مرحوم مدرس نیمه کاره ماند و رحیم خان بیگلربیگی، مسجد را به پایان رسانده و مسجد به نام او به «مسجد رحیم خان» معروف شد.
وفات
صاحب عنوان در ۳ جمادی الثّانیه سال ۱۲۷۳ق وفات یافته و در مسجد خویش در مقبره ای مخصوص مدفون گردید.
تالیفات
تالیفات ایشان عبارتند از:۱. «اجوبه المسائل» ۲. «ترجمه نجاة العباد» صاحب جواهر ۳. «جوامع الکلم» یا «جوامع الاصول» ۵. «رساله فی اصول الجاریه فی الشّک فی المکلّف به» ۶. «رساله فی اصاله البرائه» ۷. «رساله فی العداله» ۸. «رساله فی قاعده لاضرر» ۹. «رساله فی اصاله الصّحه» ۱۰. «رساله در عبادت» به فارسی ۱۱. «رساله فی القضاء و الشّهادات» ۱۲. «شرح مختصر النّافع» ۱۳. «مناسک حج» ۱۴. «هدایة الطّالبین» که رساله عملیّه اوست.
مهدوی، سیدمصلح الدین، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج۱، ص۵۰۹-۵۰۷.
...