سنت امتحان

[ویکی فقه] یکی از سنت های خداوند امتحان و آزمایش بندگان به وسائل گوناگون می باشد که در قرآن کریم امتحان عمدتاً با دو واژه « فتنه » و « بلاء » بیان شده است.
امتحان از ماده «محن » و در لغت به معنی خِبره، خبره بودن، دقت و تدبر در گفتار ، همچون ابتلاء است.
معنی اصطلاحی
«امتحان و ابتلا» در اصطلاح به معنی تحقیق و تفحص در مورد افراد است تا مؤمن واقعی از غیر واقعی معلوم شود، امتحان، آزمایش بندگان از طرف خداوند است تا شکرگذاری و عدم شکرگذاری آن ها معلوم گردد.
فتنه
«فتنه» در اصل به معنای این است که طلا را در آتش بیاندازند تا خوبی و بدی جنس آن مشخص شود و لازمه معنای حقیقی و اصلی فتنه این است که تغییر ما هُوی حاصل شود، یعنی افکندن چیزی در یک عمل شدید، به نحوی که عناصر بیگانه از او جدا شود و باعث تغییر هویت آن گردد. از آنجائی که «ابتلاء» در معنی با «فتنه» یکی است؛ لذا در قرآن کریم امتحان با واژه «فتنه» آمده است یا با واژه «بلاء» و تعاریفی که برای بلا شده بیانگر امتحان می باشد و آن آزمایشی است که به منظور آشکار شدن باطن شخص صورت می گیرد.
آثار فردی و اجتماعی امتحان
...