زایمان

[ویکی فقه] به دنیا آوردن نوزاد را زایمان گویند.
زایمان همان عمل زاییدن است.
کاربرد زایمان در فقه
از احکام آن در بابهای طهارت، نکاح، طلاق، شهادات، حدود و قصاص سخن گفته اند.
← احکام زایمان در طهارت
۱. ↑ نجفی جواهری، محمدحسن، جواهر الکلام، ج۳، ص۳۶۷.
...

زایمان یا زاییدن فرزند ( به انگلیسی: childbirth ) ، اوج دوران بارداری یک زن است که شامل خارج شدن یک یا چند نوزاد از رحم مادر است. زایمان طبیعی روشی از زایمان با «تکنولوژی پایین» است. در این روش فرد اجازه می دهد که طبیعت انسان کار خود را در زایمان انجام دهد.
در زایمان طبیعی بچه می تواند دو ماه و سه ماهه تا شش ماهه به دنیا بیاید و هیچ مشکلی ایجاد نمی شود برخی از زنان تصمیم می گیرند که هنگام زایمان از هیچ دارویی استفاده نکرده و به جای آن برای کاهش دردشان از روش هایی مانند تمدد اعصاب یا کنترل تنفس استفاده کنند. در زایمان طبیعی مادر، کنترل بدن خود را از دست می دهد؛ البته به هنگام زایمان، یک فرد همیار نیز او را به آرامی برای پشت سر گذاشتن مراحل زایمان راهنمایی و حمایت می کند. [ ۱]
زمان دقیق انجام زایمان به شکل طبیعی مشخص نیست و زمانی را که پزشک برای زایمان در نظر می گیرد حدودی است و حتی ۲ تا ۳ هفته امکان دارد زایمان زودتر انجام شود.
به علت تنگی فضای لگن، اختلالات عملکردی رحمی یا شرایط جنین مانند بزرگی بیش از حد یا نمایش بریچ رخ می دهد. این مدل از زایمان است که جراح را ملزم به استفاده از سزارین می نماید.
• یکی از این مشکلات نمایش بریچ است قرارگیری جنین در رحم به شکل طولی به طوریکه سر در فوندوس و باتکس در پایین قرار دارد را بریچ می گویندو می تواند در زایمان مشکل ایجاد کندو خطرناک باشد. جنین برای خارج شدن از رحم و زایمان باید در وضعیت سر پایین قرار بگیرد، اما در برخی موارد در وضعیت بریچ قرار می گیرد، طوری که پاها یا باسن او به سمت پایین و برعکس حالت معمول است و در حالت نشسته قرار گرفته.
• القای زایمان طبیعی: برخی از مادران باردار ۱ یا ۲ هفته پس از موعد زایمان نیز هیچ علائمی از درد زایمان ندارند یا با بیماری های خاصی مانند پره اکلامپسی، دیابت بارداری، فشار خون بالا و بیماری های کلیوی مواجه هستند یا کیسه مایع آمنیوتیک آن ها زودتر از موعد پاره شده است، این افراد باید هر چه سریع تر زایمان کنند، بارداری فردی بیشتر از ۴۰ هفته طول بکشد و زایمان او به تعویق بیفتد، پزشکان برای نجات جان جنین و مادر، رحم مادر را تحریک می کنند تا زایمان طبیعی اتفاق بیفتد
سزارین، رُستَم زایی یا رُستَمینه یک نوع زایمان غیرطبیعی است که در آن نوزاد با ایجاد برشی در دیواره شکم و رحم مادر خارج می گردد. در شرایط ویژه ای که زن باردار به دلایل پزشکی توانایی یک زایمان طبیعی را نداشته باشد از روش سزارین که نوعی عمل جراحی است استفاده می شود تا زایمان میسر گردد.

(یا: وضع حمل) خارج شدن جنین از رحم جانوران پستاندار بچه زا. زایمان ویژۀ پستانداران است و مدت بارداری بسته به نوع و گونۀ پستاندار ماده متفاوت است. وضع حمل در انسان معمولاً ۲۸۰ روز پس از آخرین قاعدگی زن صورت می گیرد. زایمان، در مرحلۀ نخست، با انقباض های رحم شروع می شود که همراه با احساس درد در ناحیه شکم و پشت است که در فواصل بین ۱۰ تا ۳۰ دقیقه رخ می دهد و حدود ۴۰ ثانیه طول می کشد تا سرانجام فاصلۀ آن ها به دو دقیقه می رسد. با هر انقباض، گردن رحم کمی باز می شود و هنگامی که به اندازۀ کافی، یعنی حدود ۱۰ سانتی متر، باز شد، خروج جنین از رحم امکان پذیر می شود. در مرحله دوم، سرانجام با انبساط کافی دهانۀ زهدان، جنین از مجرای زایمان خارج می شود و نوزاد متولد می شود. در مرحلۀ سوم، که حدود ۱۵ تا ۳۰ دقیقه پس از تولد نوزاد رخ می دهد، جفت از دیوارۀ رحم جدا و از آن خارج می شود. متوسط زمان وضع حمل از آغاز درد نهایی در زایمان اول ۱۳ تا ۱۴ ساعت و در زایمان های بعدی ۸ تا ۹ ساعت است. داروهای مسکن و آرام بخشی چون مورفین، باربیتورات ها، و کلروفرم درد زایمان را کاهش می دهند. اما بسیاری از آن ها همچنین باعث کاهش انقباضات رحمی می شوند و بر دستگاه تنفسی نوزاد به شکلی مخاطره آمیز فشار وارد می آورد. داروهای بیهوشی ستون فقرات، که مستقیماً داخل ستون مهره ها تزریق می شوند، برای نوزاد خطری ندارند، ولی تزریق آن ها به شکل صحیح دشوار و در نتیجه برای مادر خطرآفرین است. اخیراً، زایمان طبیعی کاربرد گسترده ای یافته است چراکه دو مزیت دارد: ۱ـ نوزاد بدون استفاده از دارو متولد می شود؛ ۲ـ مادر در لحظه تولد نوزاد به هوش است. در زایمان طبیعی، زنان با کمترین میزان داروی مسکن یا حتی بی هیچ دارویی وضع حمل می کنند. در مواردی که به علت نقص گردن رحم یا انقباضات ضعیف رحمی، زایمان به شکل طبیعی صورت نگیرد، همچنین هنگامی که نوزاد به شکل عرضی در رحم قرار گیرد یا در هنگام تولد از پا یا کفل متولد شود از وسیله ای به نام فورسپس استفاده می کنند، یا نوزاد را با دست می چرخانند، یا با عمل جراحی موسوم به سِزارین نوزاد را به دنیا می آورند. در زایمان هایی که پیش از موعد صورت می گیرند، نوزاد نارس تحت مراقبت ویژه قرار می گیرد. به زایمان پیش از ۲۰۰ روز از دوران حاملگی سقط و در سه ماه اول بارداری کورتاژ می گویند. اخیراً در ایران استفاده از سِزاریَن به جای زایمان طبیعی، بیشتر از میزان متوسط جهانی آن شده که با توجه به مخاطراتی که در این روش برای مادر و نوزاد وجود دارد پزشکان دربارۀ آن هشدار داده اند. زایمان در شرایط غیر بهداشتی، احتمال ابتلای مادر به بیماری های عفونی ازجمله تب نفاسی و مرگ ومیر او و کودکش را به دنبال دارد. آل بُردگی و آل زدگی در فرهنگ عوام که باعث مرگ زنان به هنگام زایمان می شد، همین تب نفاسی است.