[ویکی شیعه] سید عارف حسین حسینی(۱۳۲۵-۱۳۶۷ش) از روحانیان شیعه پاکستان و رهبر نهضت جعفریه بود. وی در نجف و قم دروس معارف اهل بیت(ع) را آموخت. در نجف از شاگردان امام خمینی بود. در پاکستان علاوه بر نیازهای فرهنگی، عبادی و مذهبی مردم، به نیازهای بهداشتی و اقتصادی مردم نیز رسیدگی می کرد. حسینی در ۱۴ مرداد ۱۳۶۷ ش. در مدرسه دارالمعارف الاسلامیه پیشاور، از سوی افراد ناشناس، هدف گلوله قرار گرفت و به شهادت رسید.
عارف حسین، فرزند سید فضل حسین، در ۴ آذر ۱۳۲۵ش برابر با ۲۵ نوامبر ۱۹۴۶م و ۱ محرم ۱۳۶۶ق در روستای پیوار، از توابع شهرستان پاراچنار، در پاکستان، در خانواده ای مذهبی و روحانی از سادات پاکستان به دنیا آمد. زادگاه او در نوار مرزی پاکستان و افغانستان قرار گرفته است که در آن سه قبیله غندی خیل، علی زئی و دویرزئی زندگی می کنند. حسینی از قبیله پشتون دویرزئی بود. سلسله نسب او به شاه شرف بوعلی قلندر بن سید فخر ولی می رسد که در کرمان مدفون است. چون نسب ایشان را به حسین الاصغر، فرزند امام سجاد (ع)، منتهی می دانند، خاندان وی به حسینی معروف است. اجداد او ـ که بسیاری از آنان روحانی و مبلّغ بودند ـ برای نشر معارف اسلامی و اهل بیت(ع) در منطقه پیوار و نواحی آن فعالیت داشتند.
حسینی دوران کودکی را در زادگاه خود سپری کرد و قرآن کریم و تعالیم ابتدایی دینی را نزد پدرش، که روحانی بود، فراگرفت. سپس به مدرسه رفت و بعد از اتمام دوره دبستان و راهنمایی، راهی دبیرستانی در پاراچنار گردید. در ۱۳۴۳ش دیپلم گرفت و پس از آن به مدرسه جعفریه پاراچنار رفت و فراگیری دروس دینی را نزد حاجی غلام جعفر لقمان خیل آغاز کرد و در مدت کوتاهی ادبیات عرب را فراگرفت. زبان مادری او پشتو بود. علاوه بر آن، وی به فارسی و عربی و اردو نیز تسلط داشت.
عارف حسین، فرزند سید فضل حسین، در ۴ آذر ۱۳۲۵ش برابر با ۲۵ نوامبر ۱۹۴۶م و ۱ محرم ۱۳۶۶ق در روستای پیوار، از توابع شهرستان پاراچنار، در پاکستان، در خانواده ای مذهبی و روحانی از سادات پاکستان به دنیا آمد. زادگاه او در نوار مرزی پاکستان و افغانستان قرار گرفته است که در آن سه قبیله غندی خیل، علی زئی و دویرزئی زندگی می کنند. حسینی از قبیله پشتون دویرزئی بود. سلسله نسب او به شاه شرف بوعلی قلندر بن سید فخر ولی می رسد که در کرمان مدفون است. چون نسب ایشان را به حسین الاصغر، فرزند امام سجاد (ع)، منتهی می دانند، خاندان وی به حسینی معروف است. اجداد او ـ که بسیاری از آنان روحانی و مبلّغ بودند ـ برای نشر معارف اسلامی و اهل بیت(ع) در منطقه پیوار و نواحی آن فعالیت داشتند.
حسینی دوران کودکی را در زادگاه خود سپری کرد و قرآن کریم و تعالیم ابتدایی دینی را نزد پدرش، که روحانی بود، فراگرفت. سپس به مدرسه رفت و بعد از اتمام دوره دبستان و راهنمایی، راهی دبیرستانی در پاراچنار گردید. در ۱۳۴۳ش دیپلم گرفت و پس از آن به مدرسه جعفریه پاراچنار رفت و فراگیری دروس دینی را نزد حاجی غلام جعفر لقمان خیل آغاز کرد و در مدت کوتاهی ادبیات عرب را فراگرفت. زبان مادری او پشتو بود. علاوه بر آن، وی به فارسی و عربی و اردو نیز تسلط داشت.
wikishia: سید_عارف_حسین_حسینی
[ویکی اهل البیت] کلید واژه: سید عارف حسین حسینی،
از آن زمان که حیات پرفراز و نشیب آدمی قامت برافراشت و کتاب تکوین خدایی در نظام هستی گشوده شد، پیوسته جویندگان راه کمال و فضیلت پا به عرصه وجود گذاشته اند تا با حضور خویش در عینیت جامعه، قافله بشری را به منزل برسانند.
جامعه متمدن بشری، مرهون زحمات خالصانه دانشمندانی است که سروش آزادی، خودشناسی و اقتدار فرهنگی-سیاسی را از وراء مرزهای مادی الهام گرفتند و در پرتوش خدمات تحسین انگیز، بر جای بنهادند. این نوشتار، جهت معرفی چهره علامه شهید سید عارف حسین حسینی، است. آن سرو و نخلی، که برای بقاء دین، مجد و عظمت جامعه دینی پاکستان، فداکاری فراوانی نمود و سرانجام توسط عناصر ضددین و تفکر انقلاب اسلامی به درجه رفیع شهادت نایل آمد، حیات پربارش در جامعه مسلمان پاکستان، مشعل فروزان هدایت گردید، شهادت او سبب استحکام باورهای دینی و افشای چهره دشمنان اسلام شد.
پیشاور مرکز استان سرحد پاکستان است که به کشور افغانستان، مرز دارد و در شمال غربی آن فرمانداری است به نام «پاراچنار» که حدود 200 کیلومتر از پیشاور فاصله دارد و در 10 کیلومتری پاراچنار روستای مرزی واقع شده است به نام «پیوار» در این روستای مرزی سه قبیله زندگی می کنند به نام های «غندی خیل»، «علی زائی» و «دویرزائی» که شهید سید عارف حسین حسینی از قبیله دویرزائی «پیوار» می باشد جمعیت شیعیان «پاراچنار» قریب به 200 هزار نفر می رسد.
در سال 1320 هجری شمسی، شهید حسینی در یکی از خانواده های مذهبی و روحانی قبیله مذکور، دیده به جهان گشود.
از آنجایی که سید عارف حسین حسینی از بقایای سلسله مردان علم و کمال بود، مسیر پاک آن نیکمردان را پیمود. نخست تحت تعلیم و تربیت پدرش که سید فضل حسین میان بود، قرار گرفت و از سرچشمه تقوا و کمال وی سیراب گشت. با آماده شدن شرایط سنی وارد مدرسه ابتدائی و سپس راهنمائی گردید و با استعداد سرشاری که داشت، سریع مراتب تحصیل را پشت سر نهاد.
از آن زمان که حیات پرفراز و نشیب آدمی قامت برافراشت و کتاب تکوین خدایی در نظام هستی گشوده شد، پیوسته جویندگان راه کمال و فضیلت پا به عرصه وجود گذاشته اند تا با حضور خویش در عینیت جامعه، قافله بشری را به منزل برسانند.
جامعه متمدن بشری، مرهون زحمات خالصانه دانشمندانی است که سروش آزادی، خودشناسی و اقتدار فرهنگی-سیاسی را از وراء مرزهای مادی الهام گرفتند و در پرتوش خدمات تحسین انگیز، بر جای بنهادند. این نوشتار، جهت معرفی چهره علامه شهید سید عارف حسین حسینی، است. آن سرو و نخلی، که برای بقاء دین، مجد و عظمت جامعه دینی پاکستان، فداکاری فراوانی نمود و سرانجام توسط عناصر ضددین و تفکر انقلاب اسلامی به درجه رفیع شهادت نایل آمد، حیات پربارش در جامعه مسلمان پاکستان، مشعل فروزان هدایت گردید، شهادت او سبب استحکام باورهای دینی و افشای چهره دشمنان اسلام شد.
پیشاور مرکز استان سرحد پاکستان است که به کشور افغانستان، مرز دارد و در شمال غربی آن فرمانداری است به نام «پاراچنار» که حدود 200 کیلومتر از پیشاور فاصله دارد و در 10 کیلومتری پاراچنار روستای مرزی واقع شده است به نام «پیوار» در این روستای مرزی سه قبیله زندگی می کنند به نام های «غندی خیل»، «علی زائی» و «دویرزائی» که شهید سید عارف حسین حسینی از قبیله دویرزائی «پیوار» می باشد جمعیت شیعیان «پاراچنار» قریب به 200 هزار نفر می رسد.
در سال 1320 هجری شمسی، شهید حسینی در یکی از خانواده های مذهبی و روحانی قبیله مذکور، دیده به جهان گشود.
از آنجایی که سید عارف حسین حسینی از بقایای سلسله مردان علم و کمال بود، مسیر پاک آن نیکمردان را پیمود. نخست تحت تعلیم و تربیت پدرش که سید فضل حسین میان بود، قرار گرفت و از سرچشمه تقوا و کمال وی سیراب گشت. با آماده شدن شرایط سنی وارد مدرسه ابتدائی و سپس راهنمائی گردید و با استعداد سرشاری که داشت، سریع مراتب تحصیل را پشت سر نهاد.
[ویکی فقه] سیدعارف حسین حسینی از علمای شیعه مبارز و نماینده امام خمینی در پاکستان در قرن چهاردهم هجری/ بیستم میلادی بوده است.
وی در آذر یا دی ۱۳۲۵/ دسامبر ۱۹۴۶ در ده تاریخی پاراچنار به نام پتوار ـ در آخرین قسمت مرز پاکستان و افغانستان ـ در خانواده ای مذهبی که عمر خود را در راه نشر و تبلیغ معارف دینی سپری ساختند، متولد شد.قرآن کریم و تعالیم ابتدایی دینی را نزد پدر خود، سید فضل حسین میان، فراگرفت. سپس به دبیرستان دولتی پاراچنار وارد شد و در ۱۳۴۳/ ۱۹۶۴ پس از اخذ دیپلم به مدرسه دینی جعفریه رفت. به مدت سه سال دوره مقدماتی علوم دینی و ادبیات عرب را آموخت. در ۱۳۴۶/ ۱۹۶۷ به نجف اشرف مهاجرت کرد و شش سال در مدارس دارالحکمه و شبریه نزد استادانی چون سید اسدالله مدنی، سید مرتضوی و علامه شیخ محمدعلی افغانی تلمذ نمود.
آشنایی با امام خمینی
سیدعارف حسینی از طریق استاد خویش (آیت الله مدنی) با امام خمینی آشنا شد و از دروس اخلاقی و بحث های سیاسی اسلامی ایشان استفاده کرد و موجب بالندگی ابعاد شخصیت خود گردید. او در کنار تحصیل به مسائل اجتماعی و مشکلاتی که رژیم بعث عراق برای مردم آن کشور ایجاد نموده بود، توجه وافی مبذول داشت و به آگاه سازی مردم پرداخت تا آنجا که بر اثر فعالیت های سیاسی و اجتماعی به زندان افتاد و سرانجام از عراق اخراج شد.
اساتید قم
در ۱۳۵۲/ ۱۹۷۳ برای چند ماه به پاکستان رفت و در مدرسه جعفریه پاراچنار سکونت گزید. در ۱۳۵۳ مجددا عزم نجف کرد که به دلیل ممانعت رژیم عراق از پذیرفتن وی، به قم رفت و در محضر استادانی چون آیات : مرتضی مطهری، وحید خراسانی، سیدکاظم حائری، ناصر مکارم شیرازی، محسن حرم پناهی و میرزا جواد تبریزی فلسفه، کلام، فقه و تفسیر آموخت.
اخراج از ایران
...
وی در آذر یا دی ۱۳۲۵/ دسامبر ۱۹۴۶ در ده تاریخی پاراچنار به نام پتوار ـ در آخرین قسمت مرز پاکستان و افغانستان ـ در خانواده ای مذهبی که عمر خود را در راه نشر و تبلیغ معارف دینی سپری ساختند، متولد شد.قرآن کریم و تعالیم ابتدایی دینی را نزد پدر خود، سید فضل حسین میان، فراگرفت. سپس به دبیرستان دولتی پاراچنار وارد شد و در ۱۳۴۳/ ۱۹۶۴ پس از اخذ دیپلم به مدرسه دینی جعفریه رفت. به مدت سه سال دوره مقدماتی علوم دینی و ادبیات عرب را آموخت. در ۱۳۴۶/ ۱۹۶۷ به نجف اشرف مهاجرت کرد و شش سال در مدارس دارالحکمه و شبریه نزد استادانی چون سید اسدالله مدنی، سید مرتضوی و علامه شیخ محمدعلی افغانی تلمذ نمود.
آشنایی با امام خمینی
سیدعارف حسینی از طریق استاد خویش (آیت الله مدنی) با امام خمینی آشنا شد و از دروس اخلاقی و بحث های سیاسی اسلامی ایشان استفاده کرد و موجب بالندگی ابعاد شخصیت خود گردید. او در کنار تحصیل به مسائل اجتماعی و مشکلاتی که رژیم بعث عراق برای مردم آن کشور ایجاد نموده بود، توجه وافی مبذول داشت و به آگاه سازی مردم پرداخت تا آنجا که بر اثر فعالیت های سیاسی و اجتماعی به زندان افتاد و سرانجام از عراق اخراج شد.
اساتید قم
در ۱۳۵۲/ ۱۹۷۳ برای چند ماه به پاکستان رفت و در مدرسه جعفریه پاراچنار سکونت گزید. در ۱۳۵۳ مجددا عزم نجف کرد که به دلیل ممانعت رژیم عراق از پذیرفتن وی، به قم رفت و در محضر استادانی چون آیات : مرتضی مطهری، وحید خراسانی، سیدکاظم حائری، ناصر مکارم شیرازی، محسن حرم پناهی و میرزا جواد تبریزی فلسفه، کلام، فقه و تفسیر آموخت.
اخراج از ایران
...
wikifeqh: سیدعارف_حسین_حسینی