[ویکی فقه] سیدجلال الدین موسوی آشتیانی. سید جلال الدین موسوی آشتیانی از اساتید معاصر فلسفه اسلامی و عهده دار تدریس فلسفه و عرفان در حوزه و دانشگاه فردوسی مشهد و دارای تالیفات بسیاری در این زمینه هستند.
استاد علامه سید جلال الدین موسوی آشتیانی سال ۱۳۰۴ شمسی در آشتیان به دنیا آمد. او در دوازده سالگی دوره ابتدایی را در دبستان خاقانی آشتیان به پایان رساند و چند سالی هم نزد دو تن از روحانیان آن دیار، گلستان سعدی ، بوستان ، منشآت قائم مقام، دیوان حافظ ، منشآت امیرنظام گروسی، نصاب الصبیان و جامع المقدمات و قسمتی از شرح سیوطی و دره نادری و خط و مقداری ریاضیات را فراگرفت. پس از این دوران، جهت ادامه تحصیل در دبیرستان عازم تهران می شود، ولی میرزا احمد آشتیانی او را از این کار بازمی دارد و میفرماید: عمر خود را ضایع نکن، شایسته است که به قم بروید و به تحصیل علوم قدیمه بپردازید).
تحصیلات حوزوی و اساتید
استاد بنا به سفارش میرزا احمد سال ۱۳۲۳ (در سن نوزده سالگی) عازم حوزه علمیه قم شد و پس از پایان دوره سطح، در درس خارج فقه و اصول حضرت آیت الله بروجردی حاضر شد. او همزمان مدت هشت سال تمام از حکیم الهی حضرت علامه طباطبایی الهیات شفا و اسفار الاربعه و قریب یک دوره اصول فقه و قسمتی از تفسیر قرآن را فراگرفت. پس از این دوره به سفر انفس و آفاق پرداخت. در قزوین از محضر پر فیض آیت الله سید ابوالحسن رفیعی قزوینی سفر اسفار را آموخت و سپس در سال ۱۳۳۶ جهت تکمیل علوم نقلی راهی نجف شد. مدت دو سال از محضر آیات عظام حکیم ، عبدالهادی شیرازی و به ویژه محقق عظیم الشان آیت الله العظمی میرزا سید حسن بجنوردی بهره مند شد. در همین زمان سخت بیمار شد و به ناچار به ایران بازگشت. پس از مداوا در تهران مدتی به حوزه درس اسفار حکیم محقق میرزا احمد آشتیانی و مدتی نیز به طور متفرقه به درس میرزا مهدی آشتیانی راه یافت.
تدریس و تالیف
استاد سال ۱۳۳۸ ش آهنگ ارض ملکوتی رضوی کرد و در آن دیار در حدود پنجاه سال به تصنیف و تدریس فلسفه و عرفان در حوزه و دانشگاه فردوسی مشهد (دانشکده الهیات) پرداخت و این دوره بحق دوره پر بار عمر آن حکیم الهی است که حاصل آن صدها کتاب و مقاله فلسفی- عرفانی است، که نظیر آن را در هیچ یک از تالیفات مدعیان فلسفه و عرفان عصر حاضر نمی توان یافت و دیگر خیل شاگردانی است که در کشور پهناور ایران پراکنده اند و حتی از کشورهای دیگر نیز به درس آموزی به خدمت استاد می رسیدند. همین تالیف ها و تدریس متون عالی از وی شخصیت عظیم جهانی ساخته بود، متونی که تدریس و فهم آنها فیلسوف و عارفی چون حکیم آشتیانی را شایسته و بایسته بود. دریغا که با رفتن این حکیم الهی دوران غریبی این اوراق دوباره فرارسید تا حکیمی و آشتیانی دیگری و استاد در این باره می فرماید «اگر کسی می توانست عبارات الشفا و حکمت الاشراق سهروردی درس بدهد شق القمر کرده بود» و در جای دیگر به گونه ای صریح تر می فرماید: «با کمال تاسف چراغ فروزان حکمت متعالیه و عرفان که به دست لرزان افراد نادر از اکابر علمای امامیه تا این اواخر اطراف خود را روشن می نمود رو به خاموشی رفت. در عصر ما استاد وارد در عرفان که از عهده تدریس آثار عرفانی برآید وجود ندارد و در حکمت و فلسفه نیز جز عده بسیار معدود کسی باقی نمانده است، چرا که محیط موجود، مستعد و آماده برای پرورش شاگرد نمی باشد و اگر به نام درس فلسفه و تصوف حوزه ای دیده شود باید چیزی شبیه کاریکاتور تلقی شود.» این مسائل قلبش را به درد آورده بود. در راه ترمیم این دردها حدود پنجاه سال شب ها را تا به صبح نخوابید و تارهای وجودش نغمه های حکمت و عرفان را نواخت. سلام الله ما کر اللیالی و جاوبت المثانی والمثالی. او عمری را با حکمت و عرفان زندگی کرد، وجوه حکمت (لفظی، کتبی، ذهنی و عینی) در دل و جان او ریشه کرد و از او حکیمی جامع ساخت، مرتبه ای که هر قلندری توان دستیابی به آن را نداشت.
وفات
...
استاد علامه سید جلال الدین موسوی آشتیانی سال ۱۳۰۴ شمسی در آشتیان به دنیا آمد. او در دوازده سالگی دوره ابتدایی را در دبستان خاقانی آشتیان به پایان رساند و چند سالی هم نزد دو تن از روحانیان آن دیار، گلستان سعدی ، بوستان ، منشآت قائم مقام، دیوان حافظ ، منشآت امیرنظام گروسی، نصاب الصبیان و جامع المقدمات و قسمتی از شرح سیوطی و دره نادری و خط و مقداری ریاضیات را فراگرفت. پس از این دوران، جهت ادامه تحصیل در دبیرستان عازم تهران می شود، ولی میرزا احمد آشتیانی او را از این کار بازمی دارد و میفرماید: عمر خود را ضایع نکن، شایسته است که به قم بروید و به تحصیل علوم قدیمه بپردازید).
تحصیلات حوزوی و اساتید
استاد بنا به سفارش میرزا احمد سال ۱۳۲۳ (در سن نوزده سالگی) عازم حوزه علمیه قم شد و پس از پایان دوره سطح، در درس خارج فقه و اصول حضرت آیت الله بروجردی حاضر شد. او همزمان مدت هشت سال تمام از حکیم الهی حضرت علامه طباطبایی الهیات شفا و اسفار الاربعه و قریب یک دوره اصول فقه و قسمتی از تفسیر قرآن را فراگرفت. پس از این دوره به سفر انفس و آفاق پرداخت. در قزوین از محضر پر فیض آیت الله سید ابوالحسن رفیعی قزوینی سفر اسفار را آموخت و سپس در سال ۱۳۳۶ جهت تکمیل علوم نقلی راهی نجف شد. مدت دو سال از محضر آیات عظام حکیم ، عبدالهادی شیرازی و به ویژه محقق عظیم الشان آیت الله العظمی میرزا سید حسن بجنوردی بهره مند شد. در همین زمان سخت بیمار شد و به ناچار به ایران بازگشت. پس از مداوا در تهران مدتی به حوزه درس اسفار حکیم محقق میرزا احمد آشتیانی و مدتی نیز به طور متفرقه به درس میرزا مهدی آشتیانی راه یافت.
تدریس و تالیف
استاد سال ۱۳۳۸ ش آهنگ ارض ملکوتی رضوی کرد و در آن دیار در حدود پنجاه سال به تصنیف و تدریس فلسفه و عرفان در حوزه و دانشگاه فردوسی مشهد (دانشکده الهیات) پرداخت و این دوره بحق دوره پر بار عمر آن حکیم الهی است که حاصل آن صدها کتاب و مقاله فلسفی- عرفانی است، که نظیر آن را در هیچ یک از تالیفات مدعیان فلسفه و عرفان عصر حاضر نمی توان یافت و دیگر خیل شاگردانی است که در کشور پهناور ایران پراکنده اند و حتی از کشورهای دیگر نیز به درس آموزی به خدمت استاد می رسیدند. همین تالیف ها و تدریس متون عالی از وی شخصیت عظیم جهانی ساخته بود، متونی که تدریس و فهم آنها فیلسوف و عارفی چون حکیم آشتیانی را شایسته و بایسته بود. دریغا که با رفتن این حکیم الهی دوران غریبی این اوراق دوباره فرارسید تا حکیمی و آشتیانی دیگری و استاد در این باره می فرماید «اگر کسی می توانست عبارات الشفا و حکمت الاشراق سهروردی درس بدهد شق القمر کرده بود» و در جای دیگر به گونه ای صریح تر می فرماید: «با کمال تاسف چراغ فروزان حکمت متعالیه و عرفان که به دست لرزان افراد نادر از اکابر علمای امامیه تا این اواخر اطراف خود را روشن می نمود رو به خاموشی رفت. در عصر ما استاد وارد در عرفان که از عهده تدریس آثار عرفانی برآید وجود ندارد و در حکمت و فلسفه نیز جز عده بسیار معدود کسی باقی نمانده است، چرا که محیط موجود، مستعد و آماده برای پرورش شاگرد نمی باشد و اگر به نام درس فلسفه و تصوف حوزه ای دیده شود باید چیزی شبیه کاریکاتور تلقی شود.» این مسائل قلبش را به درد آورده بود. در راه ترمیم این دردها حدود پنجاه سال شب ها را تا به صبح نخوابید و تارهای وجودش نغمه های حکمت و عرفان را نواخت. سلام الله ما کر اللیالی و جاوبت المثانی والمثالی. او عمری را با حکمت و عرفان زندگی کرد، وجوه حکمت (لفظی، کتبی، ذهنی و عینی) در دل و جان او ریشه کرد و از او حکیمی جامع ساخت، مرتبه ای که هر قلندری توان دستیابی به آن را نداشت.
وفات
...
wikifeqh: سیدجلال_الدین_موسوی_آشتیانی
[ویکی فقه] سید جلال الدین موسوی آشتیانی. سید جلال الدین موسوی آشتیانی از اساتید معاصر فلسفه اسلامی و عهده دار تدریس فلسفه و عرفان در حوزه و دانشگاه فردوسی مشهد و دارای تالیفات بسیاری در این زمینه هستند.
استاد علامه سید جلال الدین موسوی آشتیانی سال ۱۳۰۴ شمسی در آشتیان به دنیا آمد. او در دوازده سالگی دوره ابتدایی را در دبستان خاقانی آشتیان به پایان رساند و چند سالی هم نزد دو تن از روحانیان آن دیار، گلستان سعدی ، بوستان ، منشآت قائم مقام، دیوان حافظ ، منشآت امیرنظام گروسی، نصاب الصبیان و جامع المقدمات و قسمتی از شرح سیوطی و دره نادری و خط و مقداری ریاضیات را فراگرفت. پس از این دوران، جهت ادامه تحصیل در دبیرستان عازم تهران می شود، ولی میرزا احمد آشتیانی او را از این کار بازمی دارد و میفرماید: عمر خود را ضایع نکن، شایسته است که به قم بروید و به تحصیل علوم قدیمه بپردازید).
استاد علامه سید جلال الدین موسوی آشتیانی سال ۱۳۰۴ شمسی در آشتیان به دنیا آمد. او در دوازده سالگی دوره ابتدایی را در دبستان خاقانی آشتیان به پایان رساند و چند سالی هم نزد دو تن از روحانیان آن دیار، گلستان سعدی ، بوستان ، منشآت قائم مقام، دیوان حافظ ، منشآت امیرنظام گروسی، نصاب الصبیان و جامع المقدمات و قسمتی از شرح سیوطی و دره نادری و خط و مقداری ریاضیات را فراگرفت. پس از این دوران، جهت ادامه تحصیل در دبیرستان عازم تهران می شود، ولی میرزا احمد آشتیانی او را از این کار بازمی دارد و میفرماید: عمر خود را ضایع نکن، شایسته است که به قم بروید و به تحصیل علوم قدیمه بپردازید).