ساختار زمین یا ساختار درونی زمین را قشرهای کروی شکل و لایه بندی شده ای که دارای مرکز مشترکی هستند تشکیل می دهند. بر پایهٔ مشاهدات مکان نگاری ( توپوگرافی ) و ژرفاسنجی، بررسی برون زدهای سنگی، نمونه هایی که از ژرفای بیشتر توسط آتشفشان ها یا فعالیت آتشفشانی به سطح آمده، تجزیه و تحلیل امواج لرزه ای یی که از درون زمین عبور می کنند، اندازه گیری های میدان های گرانشی و مغناطیسی زمین و آزمایش ها با مواد جامد متبلور در فشارها و دمای متناسب و مشابه با وضعیت داخلی عمیق زمین، دانسته شده که قشرهای زمین هر یک دارای یک ترکیب شیمیایی مشخص است. یک پوسته جامد بیرونی از سیلیکات، یک گوشته یا استنوسفر با گران روی بالا، و یک هسته که بخش بیرونی آن مایع با گران روی بسیار کم، و بخش درونی آن جامد «پلاسما با رفتاری جامدگونه»، این قشرهای کروی را تشکیل می دهند.
پوسته بیرونی ترین لایهٔ زمین است و بیشتر از اکسیژن و سیلیکون ساخته شده و تا امروز تنها جایی است که زندگی بر روی آن شناخته شده است. گوشته بزرگ ترین و پهناورترین لایهٔ زمین است و از سنگ های نیمه جامد بسیار نرم و چگال و بیشتر از آهن و منیزیم ساخته شده است. سنگ کره بخش سفت و سخت زمین و به حالت جامد است و تمام سطح کرهٔ زمین از بالای کوه اورست تا انتهای درازگودال ماریانا را می پوشاند و از کانی ها ساخته شده است. سنگ کره همیشه به آرامی در حال حرکت است و به بشقاب های زمین ساختی تکه تکه شده است. جنبش زمین ساخت بشقابی عامل بسیاری از رویدادهای زمین شناسی مانند زمین لرزه ها و آتشفشان ها است. سست کره بخش نرم کرهٔ زمین است که گمان زده می شود که بسیار گرم تر و مایع تر از سنگ کره باشد. اگرچه سنگ های این لایه جامد و نیمه گداخته هستند، اما در پاسخ به تغییر شکل، روان و جاری می شوند. هسته درونی ترین و گرم ترین لایهٔ کرهٔ زمین است و به طور کامل از فلز ساخته شده است. هستهٔ بیرونی از فلزات ذوب شدهٔ آهن و نیکل و هم چنین گوگرد ساخته شده و به باور دانشمندان، میدان مغناطیسی زمین را کنترل می کند. جنس هستهٔ درونی زمین، جامد و از آهن است و دمای تقریبی آن °۶٬۰۰۰ سانتی گراد ( به اندازهٔ دمای سطح خورشید ) و فشار آن ۴۵٬۰۰۰ پوند بر اینچ مربع است. شعاع متوسط کرهٔ زمین ( از پوسته تا مرکز هسته ) ۶٬۳۷۱ کیلومتر یا با نماد علمی ۱۰۳×۶٫۳۷۱ کیلومتراست.
دانسته های کنونی ما دربارهٔ ساختار زمین از مطالعات دربارهٔ مسیرها و ویژگی های امواج لرزه ای ( امواج پی[ پ ۱] و اس[ پ ۲] ) و آزمایش بر روی کانی ها و مشاهدات سنگ های سطحی و حرکات زمین در سامانهٔ خورشیدی به دست آمده است.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفپوسته بیرونی ترین لایهٔ زمین است و بیشتر از اکسیژن و سیلیکون ساخته شده و تا امروز تنها جایی است که زندگی بر روی آن شناخته شده است. گوشته بزرگ ترین و پهناورترین لایهٔ زمین است و از سنگ های نیمه جامد بسیار نرم و چگال و بیشتر از آهن و منیزیم ساخته شده است. سنگ کره بخش سفت و سخت زمین و به حالت جامد است و تمام سطح کرهٔ زمین از بالای کوه اورست تا انتهای درازگودال ماریانا را می پوشاند و از کانی ها ساخته شده است. سنگ کره همیشه به آرامی در حال حرکت است و به بشقاب های زمین ساختی تکه تکه شده است. جنبش زمین ساخت بشقابی عامل بسیاری از رویدادهای زمین شناسی مانند زمین لرزه ها و آتشفشان ها است. سست کره بخش نرم کرهٔ زمین است که گمان زده می شود که بسیار گرم تر و مایع تر از سنگ کره باشد. اگرچه سنگ های این لایه جامد و نیمه گداخته هستند، اما در پاسخ به تغییر شکل، روان و جاری می شوند. هسته درونی ترین و گرم ترین لایهٔ کرهٔ زمین است و به طور کامل از فلز ساخته شده است. هستهٔ بیرونی از فلزات ذوب شدهٔ آهن و نیکل و هم چنین گوگرد ساخته شده و به باور دانشمندان، میدان مغناطیسی زمین را کنترل می کند. جنس هستهٔ درونی زمین، جامد و از آهن است و دمای تقریبی آن °۶٬۰۰۰ سانتی گراد ( به اندازهٔ دمای سطح خورشید ) و فشار آن ۴۵٬۰۰۰ پوند بر اینچ مربع است. شعاع متوسط کرهٔ زمین ( از پوسته تا مرکز هسته ) ۶٬۳۷۱ کیلومتر یا با نماد علمی ۱۰۳×۶٫۳۷۱ کیلومتراست.
دانسته های کنونی ما دربارهٔ ساختار زمین از مطالعات دربارهٔ مسیرها و ویژگی های امواج لرزه ای ( امواج پی[ پ ۱] و اس[ پ ۲] ) و آزمایش بر روی کانی ها و مشاهدات سنگ های سطحی و حرکات زمین در سامانهٔ خورشیدی به دست آمده است.
wiki: ساختار زمین