موگادیشو

دانشنامه عمومی

موگادیشو ( به عربی: مقدیشو ) پایتخت و بزرگ ترین شهر کشور آفریقایی سومالی است. سازمان ملل جمعیت این شهر را در سال ۱۹۹۰ در حدود ۱٫۲ میلیون نفر برآورد کرد. این شهر در سال ۲۰۱۷ میلادی ۲٬۴۲۵٬۰۰۰ نفر جمعیت داشت.
موگادیشو بزرگ ترین شهر سومالی است. این شهر بندری مرکز تجاری و مالی این کشور نیز هست. صنایع غذایی، نوشیدنی ها و ریسندگی و بافندگی صنایع اصلی این شهر به شمار می آیند. موگادیشو از طریق جاده با کنیا و اتیوپی مرتبط است و یک فرودگاه بین المللی دارد. از بناهای قدیمی آن می توان به مسجد فخرالدین ( ۱۲۶۹ م ) و کاخ گارسا که در اواخر سده نوزدهم برای حاکم محلی سلطنت زنگبار ساخته شد، نام برد. امروزه در این شهر یک موزه و یک کتابخانه و چند دانشگاه و مرکز آموزش عالی غیردولتی فعالیت می کنند که عمدتاً تحت پوشش دانشگاه های معتبر کشورهای همسایه هستند. مهم ترین آن ها دانشگاه موگادیشو است. شهر موگادیشو همچنین دارای یک استادیوم ورزشی است که بازی های فوتبال لیگ سومالی در آن برگزار می شود. [ ۱]
این شهر در سده دهم میلادی توسط ایرانیان و اعراب مهاجر بنا شد که این مهاجران بعدها با مردم محلی درآمیختند. [ ۲] از درهم آمیختن مردم بومی بوشمن با کوشی ها و سپس ایرانیان و اعراب مهاجر به منطقه، قوم ویژه ای به نام قوم بنادری پدید آمده که ساکنان موگادیشو و اطراف را تشکیل می دهند. [ ۳]
موگادیشو در منطقه ای به نام بنادر واقع شده است و نام آن برگرفته از واژه عربی - فارسی «مقعدِ شاه» به معنی سکونتگاه شاه است که نشان دهنده تأثیری است که این محل از بازرگانان ایرانی گرفته است. [ ۴] نام منطقه بنادر نیز از واژه فارسی بندر گرفته شده و به دو بندر براوه و موگادیشو اشاره داد و اهمیت این دو بندرگاه را برای بازرگانان ایرانی نشان می دهد. تأثیر باورهای شیعه مانند احترام به فاطمه هنوز در این منطقه مشهود است. [ ۵]
در قدیم بازرگانان شیرازی از ایران، و اعراب خلیج فارس و عمان در سراسر کرانه های شرق آفریقا و ازجمله در موگادیشو رفت وآمد داشتند و سکونتگاه هایی نظیر «مقعد شاه» ( اقامتگاه شاه = موگادیشو ) و زنگبار ( از واژه فارسی و به معنی کرانه سیاهان ) بنا کردند. در دوران طلایی اسلام در سده های میانه این شهر مرکز حکومت مظفری ها شد.
ابن بطوطه، جهانگرد مراکشی، پس از دیدار از عدن در سال ۱۳۳۱ م. از طریق دریا راهی سواحل شرقی آفریقا شده و در آنجا بود که با نوع دیگری از حکومت - که همان شهرهای بندری با جمهوری های سوداگرانه بودند - آشنا شد. موگادیشو نخستین جایی بود که ابن بطوطه از آن دیدار کرد. خود می گوید: «موگادیشو شهری بس بزرگ است، مردمانش سوداگر و بسیار ثروتمندند، آنها صاحب رمه هایی بزرگ از شتران و گوسفندانند، در اینجا مردم به تولید منسوجاتی می پردازند که بسیار شهرت و مرغوبیت دارد و به مصر و دیگر نواحی اطراف صادر می گردد. »
عکس موگادیشوعکس موگادیشوعکس موگادیشوعکس موگادیشو
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف

دانشنامه آزاد فارسی

موگادیشو (Mogadishu)
پایتخت و بندر اصلی سومالی، با ۱,۲۰۸,۸۰۰ نفر جمعیت (۲۰۰۳). در ساحل اقیانوس هند واقع شده و مرکز پالایش نفت، فرآوری مواد غذایی، و تولید مواد شیمیایی است. در نزدیکی آن ذخایر اورانیوم وجود دارد. در جریان جنگ داخلی (۱۹۹۱ـ۱۹۹۲) بخش اعظم شهر ویران شد و هزاران نفر جان باختند. از زمان جنگ داخلی، به علت قحطی و جابه جایی پناهندگان، جمعیت آن کاهش یافته است. مساجدی از قرن ۱۳م در آن به جا مانده اند. مسجد جامع شهر (۱۹۲۵ـ۱۹۲۸)، در جنگ داخلی به شدت آسیب دید. موگادیشو در قرن ۱۰م به منزلۀ آبادی عرب نشین احداث شد، ولی زوال آن از قرن ۱۶ آغاز شد. در ۱۸۷۱ سلطان زنگبار بر آن تسلط یافت. در ۱۸۹۲ به اجارۀ ایتالیا درآمد و مرکز اداری سومالی لند ایتالیا شد. از دسامبر ۱۹۹۲ نیروهای حافظ صلح سازمان ملل متحد برای نظارت بر آتش بس و حفاظت از عملیات امدادرسانی در این شهر مستقر شدند. تشدید درگیری بین سازمان ملل و نیروهای شورشی سومالی در ۱۹۹۳ به خروج اکثر سربازان سازمان ملل در مارس ۱۹۹۴ انجامید. سازمان ملل متحد در ۱۹۹۵ به شهروندان خارجی توصیه کرد که به سبب ناآرامی های پی درپی شهر را ترک کنند.

پیشنهاد کاربران

بپرس