[ویکی فقه] زمینه های تهجد (قرآن). در این مقاله به بر خی از زمینه های تهجد از دیدگاه قرآن کریم اشاره می شود.
امید به خدا برانگیزاننده اهل ایمان به شب زنده داری است.انما یؤمن بـایـتنا الذین... (تنها کسانی که به آیات ما ایمان می آورند که هر وقت این آیات به آنان یادآوری شود به سجده می افتند و تسبیح و حمد پروردگارشان را بجا می آورند، و تکبر نمی کنند.) تتجافی جنوبهم عن المضاجع یدعون ربهم خوفـا وطمعـا...(پهلوهایشان از بسترها در دل شب دور می شود (و بپا می خیزند و رو به درگاه خدا می آورند) و پروردگار خود را با بیم و امید می خوانند، و از آنچه به آنان روزی داده ایم انفاق می کنند!) امن هو قـنت ءاناء الیل ساجدا وقائمـا یحذر الاخرة ویرجوا رحمة ربه قل هل یستوی الذین یعلمون والذین لا یعلمون انما یتذکر اولوا الالبـب.( (آیا چنین کسی با ارزش است) یا کسی که در ساعات شب به عبادت مشغول است و در حال سجده و قیام، از عذاب آخرت می ترسد و به رحمت پروردگارش امیدوار است؟! بگو: «آیا کسانی که می دانند با کسانی که نمی دانند یکسانند؟! تنها خردمندان متذکر می شوند! » )
توجه به خدا
توجه به ربوبیت خداوند، مقتضی شب زنده داری و عبادت و نماز برای اوست.والذین یبیتون لربهم سجدا وقیـمـا.(کسانی که شبانگاه برای پروردگارشان سجده و قیام می کنند؛) (قید «لربهم» به جای دیگر اوصاف می تواند گویای برداشت مزبور باشد.)
← تفسیر آیه
.. وسبح بحمد ربک حین تقوم(در راه ابلاغ حکم پروردگارت صبر و استقامت کن، چرا که تو در حفاظت کامل ما قرار داری! و هنگامی که برمی خیزی پروردگارت را تسبیح و حمد گوی!) ومن الیل فسبحه...((همچنین) به هنگام شب او را تسبیح کن و به هنگام پشت کردن ستارگان (و طلوع صبح)!) در تفسیر قمی در ذیل جمله" و سبح بحمد ربک حین تقوم" آمده که امام فرمود: منظور از آن، تسبیح در نماز شب، و منظور از جمله" فسبحه" خود نماز شب است. این معنا در مجمع البیان از زرارة و حمران و محمد بن مسلم از امام باقر و از امام صادق علیه السّلام روایت شده. و نیز در همان کتاب به سند خود از حضرت رضا علیه السّلام روایت کرده که فرمود: منظور از ادبار سجود، چهار رکعت نافله ای است که بعد از نماز مغرب خوانده می شود، و منظور از ادبار نجوم دو رکعت نافله ای است که قبل از نماز صبح خوانده می شود. ذیل این روایت در مجمع البیان از امام باقر و امام صادق علیه السّلام آمده و قمی هم آن را به سند خود از زراره از امام باقر علیه السّلام آورده است.
عامل خوف
...
امید به خدا برانگیزاننده اهل ایمان به شب زنده داری است.انما یؤمن بـایـتنا الذین... (تنها کسانی که به آیات ما ایمان می آورند که هر وقت این آیات به آنان یادآوری شود به سجده می افتند و تسبیح و حمد پروردگارشان را بجا می آورند، و تکبر نمی کنند.) تتجافی جنوبهم عن المضاجع یدعون ربهم خوفـا وطمعـا...(پهلوهایشان از بسترها در دل شب دور می شود (و بپا می خیزند و رو به درگاه خدا می آورند) و پروردگار خود را با بیم و امید می خوانند، و از آنچه به آنان روزی داده ایم انفاق می کنند!) امن هو قـنت ءاناء الیل ساجدا وقائمـا یحذر الاخرة ویرجوا رحمة ربه قل هل یستوی الذین یعلمون والذین لا یعلمون انما یتذکر اولوا الالبـب.( (آیا چنین کسی با ارزش است) یا کسی که در ساعات شب به عبادت مشغول است و در حال سجده و قیام، از عذاب آخرت می ترسد و به رحمت پروردگارش امیدوار است؟! بگو: «آیا کسانی که می دانند با کسانی که نمی دانند یکسانند؟! تنها خردمندان متذکر می شوند! » )
توجه به خدا
توجه به ربوبیت خداوند، مقتضی شب زنده داری و عبادت و نماز برای اوست.والذین یبیتون لربهم سجدا وقیـمـا.(کسانی که شبانگاه برای پروردگارشان سجده و قیام می کنند؛) (قید «لربهم» به جای دیگر اوصاف می تواند گویای برداشت مزبور باشد.)
← تفسیر آیه
.. وسبح بحمد ربک حین تقوم(در راه ابلاغ حکم پروردگارت صبر و استقامت کن، چرا که تو در حفاظت کامل ما قرار داری! و هنگامی که برمی خیزی پروردگارت را تسبیح و حمد گوی!) ومن الیل فسبحه...((همچنین) به هنگام شب او را تسبیح کن و به هنگام پشت کردن ستارگان (و طلوع صبح)!) در تفسیر قمی در ذیل جمله" و سبح بحمد ربک حین تقوم" آمده که امام فرمود: منظور از آن، تسبیح در نماز شب، و منظور از جمله" فسبحه" خود نماز شب است. این معنا در مجمع البیان از زرارة و حمران و محمد بن مسلم از امام باقر و از امام صادق علیه السّلام روایت شده. و نیز در همان کتاب به سند خود از حضرت رضا علیه السّلام روایت کرده که فرمود: منظور از ادبار سجود، چهار رکعت نافله ای است که بعد از نماز مغرب خوانده می شود، و منظور از ادبار نجوم دو رکعت نافله ای است که قبل از نماز صبح خوانده می شود. ذیل این روایت در مجمع البیان از امام باقر و امام صادق علیه السّلام آمده و قمی هم آن را به سند خود از زراره از امام باقر علیه السّلام آورده است.
عامل خوف
...
wikifeqh: زمینه های_تهجد_(قرآن)