زبان ژاپنی ( 日本語, نیهونگو؟ ) زبان ملی ژاپن و ژاپنی ها است که توسط حدود ۱۲۸ میلیون نفر گویشور به صورت بومی گفتگو می شود. ژاپنی به خانواده زبان های ژاپنی یا ژاپنی - ریوکیویی وابستگی دارد. تلاش های فراوانی برای پیوند زبان های ژاپنی با دیگر خانواده های زبانی همانند زبان های آینو، آستروآسیایی، کره ای و آلتایی که امروزه اعتبار خود را از دست داده است، انجام شده اما هیچ یک از این پیشنهادها در میان مراجع پذیرش گسترده ای نداشته اند.
اطلاعات کمی در مورد این زبان پیش از تاریخ یا زمانی که برای نخستین بار در ژاپن پدیدار شد، در دست است. اسناد چینی مربوط به سده سوم پس از میلاد، چند واژه ژاپنی را ثبت کردند، اما متون قابل توجه ژاپنی باستان در سده هشتم پدیدار شدند. از دوره هی آن ( ۷۹۴–۱۱۸۵ ) ، این زبان هجوم گسترده واژگان چینی را به خود دید که بر واج شناسی ژاپنی میانه نخستین تأثیر گذاشت. ژاپنی میانه پسین ( ۱۱۸۵–۱۶۰۰ ) شاهد تغییرات دستوری گسترده و اولین ظهور وام واژه های اروپایی بود. پایه گویش معیار ژاپنی از منطقه کانسای به منطقه ادو ( توکیو امروزی ) در دوره ژاپنی نوین نخستین ( اوایل سده هفدهم تا اواسط سده نوزدهم ) نقل مکان کرد. پس از پایان انزوای خودخواسته ژاپن در سال ۱۸۵۳، سیل وام واژه ها از زبان های اروپایی به ژاپنی وارد شد و واژگان با ریشه انگلیسی فراوان شدند.
زبان ژاپنی یک زبان پبوندی و مورایی با آواشناسی نسبتاً ساده، سامانه واکه ای ساده، کشش واکه و تشدید و همچنین افت و خیز صوتی قابل توجه است. ترتیب واژگان معمولاً نهاد–مفعول–فعل با وندهایی است که نقش دستوری واژگان را مشخص می کنند. وندهای پایانی جمله برای افزودن تأثیر عاطفی یا تأکیدی یا پرسش استفاده می شوند. اسم ها شمار یا جنسیت ندارند و هیچ حرف تعریفی نیز در این زبان یافت نمی شود. فعل ها فقط برای زمان و جهت صرف می شوند و با شخص تغییری نمی کنند. صفت های ژاپنی نیز صرف می شوند.
سامانه نوشتاری ژاپنی، نویسه های چینی معروف به کانجی ( 漢字 ) را با دو خط هجانگار منحصر به فرد که از حروف چینی پیچیده تر مشتق شده اند یعنی هیراگانا ( ひらがな یا 平仮名 ) و کاتاکانا ( カタカナ یا 片仮名 ) ، ترکیب می کند. خط لاتین ( ローマ字 ) نیز به صورت محدود ( مانند واژگان اختصاری وارداتی ) در نوشتار ژاپنی استفاده می شود. سامانه اعداد عمدتاً از اعداد عربی و همچنین از اعداد سنتی چینی استفاده می کند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاطلاعات کمی در مورد این زبان پیش از تاریخ یا زمانی که برای نخستین بار در ژاپن پدیدار شد، در دست است. اسناد چینی مربوط به سده سوم پس از میلاد، چند واژه ژاپنی را ثبت کردند، اما متون قابل توجه ژاپنی باستان در سده هشتم پدیدار شدند. از دوره هی آن ( ۷۹۴–۱۱۸۵ ) ، این زبان هجوم گسترده واژگان چینی را به خود دید که بر واج شناسی ژاپنی میانه نخستین تأثیر گذاشت. ژاپنی میانه پسین ( ۱۱۸۵–۱۶۰۰ ) شاهد تغییرات دستوری گسترده و اولین ظهور وام واژه های اروپایی بود. پایه گویش معیار ژاپنی از منطقه کانسای به منطقه ادو ( توکیو امروزی ) در دوره ژاپنی نوین نخستین ( اوایل سده هفدهم تا اواسط سده نوزدهم ) نقل مکان کرد. پس از پایان انزوای خودخواسته ژاپن در سال ۱۸۵۳، سیل وام واژه ها از زبان های اروپایی به ژاپنی وارد شد و واژگان با ریشه انگلیسی فراوان شدند.
زبان ژاپنی یک زبان پبوندی و مورایی با آواشناسی نسبتاً ساده، سامانه واکه ای ساده، کشش واکه و تشدید و همچنین افت و خیز صوتی قابل توجه است. ترتیب واژگان معمولاً نهاد–مفعول–فعل با وندهایی است که نقش دستوری واژگان را مشخص می کنند. وندهای پایانی جمله برای افزودن تأثیر عاطفی یا تأکیدی یا پرسش استفاده می شوند. اسم ها شمار یا جنسیت ندارند و هیچ حرف تعریفی نیز در این زبان یافت نمی شود. فعل ها فقط برای زمان و جهت صرف می شوند و با شخص تغییری نمی کنند. صفت های ژاپنی نیز صرف می شوند.
سامانه نوشتاری ژاپنی، نویسه های چینی معروف به کانجی ( 漢字 ) را با دو خط هجانگار منحصر به فرد که از حروف چینی پیچیده تر مشتق شده اند یعنی هیراگانا ( ひらがな یا 平仮名 ) و کاتاکانا ( カタカナ یا 片仮名 ) ، ترکیب می کند. خط لاتین ( ローマ字 ) نیز به صورت محدود ( مانند واژگان اختصاری وارداتی ) در نوشتار ژاپنی استفاده می شود. سامانه اعداد عمدتاً از اعداد عربی و همچنین از اعداد سنتی چینی استفاده می کند.
wiki: زبان ژاپنی