سعید آل بوسعیدی ( تولد ۵ ژوئیه ۱۷۹۱ سمائل عمان، مرگ ۱۹ اکتبر ۱۸۵۶ در نزدیکی جزیرهٔ ماهه در جمهوری سیشل ) با نام کامل السید سعید بن سلطان بن احمد بن سعید آل بوسعیدی، از سال ۱۸۰۴ تا زمان مرگش سلطان مسقط، عمان و زنگبار و همچنین امام مسقط و عمان بود. وی یکی از مشهورترین سلاطین آل بوسعیدی است. او فرزند سومین سلطان آل بوسعیدی است و در سال ۱۸۱۲ میلادی از سمائل به زنگبار منتقل شد.
سعید ابن سلطان آل بوسعیدی، در تاریخ ۲۰ نوامبر ۱۸۰۴ بعنوان جانشین سلطان ابن احمد ( ۱۷۹۲_۱۸۰۴ ) پادشاه مسقط شد. وی در ابتدا به همراه برادرش سلیم به سمت حاکم برگزیده شد ولی از آنجائی که تنها ۱۳ سال داشت، عمویش سید بدربن سیف در مقام قیم به تخت حاکمیت نشست. پس ازمرگ عمویش در تاریخ ۳۱ ژوئیه ۱۸۰۶ خواهر بزرگتر او به نام سیده عایشه ابن سلطان زمام امور را بدست گرفت که با صدور اجازه از جانب خواهر، سعید ابن سلطان بعنوان تنها پادشاه مسقط، عمان و زنگبار بر تخت شاهی نشست. سعید ابن سلطان در سال ۱۸۰۶ بر سر یک اختلاف نظر لقب امام را کنار گذاشت و سپس لقب سید به معنای عالیجناب را بر خود نهاد، تا بدینوسیله بتواند از سایر اعضای خاندان آل بوسعید متمایز شود. خاندان آل بوسعید به پادشاهی سعید ابن سلطان از بزرگ ترین منطقه حکومتی برخوردار بود. او بر مناطقی از شرق آفریقا، گوادر، مکران، جزیره زنگبار و مومباسا، کیپ دلگادو، موگادیشو و همچنین مناطقی چند از سواحل خلیج فارس نیز فرمانروائی می کرد. همچنین به علت ازدواج با حاکمان وقت ایران، جزیره هرمز، جزیره قشم وبندرعباس نیز در اجارهٔ عمانی ها قرار داشتند. سلطان سعید با کمک بریتانیایی ها موفق به سرکوب دزدان دریایی قواسیم شد و همین امر در واقع باعث شدت گرفتن میزان دخالت های دولت بریتانیا در منطقه شد. جنگ با وهابیون عربستان نیز از درگیری های سلطان سعید در منطقه بود. سعید ابن سلطان در قرارداد مورس بی با بریتانیا در سال ۱۸۲۲، معامله برده ها بین مناطق حکمرانی خود و سایر حکومتهای مسیحی را تمام شده اعلام کرد. سعید ابن سلطان از آن پس بر گسترش مناطق تحت حاکمیت خود در شرق آفریقا تمرکز نمود. به شکلی که در سال ۱۸۲۹ با فتح مومباسا، موفق به تصرف و بهره برداری از بندرهای معاملاتی مستقل در جوار کویر شرق آفریقا شد. او همچنین موفق به بستن پیمان تجارتی با کشورهای انگلستان، فرانسه، هلند، پرتغال و ایالات متحده آمریکا شد. نقل شده است که سعید ابن سلطان تقاضای ازدواجی از راناوالونا، ملکهٔ ماداگاسکار داشته تا این جزیره را نیز تحت حکمفرمایی خویش درآورد. همچنین فرمانروایی سعید ابن سلطان بر کشورکومور وقتی موهلی ملکهٔ ماداگاسکاریی تبار کومور در سال ۱۸۴۲ به تسلیم اشغالگران فرانسوی درآمد، به سر رسید. زنگبار رفته رفته از مرکز معاملات برده داری و مرکز کشت میخک به مرکز اقتصادی ممالک آفریقایی توسعه یافت. سعید ابن سلطان در سال ۱۸۳۲ پایتخت حکومتی خود را به شهر زنگبار انتقال داد و در ۱۸۴۰ نیز این انتقال را رسماً اعلام کرد. او در سال ۱۸۳۶ روابط دیپلماتیک با ایالات متحده آمریکارا آغاز و نیز در سال ۱۸۴۰ روابط دیپلماتیک با بریتانیای کبیر را از سر گرفت. در سال ۱۸۴۰ میلادی سعید بن سلطان نماینده شخصی خود «احمد بن نعمان الکعبی» را به عنوان اولین سفیر عرب به وسیله کشتی شخصی خود که بنام سفینهٔ «سلطانه» معروف بود به نیویورک فرستاد. این کشتی اولین کشتی عربی بود که به نیویورک می رفت. در قرارداد هامرتون به تاریخ دوم اکتبر ۱۸۴۵ اجازه صادرات برده از مناطق تحت فرمانروایی او به دلیل فشارهای دولت بریتانیا ممنوع اعلام شد. در اصل او سالها بعد با مداخله نیروی دریایی بریتانیا از کار صادرات برده دست کشید و در مقابل بریتانیای کبیر، حکومت مستقل وی به کشورش را به رسمیت شناخت. سلطان سید سعید بن سلطان در سال ۱۸۵۶ میلادی در کشتی شخصی خود «ویکتوریا» در دریای سیشل درگذشت. او در این سفر از مسقط رهسپار زنگبار بود. پس از مرگ سعید ابن سلطان بین دو پسر وی ماجد و ثوینی جنگ هایی درگرفت که سبب دو تکه شدن مناطق تحت حکومت وی شدند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفسعید ابن سلطان آل بوسعیدی، در تاریخ ۲۰ نوامبر ۱۸۰۴ بعنوان جانشین سلطان ابن احمد ( ۱۷۹۲_۱۸۰۴ ) پادشاه مسقط شد. وی در ابتدا به همراه برادرش سلیم به سمت حاکم برگزیده شد ولی از آنجائی که تنها ۱۳ سال داشت، عمویش سید بدربن سیف در مقام قیم به تخت حاکمیت نشست. پس ازمرگ عمویش در تاریخ ۳۱ ژوئیه ۱۸۰۶ خواهر بزرگتر او به نام سیده عایشه ابن سلطان زمام امور را بدست گرفت که با صدور اجازه از جانب خواهر، سعید ابن سلطان بعنوان تنها پادشاه مسقط، عمان و زنگبار بر تخت شاهی نشست. سعید ابن سلطان در سال ۱۸۰۶ بر سر یک اختلاف نظر لقب امام را کنار گذاشت و سپس لقب سید به معنای عالیجناب را بر خود نهاد، تا بدینوسیله بتواند از سایر اعضای خاندان آل بوسعید متمایز شود. خاندان آل بوسعید به پادشاهی سعید ابن سلطان از بزرگ ترین منطقه حکومتی برخوردار بود. او بر مناطقی از شرق آفریقا، گوادر، مکران، جزیره زنگبار و مومباسا، کیپ دلگادو، موگادیشو و همچنین مناطقی چند از سواحل خلیج فارس نیز فرمانروائی می کرد. همچنین به علت ازدواج با حاکمان وقت ایران، جزیره هرمز، جزیره قشم وبندرعباس نیز در اجارهٔ عمانی ها قرار داشتند. سلطان سعید با کمک بریتانیایی ها موفق به سرکوب دزدان دریایی قواسیم شد و همین امر در واقع باعث شدت گرفتن میزان دخالت های دولت بریتانیا در منطقه شد. جنگ با وهابیون عربستان نیز از درگیری های سلطان سعید در منطقه بود. سعید ابن سلطان در قرارداد مورس بی با بریتانیا در سال ۱۸۲۲، معامله برده ها بین مناطق حکمرانی خود و سایر حکومتهای مسیحی را تمام شده اعلام کرد. سعید ابن سلطان از آن پس بر گسترش مناطق تحت حاکمیت خود در شرق آفریقا تمرکز نمود. به شکلی که در سال ۱۸۲۹ با فتح مومباسا، موفق به تصرف و بهره برداری از بندرهای معاملاتی مستقل در جوار کویر شرق آفریقا شد. او همچنین موفق به بستن پیمان تجارتی با کشورهای انگلستان، فرانسه، هلند، پرتغال و ایالات متحده آمریکا شد. نقل شده است که سعید ابن سلطان تقاضای ازدواجی از راناوالونا، ملکهٔ ماداگاسکار داشته تا این جزیره را نیز تحت حکمفرمایی خویش درآورد. همچنین فرمانروایی سعید ابن سلطان بر کشورکومور وقتی موهلی ملکهٔ ماداگاسکاریی تبار کومور در سال ۱۸۴۲ به تسلیم اشغالگران فرانسوی درآمد، به سر رسید. زنگبار رفته رفته از مرکز معاملات برده داری و مرکز کشت میخک به مرکز اقتصادی ممالک آفریقایی توسعه یافت. سعید ابن سلطان در سال ۱۸۳۲ پایتخت حکومتی خود را به شهر زنگبار انتقال داد و در ۱۸۴۰ نیز این انتقال را رسماً اعلام کرد. او در سال ۱۸۳۶ روابط دیپلماتیک با ایالات متحده آمریکارا آغاز و نیز در سال ۱۸۴۰ روابط دیپلماتیک با بریتانیای کبیر را از سر گرفت. در سال ۱۸۴۰ میلادی سعید بن سلطان نماینده شخصی خود «احمد بن نعمان الکعبی» را به عنوان اولین سفیر عرب به وسیله کشتی شخصی خود که بنام سفینهٔ «سلطانه» معروف بود به نیویورک فرستاد. این کشتی اولین کشتی عربی بود که به نیویورک می رفت. در قرارداد هامرتون به تاریخ دوم اکتبر ۱۸۴۵ اجازه صادرات برده از مناطق تحت فرمانروایی او به دلیل فشارهای دولت بریتانیا ممنوع اعلام شد. در اصل او سالها بعد با مداخله نیروی دریایی بریتانیا از کار صادرات برده دست کشید و در مقابل بریتانیای کبیر، حکومت مستقل وی به کشورش را به رسمیت شناخت. سلطان سید سعید بن سلطان در سال ۱۸۵۶ میلادی در کشتی شخصی خود «ویکتوریا» در دریای سیشل درگذشت. او در این سفر از مسقط رهسپار زنگبار بود. پس از مرگ سعید ابن سلطان بین دو پسر وی ماجد و ثوینی جنگ هایی درگرفت که سبب دو تکه شدن مناطق تحت حکومت وی شدند.
wiki: سعید بن سلطان