[ویکی فقه] سیدابوالحسن بن محمدابراهیم شمس آبادی اصفهانی. سیدابوالحسن بن محمدابراهیم شمس آبادی اصفهانی، از فقها و مجتهدین قرن چهارده هجری در اصفهان بوده است.
حاج میرزا سیّدابوالحسن آل رسول (شمس آبادی) فرزند آقا سیّدمحمّدابراهیم بن عبداللّه بن میرمحمّد علیّ بن میر سیّدمحمّد موسوی شاهاندشتی مازندرانی اصفهانی، عالم فاضل فقیه زاهد، از علمای مشهور اصفهان در عصر حاضر در سال ۱۳۱۹ق در اصفهان متولّد گردید، و نزد ملاّمحمّدابراهیم مقدّمات را فرا گرفت. سپس نزد حاج ابوالقاسم زفره ای، آقا شیخ احمد حسین آبادی، آقا میرزا احمد مدرّس، آخوند ملاّمحمّدحسین فشارکی، میرسیّدعلی نجف آبادی، سیّدعلی اصغر برزانی، شیخ محمّدعلی فتحی دزفولی، ملاّمحمّد همامی و آقا سیّدمحمّد نجف آبادی به تحصیل پرداخت. ایشان در سال ۱۳۵۵ق به نجف اشرف عزیمت نمود، و از درس علمای اعلام و مراجع عظام آقا سیّدابوالحسن اصفهانی، آقا ضیاءالدّین عراقی، حاج میرزا ابوالحسن مشکینی، آقا سیّدعبدالهادی شیرازی، میرزا محمّدحسین نایینی و شیخ محمّدکاظم شیرازی بهره گرفت، و در تحصیل معلومات خود کوشید تا به درجه اجتهاد نائل آمد، و از اساتید خویش اجازه دریافت نمود، و پس از ۱۲ سال تحصیل به اصفهان بازگشت، و به حلّ مشکلات شرعی مردم، اقامه جماعت، و تدریس پرداخت. در ابتدا وکیل تامّ الاختیار آیت اللّه العظمی بروجردی و سپس آیت اللّه العظمی خویی در اصفهان بود. ایشان در تاسیس و اداره بسیاری از مؤسّسات خیریّه و مذهبی اصفهان نقش مؤثّری داشت که از آن جمله است مؤسّسه خیریّه ابابصیر و مؤسّسه خیریّه مهدیّه. هم چنین در یاری نیازمندان و هدایت گمراهان تلاش بسیار نمود، و ازجمله جهت مقابله با فرقه ضالّه بهاییّت، فداکاری ها نمود. ایشان سرانجام در ۷ ربیع الثّانی ۱۳۹۶ق توسّط افراد منحرف از ولایت، در هنگام طلوع فجر از نزدیکی مسجدی که در آن نماز می خواند ربوده شد، و در نزدیک درچه پیاز شهید گردید. مردم اصفهان، پیکر او را با شکوه فراوان تشییع، و به تخت فولاد برده، نزدیک لسان الارض مدفون نمودند، و ایشان به شهید اصفهانی معروف، و بقعه ای بر مزار ایشان بنا شد. ایشان اوّلین شهید تکیه شهدا (گلستان شهدا) در تخت فولاد اصفهان به شمار می روند، و پس از ایشان، هزاران نفر از شهیدان انقلاب و جنگ با عراق، در این تکیه مدفون گردیدند. ادیب فرزانه، استاد فضل اللّه اعتمادی (برنا) در تاریخ شهادت ایشان گوید:نوشت بیت فصیحی بدون تعمیه برنا قلم چو خواست سال شهادتش بنگارد: «ابوالحسن بِرَهِ بندگی واحد دانا بود شهید و بمینو نماز صبح گزارد»
آثار و تالیفات
کتب ذیل از جمله آثار او است:۱. اشعاری در فضایل و مناقب و مراثی و مصائب حضرات معصومین (علیهم السّلام)؛۲. تقریرات اصولی و فقهی اساتید خود (غیر مرتّب و نامنظّم)؛۳. رساله در اصول دین، مختصر؛۴. شرح صحیفه سجّادیّه؛۵. موعظه ابراهیم.
مهدوی، سیدمصلح الدین، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج۲، ص۱۰۳۷-۱۰۳۸.
۱. ↑ مهدوی، سیدمصلح الدین، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج۲، ص۱۰۳۷-۱۰۳۸.۲. ↑ مهدوی، سیدمصلح الدین، سیری در تاریخ تخت فولاد، ص۱۵۱.۳. ↑ عمادالدین طبری، حسن بن علی، تحفه الابرار، ج۲، ص۵۲۱-۵۲۶.۴. ↑ شریف رازی، محمد، گنجینه دانشمندان، ج۳، ص۹۹.۵. ↑ ربانی خلخالی، علی، شهدای روحانیّت شیعه، ص۲۵۴-۲۵۷.۶. ↑ جعفریان، رسول، میراث اسلامی ایران، ج۱۰، ص۱۰۳-۱۰۴.۷. ↑ مهدوی، سیدمصلح الدین، زندگی نامه علاّمه مجلسی، ج۲، ص۳۵۶-۳۵۸.۸. ↑ جابری انصاری، حاج میرزا حسن خان، تاریخ اصفهان و ری، ص۲۹۰.
منبع
...
حاج میرزا سیّدابوالحسن آل رسول (شمس آبادی) فرزند آقا سیّدمحمّدابراهیم بن عبداللّه بن میرمحمّد علیّ بن میر سیّدمحمّد موسوی شاهاندشتی مازندرانی اصفهانی، عالم فاضل فقیه زاهد، از علمای مشهور اصفهان در عصر حاضر در سال ۱۳۱۹ق در اصفهان متولّد گردید، و نزد ملاّمحمّدابراهیم مقدّمات را فرا گرفت. سپس نزد حاج ابوالقاسم زفره ای، آقا شیخ احمد حسین آبادی، آقا میرزا احمد مدرّس، آخوند ملاّمحمّدحسین فشارکی، میرسیّدعلی نجف آبادی، سیّدعلی اصغر برزانی، شیخ محمّدعلی فتحی دزفولی، ملاّمحمّد همامی و آقا سیّدمحمّد نجف آبادی به تحصیل پرداخت. ایشان در سال ۱۳۵۵ق به نجف اشرف عزیمت نمود، و از درس علمای اعلام و مراجع عظام آقا سیّدابوالحسن اصفهانی، آقا ضیاءالدّین عراقی، حاج میرزا ابوالحسن مشکینی، آقا سیّدعبدالهادی شیرازی، میرزا محمّدحسین نایینی و شیخ محمّدکاظم شیرازی بهره گرفت، و در تحصیل معلومات خود کوشید تا به درجه اجتهاد نائل آمد، و از اساتید خویش اجازه دریافت نمود، و پس از ۱۲ سال تحصیل به اصفهان بازگشت، و به حلّ مشکلات شرعی مردم، اقامه جماعت، و تدریس پرداخت. در ابتدا وکیل تامّ الاختیار آیت اللّه العظمی بروجردی و سپس آیت اللّه العظمی خویی در اصفهان بود. ایشان در تاسیس و اداره بسیاری از مؤسّسات خیریّه و مذهبی اصفهان نقش مؤثّری داشت که از آن جمله است مؤسّسه خیریّه ابابصیر و مؤسّسه خیریّه مهدیّه. هم چنین در یاری نیازمندان و هدایت گمراهان تلاش بسیار نمود، و ازجمله جهت مقابله با فرقه ضالّه بهاییّت، فداکاری ها نمود. ایشان سرانجام در ۷ ربیع الثّانی ۱۳۹۶ق توسّط افراد منحرف از ولایت، در هنگام طلوع فجر از نزدیکی مسجدی که در آن نماز می خواند ربوده شد، و در نزدیک درچه پیاز شهید گردید. مردم اصفهان، پیکر او را با شکوه فراوان تشییع، و به تخت فولاد برده، نزدیک لسان الارض مدفون نمودند، و ایشان به شهید اصفهانی معروف، و بقعه ای بر مزار ایشان بنا شد. ایشان اوّلین شهید تکیه شهدا (گلستان شهدا) در تخت فولاد اصفهان به شمار می روند، و پس از ایشان، هزاران نفر از شهیدان انقلاب و جنگ با عراق، در این تکیه مدفون گردیدند. ادیب فرزانه، استاد فضل اللّه اعتمادی (برنا) در تاریخ شهادت ایشان گوید:نوشت بیت فصیحی بدون تعمیه برنا قلم چو خواست سال شهادتش بنگارد: «ابوالحسن بِرَهِ بندگی واحد دانا بود شهید و بمینو نماز صبح گزارد»
آثار و تالیفات
کتب ذیل از جمله آثار او است:۱. اشعاری در فضایل و مناقب و مراثی و مصائب حضرات معصومین (علیهم السّلام)؛۲. تقریرات اصولی و فقهی اساتید خود (غیر مرتّب و نامنظّم)؛۳. رساله در اصول دین، مختصر؛۴. شرح صحیفه سجّادیّه؛۵. موعظه ابراهیم.
مهدوی، سیدمصلح الدین، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج۲، ص۱۰۳۷-۱۰۳۸.
۱. ↑ مهدوی، سیدمصلح الدین، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج۲، ص۱۰۳۷-۱۰۳۸.۲. ↑ مهدوی، سیدمصلح الدین، سیری در تاریخ تخت فولاد، ص۱۵۱.۳. ↑ عمادالدین طبری، حسن بن علی، تحفه الابرار، ج۲، ص۵۲۱-۵۲۶.۴. ↑ شریف رازی، محمد، گنجینه دانشمندان، ج۳، ص۹۹.۵. ↑ ربانی خلخالی، علی، شهدای روحانیّت شیعه، ص۲۵۴-۲۵۷.۶. ↑ جعفریان، رسول، میراث اسلامی ایران، ج۱۰، ص۱۰۳-۱۰۴.۷. ↑ مهدوی، سیدمصلح الدین، زندگی نامه علاّمه مجلسی، ج۲، ص۳۵۶-۳۵۸.۸. ↑ جابری انصاری، حاج میرزا حسن خان، تاریخ اصفهان و ری، ص۲۹۰.
منبع
...
wikifeqh: آیةالله_میرزا_ابوالحسن_شمس آبادی