مردمان ژاپنی

مردمان ژاپنی ( به ژاپنی: 日本人 ) قومی هستند که بومیان کشور ژاپن می باشند. ژاپنی ها ۹۸٫۵ درصد جمعیت کشورشان را تشکیل می دهند. در تمام دنیا حدود ۱۳۰ میلیون ژاپنی زندگی می کنند که از این تعداد حدود ۱۲۷ میلیون نفر در این کشور هستند.
زبان ژاپنی زبانی است که در گذشته به عنوان زبان ایزوله شناخته می شد؛ این به زبان های ریوکیویی مرتبط است. زبان ژاپنی یک سیستم نوشتن سه جانبه با استفاده از هیراگانا، کاتاکانا و کانجی دارد. مردم ژاپنی عمدتاً از ژاپنی اولیه برای تعامل روزانه استفاده می کنند. میزان سواد بزرگسالان در ژاپن بیش از ۹۹ درصد است. [ ۳۵]
کانجی ها همان علایمی هستند که هر یک به تنهایی بیان کننده یک کلمه هستند. کانجی های استاندارد ژاپن در حدود ۲۰۰۰ هستند؛ و کانجی ها اصولاً از زبان چینی گرفته شدند. تا قرن هفت ژاپن دارای خط نبود و خط را از چین گرفت.
دین عمومی در ژاپن به طور سنتی، تلفیق گرایی در طبیعت بوده است که تلفیقی از آیین بودایی و شینتو است. ۸۰ تا ۹۰ درصد ژاپنی ها به شینتو باور دارند. [ ۳۶] [ ۳۷] [ ۳۸]
مسیحیت در ژاپن نیز وجود دارد، هرچند این گروه کمتر از ۲ درصد جمعیت ژاپن را تشکیل می دهند. [ ۳۹]
نخستین آثار ادبیات ژاپنی به شدت تحت تأثیر ارتباطات فرهنگی با چین و ادبیات چینی سروده شدند. این آثار به زبان چینی کلاسیک سروده می شدند. ادبیات هندی نیز با گسترش بودیسم در ژاپن بر ادبیات این کشور تأثیر گذاشت. اما در نهایت هنگامی که نویسندگان ژاپنی شروع به نوشتن دربارهٔ ژاپن کردند توانستند سبک خاص خود را توسعه بخشند اما همچنان تأثیر ادبیات چینی و چینی کلاسیک را می شد تا پایان دورهٔ ادو در این آثار مشاهده کرد.
هنر ژاپنی دربرگیرنده بسیاری از رشته ها، از جمله معماری، نقاشی، بافندگی، سفال گری، موسیقی، سینما، مانگا، خوشنویسی، فلزکاری، چاپ های چوبی، اُریگامی، باغ سازی و آشپزی می باشد.
معماری ژاپنی را به شکل عرفی با ساختمان های چوبی، با ارتفاع کم و سقف های سفالی یا کاهگلی می شناسند. در این ساختمان ها درهای کشویی ( فوسوما ) به جای دیوار به کار برده می شوند و به این ترتیب این امکان را به دست می دهند که پیکربندی فضاهای داخلی را، بسته به موقعیت، بتوان تغییر داد.
تاریخ ژاپن شامل تاریخ رشته جزیره های ژاپن و مردم ژاپن است و از دوران پیش از تاریخ، تا تاریخ نوین این کشور به عنوان یک دولت - ملت را در بر می گیرد. نخستین ارجاع شناخته شده نوشتاری به ژاپن در قرن اول میلادی و در مجموعه متن های چینی بیست و چهار تاریخ دیده می شود. با این حال شواهد حاکی از آن است که بشر از اواخر دوران پارینه سنگی در جزیره های ژاپن زندگی می کرده است. تا پایان آخرین عصر یخبندان، ژاپن از طریق خشکی با قاره اوراسیا پیوند داشت. آب شدن یخ ها باعث جدا شدن جزیره های ژاپن از خشکی های قاره اوراسیا شد. الگوهای باثبات زندگی و نشانه های تمدن با فرهنگ جومون ( از پایان عصر یخبندان تا هزاره نخست پیش از میلاد ) ظاهر شد و از حدود پانصد سال پیش از میلاد در زمانی که به دوره یایویی مشهور است، کار با آهن آلات آغاز شد. در پایان همین دوران، جمعیت زیادی از شبه جزیره کره به سرزمین های ژاپن مهاجرت کردند.