سید حسین طباطبایی بروجردی

دانشنامه اسلامی

[ویکی شیعه] سید حسین طباطبائی بروجردی (۱۲۹۲-۱۳۸۰ قمری/ ۱۲۵۴-۱۳۴۰ شمسی)؛ از مراجع تقلید بزرگ شیعه در قرن چهاردهم قمری که هفده سال زعیم حوزه علمیه قم و پانزده سال مرجع عام شیعیان جهان بود.
آیت الله بروجردی از شاگردان آخوند خراسانی بود که بعد از بازگشت از نجف در بروجرد ساکن شد. چند سال پس از درگذشت عبدالکریم حائری یزدی، به دعوت مراجع سه گانه (حجت، خوانساری، صدر) به قم آمد و ریاست حوزه علمیه قم را بر عهده گرفت. پس از درگذشت سید ابوالحسن اصفهانی، بروجردی مهم ترین مرجع شیعیان بود و در دهه ۱۳۳۰ش مرجع عام شیعیان محسوب می شد.
در دوران او حوزه علمیه قم گسترش پیدا کرد و تعداد طلاب به صورت بی سابقه ای افزایش یافت. با حمایت های ایشان آثار حدیثی و فقهی متعددی احیاء و منتشر شد. مجموعه بزرگ جامع احادیث الشیعه تحت نظر او تدوین شد.

پیشنهاد کاربران

سید حسین طباطبایی بروجردی ( ۳ فروردین ۱۲۵۴ – ۱۰ فروردین ۱۳۴۰ ) مرجع شیعهٔ ایرانی بود. وی به مدت هفده سال مدیر حوزه علمیه قم بود و پس از درگذشت سید حسین طباطبایی قمی مرجعیت عامهٔ شیعیان را به مدت نزدیک به ۱۵ سال بر عهده داشت.
...
[مشاهده متن کامل]

سید حسین بروجردی در صفر ۱۲۹۲ در بروجرد به دنیا آمد. پدر وی سیدعلی طباطبایی و مادرش سیده آغابیگم هر دو از سادات طباطبایی بودند. نسب وی با ۳۲ واسطه، به حسن ابن علی ( امام دوم شیعیان ) می رسد.
طباطبایی پس از گذراندن مقدمات علوم در ۱۸ سالگی، وارد دارالعلم اصفهان شد و از ابو المعالی، سید مدرس و سید محمدباقر درچه ای سطوح فقه و اصول و ادبیات عرب را آموخت. همچنین چندین سال از حکیم میرزا جهانگیر خان قشقائی و محمدکاشانی حکمت و فلسفه و کلام و منطق آموخت و پس از هشت سال اقامت در اصفهان، به نجف رفت و پس از آن بیش از ۳۰ سال در شهر خود بروجرد، به تحقیق و تدریس پرداخت.
وی همچنین، در جریان خیزش قم در زمان رضاشاه، علی رغم حساسیت نیروهای امنیتی، در فرصتی مناسب از بروجرد خارج شده و برای همراه کردن مراجع نجف با خیزش، به طرف عتبات رفته و سپس با پیام حمایت مراجع آن جا به ایران آمد. تجربهٔ خیزش نورالله نجفی اصفهانی به عنوان مهم ترین حادثهٔ سیاسی زندگی او قبل از مرجعیت عامه تلقی می شود.
بروجردی، سال ها در نجف از آخوند خراسانی، سید محمد کاظم یزدی، مرتضی طالقانی و آقا شریعت اصفهانی در رشتهٔ خارج فقه و اصول تحصیل کرد، و خود در علوم عقلی و نقلی به مرتبهٔ اجتهاد و استادی ارتقاء یافت و در سن سی سالگی در ردیف استادان حوزهٔ نجف به تدریس پرداخت. بروجردی بعد از ده سال اقامت در عتبات، در سال ۱۳۲۸ از عراق وارد بروجرد شد و مدت چند سال در زادگاه خود به ترویج، تدریس و تألیف مشغول گشت و چند سفر به حوزهٔ قم رفت و آمد کرد که در برههٔ زمان در جملهٔ مدرسان حوزهٔ قم قرار گرفت و دیری نگذشت که پس از فوت حائری، به صورت تدریجی در رأس استادان بزرگ حوزهٔ قم قرار گرفت.
پس از درگذشت مؤسس حوزهٔ علمیهٔ قم، عبدالکریم حائری یزدی و همچنین درگذشت محمدحسین نائینی ( از مراجع ساکن نجف ) در سال ۱۳۵۵ قمری ( ۱۳۱۵ خورشیدی ) و نیز درگذشت آقا ضیاءالدین عراقی در سال ۱۳۶۱ قمری ( ۱۳۲۱ خورشیدی ) ، مرجعیت عامهٔ شیعه تا سال ۱۳۶۵ قمری ( ۱۳۲۵ خورشیدی ) بر عهدهٔ سید ابوالحسن اصفهانی بود. سید ابوالحسن اصفهانی در نجف ساکن بود و مرجعیت عامهٔ شیعه را بر عهده داشت. همچنین در آن سال ها سید حسین طباطبایی قمی در کربلا ساکن بود و مشغول تدریس برای طلاب حوزهٔ کربلا بود.

سید حسین طباطبایی بروجردیسید حسین طباطبایی بروجردیسید حسین طباطبایی بروجردیسید حسین طباطبایی بروجردی
منابع• https://fa.wikipedia.org/wiki/سید_حسین_طباطبایی_بروجردی
این آخوندا ( آیت الله بروجردی ) نبودند
الان نوشتار فارسی هم نبود!
مرحوم آیت الله بروجردی نه خال فروهر داشت
نه بر قبر منتسب به کوروش سجده می کرد
نه ادعای آریایی بودن داشت
خاندان پهلوی زمانی که دستور به تغییر نوشتار ایرانی یعنی رسم الخط فارسی به رسم الخط لاتین دادند،
...
[مشاهده متن کامل]

یعنی به جای نوشتن زبان فارسی به خط فارسی زبان فارسی را به انگلیسی نوشته شود اما به خاطر مخالفت آیت الله بروجردی اجرایی نشد.

بپرس