ستاد فرماندهی مرکزی نیروی دریایی ایالات متحده آمریکا. ستاد فرماندهی مرکزی نیروهای دریایی ایالات متحده آمریکا ( NAVCENT ) ، عنصر نیروی دریایی ایالات متحده آمریکا در ستاد فرماندهی مرکزی ایالات متحده آمریکا ( USCENTCOM ) است. حوزه مسئولیت این ستاد دریای سرخ، دریای عمان، خلیج فارس و دریای عرب بوده و از ناوگان پنجم نیروی دریایی آمریکا، چندین نیروی رزمی تابع و نیروهای رزمی ترکیبی ۱۵۰و ۱۵۸ و دیگر نیروها تشکیل شده است.
عملیات های نیروی دریایی پس از جنگ جهانی دوم در خلیج فارس در سال ۱۹۴۸ شروع شد. در این زمان مجموعه ای از گروه های رزمی به رهبری ناو هواپیمابر یواس اس ولی فورج، ناو اسکورت یواس اس رنداوا و نیروی رزمی ۱۲۸ به رهبری یواس اس پاکونو از خلیج فارس بازدید کردند. در بیستم ژانویه ۱۹۴۸ فرمانده کل آتلانتیک شمالی و مدیترانه، دریاسالار کالونی نیروی رزمی ۱۲۶ را تشکیل داد تا بر تعداد زیادی از ناوگان نفتکش های دریایی و تانکرهای حامل نفت در خلیج فارس نظارت کند. [ ۱] در ژوئن ۱۹۴۹ این نیروی رزمی به نیروی خلیج فارس تبدیل شد و در ۱۶ اوت همان سال به نیروی خاورمیانه تبدیل شد.
در اکتبر ۱۹۴۸ یک گروه بررسی آب نگاری برای کمک به نقشه نگاری خلیج فارس به این مکان وارد شدند. این گروه متشکل بود از یواس اس موری، یواس اس داتون، یواس اس جان بیلش و یواس اس لیتل هیلز که تا آوریل ۱۹۴۹ در خلیج فارس ماندند اما تلاش های آنها توسط آب وهوا، پشتیبانی لجستیکی و تدارکات محدود شده بود.
در ۱۹۷۱ بحرین به شکل کامل استقلال خود را به دست آورد و نیروی دریایی آمریکا قسمتی از پایگاه قدیمی بریتانیایی ها در این کشور به نام اچ ام اس جوفَیر که سال ۱۹۳۵ شروع به کار کرده بود را اجاره کرد. نام این پایگاه نخست به «واحد پشتیبانی اجرایی، بحرین» تغییر یافت سپس در ۱۹۹۹ به واحد پشتیبانی دریایی بحرین تغییر کرد.
فرماندهی در اول ژانویهٔ ۱۹۸۳ به عنوان بخشی از ستاد فرماندهی مرکزی ایالات متحده تأسیس شد و فرماندهی ستاد مرکزی نیروی دریایی نخست به یک افسر پرچم دار، مستقر در پرل هاربر اهدا شد و وظیفه پشتیبانی اداری و لجستیکی نیروی دریایی ایالات متحده در خلیج فارس برعهده وی نهاده شد. [ ۲] دریابان استن آرتور اولین فرمانده ستاد مرکزی در منطقه در اولین سال خود در مقام فرماندهی به طور همزمان در سمت فرماندهٔ کل ستاد و افسر برنامه ریزی ناوگان اقیانوس آرام فعالیت داشت. افسر پرچم دار وقت که در منطقه مستقر شده بود به عنوان فرمانده نیروی های خاورمیانه شناخته می شد کنترل عملیاتی نیروی دریایی ایالات متحده را در خلیج فارس حفظ کرد و با این کا خدمت مؤثری برای ستاد فرماندهی مرکزی ایالات متحده انجام داد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفعملیات های نیروی دریایی پس از جنگ جهانی دوم در خلیج فارس در سال ۱۹۴۸ شروع شد. در این زمان مجموعه ای از گروه های رزمی به رهبری ناو هواپیمابر یواس اس ولی فورج، ناو اسکورت یواس اس رنداوا و نیروی رزمی ۱۲۸ به رهبری یواس اس پاکونو از خلیج فارس بازدید کردند. در بیستم ژانویه ۱۹۴۸ فرمانده کل آتلانتیک شمالی و مدیترانه، دریاسالار کالونی نیروی رزمی ۱۲۶ را تشکیل داد تا بر تعداد زیادی از ناوگان نفتکش های دریایی و تانکرهای حامل نفت در خلیج فارس نظارت کند. [ ۱] در ژوئن ۱۹۴۹ این نیروی رزمی به نیروی خلیج فارس تبدیل شد و در ۱۶ اوت همان سال به نیروی خاورمیانه تبدیل شد.
در اکتبر ۱۹۴۸ یک گروه بررسی آب نگاری برای کمک به نقشه نگاری خلیج فارس به این مکان وارد شدند. این گروه متشکل بود از یواس اس موری، یواس اس داتون، یواس اس جان بیلش و یواس اس لیتل هیلز که تا آوریل ۱۹۴۹ در خلیج فارس ماندند اما تلاش های آنها توسط آب وهوا، پشتیبانی لجستیکی و تدارکات محدود شده بود.
در ۱۹۷۱ بحرین به شکل کامل استقلال خود را به دست آورد و نیروی دریایی آمریکا قسمتی از پایگاه قدیمی بریتانیایی ها در این کشور به نام اچ ام اس جوفَیر که سال ۱۹۳۵ شروع به کار کرده بود را اجاره کرد. نام این پایگاه نخست به «واحد پشتیبانی اجرایی، بحرین» تغییر یافت سپس در ۱۹۹۹ به واحد پشتیبانی دریایی بحرین تغییر کرد.
فرماندهی در اول ژانویهٔ ۱۹۸۳ به عنوان بخشی از ستاد فرماندهی مرکزی ایالات متحده تأسیس شد و فرماندهی ستاد مرکزی نیروی دریایی نخست به یک افسر پرچم دار، مستقر در پرل هاربر اهدا شد و وظیفه پشتیبانی اداری و لجستیکی نیروی دریایی ایالات متحده در خلیج فارس برعهده وی نهاده شد. [ ۲] دریابان استن آرتور اولین فرمانده ستاد مرکزی در منطقه در اولین سال خود در مقام فرماندهی به طور همزمان در سمت فرماندهٔ کل ستاد و افسر برنامه ریزی ناوگان اقیانوس آرام فعالیت داشت. افسر پرچم دار وقت که در منطقه مستقر شده بود به عنوان فرمانده نیروی های خاورمیانه شناخته می شد کنترل عملیاتی نیروی دریایی ایالات متحده را در خلیج فارس حفظ کرد و با این کا خدمت مؤثری برای ستاد فرماندهی مرکزی ایالات متحده انجام داد.
