سرگئی پانکیف

سرگئی کنستانتینوویچ پانکیف ( به روسی: Серге́й Константи́нович Панке́ев؛ ۲۴ دسامبر ۱۸۸۶ – ۷ مه ۱۹۷۹ ) اشراف زادهٔ روس اهل شهر اودسا بود که بیشتر به عنوان بیمار زیگموند فروید شناخته شده است. فروید برای حفظ هویت او نام مستعار مرد گرگی یا مرد گرگ آذین ( به آلمانی: der Wolfsmann ) را به دلیل رؤیایی که در آن درختی پر از گرگ های سفید دیده بود برای او انتخاب کرد.
خانواده پانکیف از ثروتمندان سن پترزبورگ بودند. سرگئی در یک مدرسه دستور زبان در روسیه شرکت می کرد اما پس از انقلاب ۱۹۰۵ روسیه زمان قابل توجهی را به تحصیل در خارج از کشور صرف کرد. جفری مواسیف ماسون در حین مرور نامه ها و دیگر مدارک زیگموند فروید یادداشت هایی را از یک مقاله انتشارنیافته از همکار فروید راث مک برونسویک کشف کرد. فروید از او خواسته بود تا مروری بر مورد پانکیف داشته باشد و او شواهدی را به دست آورد که پانکیف توسط یکی از اعضای خانواده اش در کودکی مورد تجاوز جنسی قرار گرفته بود. [ ۱]
در سال ۱۹۰۶، خواهر بزرگترش آنا هنگام بازدید از محل دوئل مرگبار میخائیل لرمانتف خودکشی کرد، و این واقعه منجر به شروع علائم افسردگی عمده برای سرگئی در سال ۱۹۰۷ شد. کنستانتین پانکیف، پدر سرگئی نیز از افسردگی رنج می برد که اغلب مرتبط با اتفاقات سیاسی روز بود. پانکیف پدر نیز در ۱۹۰۷ پس از گذشت چند ماه از آن که سرگئی برای درمان بیماری خود به مونیخ رفته بود با مصرف افراطی داروی خواب آور خودکشی کرد. پانکیف در حالی که در مونیخ دکترهای زیادی را ملاقات می کرد و به طور داوطلبانه در بیمارستان های روان پزشکی مطرح بستری می شد. وی اغلب زمستان ها برای بازدید به روسیه باز می گشت.
در سال ۱۹۱۰ پزشک پانکیف او را برای معالجه توسط فروید به وین فرستاد. فروید و پانکیف یکدیگر را به مراتب زیاد بین فوریه ۱۹۱۰ تا ژوئیه ۱۹۱۴ و چند دفعه هم پس از آن ملاقات کردند که شامل یک دوره روانکاوی کوتاه در سال ۱۹۱۹ می شد. «مشکلات عصبی» پانکیف علاوه بر افسردگی ناتوان کننده او شامل ناتوانی در دفع مدفوع که در واقع بدون تنقیه کردن عمل دفع انجام نمیشد. در ابتدا طبق گفته فروید پانکیف در برابر آغاز یک تحلیل کامل مقاومت می کرد تا آنکه فروید جهت ترغیب او برای رها کردن مقاومتش یک ضرب الاجل یک ساله برای تحلیل روانی به او داد.
اولین گزارش فروید از گرگ مرد کتاب «از تاریخچه یک روان آزردگی کودکانه» ( به آلمانی: Aus der Geschichte einer infantilen Neurose ) بود که در انتهای سال ۱۹۱۴ نگاشت اما تا سال ۱۹۱۸ انتشار نداد. درمان فروید بر روی پانکیف بر رویایی متمرکز بود که او پیش ترها در هنگام کودکی دیده بود و برای فروید این گونه تعریف کرد: