زیرهٔ سیاه، گیاهی دوساله از خانواده چتریان، سرده زیره و بومی غرب آسیا، اروپا و شمال آفریقا است. [ ۱] [ ۲] [ ۳] این گیاه، دارای دانه هایی معطر است که در آشپزی و تولید برخی داروها و لیکورها کاربرد دارد. [ ۴]
بوتهٔ گیاه زیره سیاه شبیه بوتهٔ هویج است. برگ ها ۲۰ تا ۳۰ سانتی متر و ارتفاع گیاه حدود ۴۰ تا ۶۰ سانتی متر است. میوه آن ( که به اشتباه دانه گفته می شود ) از نوع فندقه به طول حدود دو میلی متر و هلالی شکل و دارای ۵ خط برجسته و کم رنگ است.
این گیاه، مکان های گرم و آفتابی و خاک با زهکشی خوب و غنی از مواد آلی را ترجیح می دهد. زیرهٔ سیاه، در مناطق گرم تر به صورت یک ساله در زمستان و در اقلیم معتدل، به صورت تابستانی یک ساله یا دوساله کاشته می شود. یک گونهٔ پلی پلوئید ( با چهار مجموعهٔ هاپلوئید=4n ) و چند ساله نیز از این گیاه، یافت شده است. هلند، لهستان و آلمان، بزرگ ترین تولیدکنندگان زیرهٔ سیاه هستند. [ ۵] فنلاند حدود ۲۸ درصد ( ۲۰۱۱ ) از تولید زیرهٔ سیاه جهان را از حدود ۱٬۵۰۰ مزرعه تأمین می کند که این بازدهی بالا احتمالاً ناشی از آب و هوا و عرض های جغرافیایی مطلوب آن است که ساعات طولانی نور خورشید را در تابستان، تضمین می کند. [ ۶]
دانه های زیرهٔ سیاه حاوی ۱۰ درصد آب، ۵۰ درصد کربوهیدرات، ۲۰ درصد پروتئین و ۱۵ درصد چربی هستند. در ۱۰۰ گرم از دانه های زیره، مقدار ۲۰ درصد یا بیشتر از ارزش روزانه، ( DV ) پروتئین، ویتامین های گروه ب ( ۲۴–۳۳٪ DV ) ، ویتامین ث ( ۲۵٪ DV ) و چندین ماده مغذی معدنی، به ویژه آهن ( ۱۲۵٪ DV ) ، فسفر ( ۸۱٪ DV ) و روی ( ۵۸٪ DV ) ، موجود است. [ ۷]
زیره حاوی ترکیبات گیاهی زیادی از قبیل ترپن ها، فنل ها، فلاونوئیدها و آلکالوئیدها است که دارای مزایای سلامتی بالقوه هستند. [ ۸] [ ۹] [ ۱۰] [ ۱۱] پودر دانه های زیره تا ۷٫۵ درصد اسانس، عمدتاً از نوع دی - کاروون دارد و حاوی ۱۵ درصد روغن است که اسیدهای چرب اصلی آن عبارت اند از اسید اولئیک، اسید لینولئیک، پتروسلینیک و پالمیتیک اسید. [ ۱۲]
مواد شیمیایی گیاهی شناسایی شده در روغن دانهٔ زیرهٔ سیاه، شامل تیمول، سیمن، γ - ترپینن، تری متیلن دی کلراید، بتا - پینن، ۲ - ( ۱ - سیکلوهگزنیل ) ، سیکلوهگزانون، بتا - فلاندرن، ۳ - کارن، آلفا - توجن و لینالول است. [ ۱۳]
میوه های زیره که معمولاً به صورت کامل استفاده می شوند، طعم و عطری تند و شبیه بادیان دارند که عمدتاً مربوط به ترکیبات کاروون، لیمونن و آنتول است. [ ۱۴] زیره به عنوان ادویه در نان ها به ویژه نان چاودار استفاده می شود. [ ۱۵] زیره معمولاً در نان سودای ایرلندی نیز همراه با کشمش و مویز استفاده می شود. زیره را می توان در دسرها، مشروبات الکلی، کاسرول ها و سایر غذاها استفاده کرد. برگ های آن را می توان به سالاد، خورش و سوپ اضافه کرد و گاهی به صورت سبزی خام، خشک یا پخته مانند جعفری مصرف می شود. ریشهٔ آن نیز به عنوان سبزی ریشه ای زمستانه در برخی جاها مانند شقاقل مصرف می شود. [ ۱۶] زیرهٔ سیاه در غذاهای اروپایی و مواد غذایی متنوعی چون کلم ترش و کیک زیرهٔ بریتانیایی مورد استفاده است. در غذاهای اتریشی از آن برای چاشنی گوشت گاو و در آشپزی آلمانی برای تهیهٔ گوشت خوک استفاده می شود. در غذاهای مجارستانی به گولش و در غذاهای نروژی و سوئدی برای تهیهٔ نان سیاه استفاده می شود. [ ۱۷]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفبوتهٔ گیاه زیره سیاه شبیه بوتهٔ هویج است. برگ ها ۲۰ تا ۳۰ سانتی متر و ارتفاع گیاه حدود ۴۰ تا ۶۰ سانتی متر است. میوه آن ( که به اشتباه دانه گفته می شود ) از نوع فندقه به طول حدود دو میلی متر و هلالی شکل و دارای ۵ خط برجسته و کم رنگ است.
این گیاه، مکان های گرم و آفتابی و خاک با زهکشی خوب و غنی از مواد آلی را ترجیح می دهد. زیرهٔ سیاه، در مناطق گرم تر به صورت یک ساله در زمستان و در اقلیم معتدل، به صورت تابستانی یک ساله یا دوساله کاشته می شود. یک گونهٔ پلی پلوئید ( با چهار مجموعهٔ هاپلوئید=4n ) و چند ساله نیز از این گیاه، یافت شده است. هلند، لهستان و آلمان، بزرگ ترین تولیدکنندگان زیرهٔ سیاه هستند. [ ۵] فنلاند حدود ۲۸ درصد ( ۲۰۱۱ ) از تولید زیرهٔ سیاه جهان را از حدود ۱٬۵۰۰ مزرعه تأمین می کند که این بازدهی بالا احتمالاً ناشی از آب و هوا و عرض های جغرافیایی مطلوب آن است که ساعات طولانی نور خورشید را در تابستان، تضمین می کند. [ ۶]
دانه های زیرهٔ سیاه حاوی ۱۰ درصد آب، ۵۰ درصد کربوهیدرات، ۲۰ درصد پروتئین و ۱۵ درصد چربی هستند. در ۱۰۰ گرم از دانه های زیره، مقدار ۲۰ درصد یا بیشتر از ارزش روزانه، ( DV ) پروتئین، ویتامین های گروه ب ( ۲۴–۳۳٪ DV ) ، ویتامین ث ( ۲۵٪ DV ) و چندین ماده مغذی معدنی، به ویژه آهن ( ۱۲۵٪ DV ) ، فسفر ( ۸۱٪ DV ) و روی ( ۵۸٪ DV ) ، موجود است. [ ۷]
زیره حاوی ترکیبات گیاهی زیادی از قبیل ترپن ها، فنل ها، فلاونوئیدها و آلکالوئیدها است که دارای مزایای سلامتی بالقوه هستند. [ ۸] [ ۹] [ ۱۰] [ ۱۱] پودر دانه های زیره تا ۷٫۵ درصد اسانس، عمدتاً از نوع دی - کاروون دارد و حاوی ۱۵ درصد روغن است که اسیدهای چرب اصلی آن عبارت اند از اسید اولئیک، اسید لینولئیک، پتروسلینیک و پالمیتیک اسید. [ ۱۲]
مواد شیمیایی گیاهی شناسایی شده در روغن دانهٔ زیرهٔ سیاه، شامل تیمول، سیمن، γ - ترپینن، تری متیلن دی کلراید، بتا - پینن، ۲ - ( ۱ - سیکلوهگزنیل ) ، سیکلوهگزانون، بتا - فلاندرن، ۳ - کارن، آلفا - توجن و لینالول است. [ ۱۳]
میوه های زیره که معمولاً به صورت کامل استفاده می شوند، طعم و عطری تند و شبیه بادیان دارند که عمدتاً مربوط به ترکیبات کاروون، لیمونن و آنتول است. [ ۱۴] زیره به عنوان ادویه در نان ها به ویژه نان چاودار استفاده می شود. [ ۱۵] زیره معمولاً در نان سودای ایرلندی نیز همراه با کشمش و مویز استفاده می شود. زیره را می توان در دسرها، مشروبات الکلی، کاسرول ها و سایر غذاها استفاده کرد. برگ های آن را می توان به سالاد، خورش و سوپ اضافه کرد و گاهی به صورت سبزی خام، خشک یا پخته مانند جعفری مصرف می شود. ریشهٔ آن نیز به عنوان سبزی ریشه ای زمستانه در برخی جاها مانند شقاقل مصرف می شود. [ ۱۶] زیرهٔ سیاه در غذاهای اروپایی و مواد غذایی متنوعی چون کلم ترش و کیک زیرهٔ بریتانیایی مورد استفاده است. در غذاهای اتریشی از آن برای چاشنی گوشت گاو و در آشپزی آلمانی برای تهیهٔ گوشت خوک استفاده می شود. در غذاهای مجارستانی به گولش و در غذاهای نروژی و سوئدی برای تهیهٔ نان سیاه استفاده می شود. [ ۱۷]
wiki: زیره سیاه