زبان آرامی باستان. زبان آرامی باستان نخستین مرحله زبان آرامی است که در قرن سوم در حدود دوران شاهنشاهی ساسانی جای خود را به زبان آرامی میانه داد.
بخش آرامی باستان بیش از ۱۳ قرن را به خود اختصاص می دهد. این دوره زمانی طولانی به این دلیل انتخاب شده است که تمامی گونه های آرامی که اکنون کاملاً منقرض شده اند در آن جای می گیرند. دوره آرامی قدیم واضحاً در حدود سال ۵۰۰ قبل از میلاد به پایان می رسد، یعنی زمانی که آرامی باستان ( زبان آرامی ها ) جای خود را به آرامی پادشاهی ( زبان دولت های پادشاهی قدرتمند ) می دهد. گویش های متعدد زبان آرامی قدیم زمانی برجسته می شوند که یونانی به عنوان زبان قدرت در منطقه جای آرامی را می گیرد.
آرامی باستان به آرامی آرامی ها از زمان پیدایش آن تا زمانی که به زبان میانجی رسمی در هلال حاصلخیز تبدیل شد گفته می شود. آرامی باستان زبان رسمی و دولتی در دمشق، حمص و ارواد بود.
نسخ خطی بسیاری دال بر اولین نمونه های استفاده از این زبان یافت شده است که به قرن ۱۰ قبل از میلاد بازمی گردد. این نسخه بیشتر اسناد دیپلماتیک میان دولت شهرهای آرامیان هستند. به نظر می رسد رسم الخط آرامی در این زمان بر اساس فینیقی باشد و در زبان نوشتار وحدت خاصی دیده می شود. احتمالاً پس از گذشت زمانی در نواحی شرقی آرام رسم الخط کامل تری جایگزین شد تا بتواند پاسخگوی نیاز آن زمان باشد.
در فاصله سال های ۹۶۷ تا ۹۳۵ ( پیش از میلاد ) ، تیگلات - پیلسر دوم زبان آرامی را تبدیل به زبان میانجی کشور آشور و آن امپراتوری کرد.
از سال ۷۰۰ پ. م، این زبان در نقاط بسیاری پخش شد، اما یکدستی خود را از دست داد. گویش ها مختلفی در بین النهرین، بابل، فنیقیه و مصر پدیدار شد. با این حال اکدی بر روی آرامی در آشور تأثیر گذاشت و سپس بابلی بروی کار آمد. همانگونه که در دو پادشاه بخش ۱۸:۲۶ آمده است، حزقیا، پادشاه یهود با دیپلمات های آشوری به زبان آرامی سخن می گوید تا افراد عادی چیزی متوجه نشوند. در حدود سال ۶۰۰ پ. م پادشاه کنعان نامه خود به فرعون پادشاه مصر را به زبان آرامی می نویسد.
کلدانی یا «آرامی کلدانی» اصطلاحی عام برای آرامی مورد استفاده در سلسله خالدی بابل بود. این اصطلاح برای اشاره به آرامی مقدس بکار می رفت که به روش متاخر نوشته می شد. آن را نباید با زبان مدرن کلدانی «نو آرامی» اشتباه گرفت.
نام های دیگر: آرامی پادشاهی، آرامی امپراتوری، آرامی هخامنشی، آرامی رسمی، آرامی مقدس.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفبخش آرامی باستان بیش از ۱۳ قرن را به خود اختصاص می دهد. این دوره زمانی طولانی به این دلیل انتخاب شده است که تمامی گونه های آرامی که اکنون کاملاً منقرض شده اند در آن جای می گیرند. دوره آرامی قدیم واضحاً در حدود سال ۵۰۰ قبل از میلاد به پایان می رسد، یعنی زمانی که آرامی باستان ( زبان آرامی ها ) جای خود را به آرامی پادشاهی ( زبان دولت های پادشاهی قدرتمند ) می دهد. گویش های متعدد زبان آرامی قدیم زمانی برجسته می شوند که یونانی به عنوان زبان قدرت در منطقه جای آرامی را می گیرد.
آرامی باستان به آرامی آرامی ها از زمان پیدایش آن تا زمانی که به زبان میانجی رسمی در هلال حاصلخیز تبدیل شد گفته می شود. آرامی باستان زبان رسمی و دولتی در دمشق، حمص و ارواد بود.
نسخ خطی بسیاری دال بر اولین نمونه های استفاده از این زبان یافت شده است که به قرن ۱۰ قبل از میلاد بازمی گردد. این نسخه بیشتر اسناد دیپلماتیک میان دولت شهرهای آرامیان هستند. به نظر می رسد رسم الخط آرامی در این زمان بر اساس فینیقی باشد و در زبان نوشتار وحدت خاصی دیده می شود. احتمالاً پس از گذشت زمانی در نواحی شرقی آرام رسم الخط کامل تری جایگزین شد تا بتواند پاسخگوی نیاز آن زمان باشد.
در فاصله سال های ۹۶۷ تا ۹۳۵ ( پیش از میلاد ) ، تیگلات - پیلسر دوم زبان آرامی را تبدیل به زبان میانجی کشور آشور و آن امپراتوری کرد.
از سال ۷۰۰ پ. م، این زبان در نقاط بسیاری پخش شد، اما یکدستی خود را از دست داد. گویش ها مختلفی در بین النهرین، بابل، فنیقیه و مصر پدیدار شد. با این حال اکدی بر روی آرامی در آشور تأثیر گذاشت و سپس بابلی بروی کار آمد. همانگونه که در دو پادشاه بخش ۱۸:۲۶ آمده است، حزقیا، پادشاه یهود با دیپلمات های آشوری به زبان آرامی سخن می گوید تا افراد عادی چیزی متوجه نشوند. در حدود سال ۶۰۰ پ. م پادشاه کنعان نامه خود به فرعون پادشاه مصر را به زبان آرامی می نویسد.
کلدانی یا «آرامی کلدانی» اصطلاحی عام برای آرامی مورد استفاده در سلسله خالدی بابل بود. این اصطلاح برای اشاره به آرامی مقدس بکار می رفت که به روش متاخر نوشته می شد. آن را نباید با زبان مدرن کلدانی «نو آرامی» اشتباه گرفت.
نام های دیگر: آرامی پادشاهی، آرامی امپراتوری، آرامی هخامنشی، آرامی رسمی، آرامی مقدس.
wiki: زبان آرامی باستان