سید حیدر املی

[ویکی فقه] سید حیدر آملی. سید حیدر آملی از عرفای بزرگ شیعه و از شاگردان فخر المحققین، فرزند علامه حلی، است. وی مفسر، محدث، فقیه، متکلم و عارف است. اصلیت او از آمل مازندران، ولی بزرگ شده در بغداد و حله است و بنا به تقاضای فخر الدین رساله رافعه الخلاف را تألیف نمود. علامه آملی در زمره اولین فقیهان و متکلمانی بود که میان تشیع و تصوف پیوند وثیق برقرار کرد. گرایش آملی بیشتر به تصوف بود; به طوری که وی صوفیان را شیعیان خاص می نامید.
همراه با آقای عثمان یحیی، ما میان دوره ایرانی تا زمان «توجه به خدا» (۷۵۰ هجری) و دوره عراقی که با ورود به اماکن مقدسه آغاز می شود (۷۵۱ هجری) تمایز قائل می شویم. دوره عراقی نیز می تواند با توجه به ملاحظات کتابشناختی به دو بخش تقسیم شود. بنا بر این باید سه دوره را در زندگی حیدر آملی از هم تمیز دهیم؛ ما این سه دوره را به ترتیب دوره های الف، ب و ج خواهیم نامید.
← ولادت
...

[ویکی شیعه] سید حیدر آملی. سید حیدر آملی، (زنده تا ۷۸۷ق)عارف شیعی قرن ۸ق. وی در آمل، خراسان، استرآباد و اصفهان به تحصیل معقول و منقول پرداخت و به زادگاه خود بازگشت. در بازگشت، حاکم طبرستان وی را وزیر خود ساخت. پس از چندی، از مقام وزارت و همۀ بهره مندی های دنیوی کناره جست و راهی زیارت اماکن مقدس شیعه، بیت المقدس و سپس مکه شد. پس از آن به عراق رفت، در آنجا ماند و از تعالیم نصیرالدین کاشانی حلی و فخرالمحققین فرزند علامه حلی بهره مند شد.
از دیدگاه های مختص سید حیدر آملی، توحید وجودی است. او این توحید را مخصوص اولیاء می داند که وجود را تنها در وجود مطلق می بینند. از دیگر نظریات وی، اعتقاد به رابطۀ تنگاتنگ بین توحید باطنی و ولایت است.
دو منبع معتبر درباره سیدحیدر زندگی نامه ای است که خود او در مقدمه تفسیر المحیط الاعظم و نیز در مقدمه نصّ النصوص نوشته است.