در بیوشیمی، یک ریبونوکلئوتید یک نوکلئوتید است که حاوی ریبوز به عنوان جزء پنتوز آن است. این ماده، پیش ساز مولکولی اسیدهای نوکلئیک در نظر گرفته می شود. نوکلئوتیدها بلوک های ساختمانی اصلی دی ان ای و آران ای هستند. ریبونوکلئوتیدها خود بلوک های ساختمانی مونومری اساسی برای آران ای هستند. دئوکسی ریبونوکلئوتیدها که از احیای ریبونوکلئوتیدها با آنزیم ریبونوکلئوتید ردوکتاز ( RNR ) تشکیل می شوند، بلوک های ساختمانی ضروری برای دی ان ای هستند. چندین تفاوت بین دئوکسی ریبونوکلئوتیدهای دی ان ای و ریبونوکلئوتیدهای آران ای وجود دارد. نوکلئوتیدهای متوالی از طریق پیوندهای فسفودی استر به یکدیگر متصل می شوند.
ریبونوکلئوتیدها همچنین در سایر عملکردهای سلولی مورد استفاده قرار می گیرند. این مونومرهای ویژه هم در تنظیم سلولی و هم در پیام رسانی سلولی همان طور که در آدنوزین مونوفسفات ( AMP ) دیده می شود، استفاده می شوند. علاوه بر این، ریبونوکلئوتیدها را می توان به آدنوزین تری فسفات ( ATP ) ، واحد انرژی موجود در جانداران تبدیل کرد. ریبونوکلئوتیدها می توانند به آدنوزین مونوفسفات حلقه ای ( AMP حلقوی ) تبدیل شوند تا هورمون ها را در جانداران، تنظیم کنند. [ ۱] در موجودات زنده، رایج ترین بازهای ریبونوکلئوتیدها آدنین ( A ) ، گوانین ( G ) ، سیتوزین ( C ) و اوراسیل ( U ) هستند. بازهای نیتروژنی به دو ترکیب اصلی پورین و پیریمیدین طبقه بندی می شوند.
ساختار کلی یک ریبونوکلئوتید شامل یک گروه فسفات، یک گروه قند ریبوز و یک نوکلئوباز است که در آن نوکلئوباز می تواند آدنین، گوانین، سیتوزین یا اوراسیل باشد. بدون گروه فسفات، ترکیب نوکلئوباز و قند با عنوان نوکلئوزید شناخته می شود. نوکلئوبازهای نیتروژنی قابل تعویض از دو ترکیب اصلی پورین و پیریمیدین مشتق می شوند. نوکلئوتیدها ترکیبات ناجورحلقه هستند، یعنی حداقل دو عنصر شیمیایی مختلف را به عنوان اعضای حلقه های آن تشکیل می دهند.
هم آران ای و هم دی ان ای حاوی دو باز اصلی پورین، آدنین ( A ) و گوانین ( G ) و دو پیریمیدین اصلی هستند. هم در دی ان ای و هم در آران ای یکی از پیریمیدین ها سیتوزین ( C ) است. با این حال، دی ان ای و آران ای در دومین پیریمیدین اصلی متفاوت هستند. دی ان ای حاوی تیمین ( T ) است در حالی که آران ای حاوی اوراسیل ( U ) است. موارد نادری وجود دارد که تیمین در آران ای و اوراسیل در دی ان ای نیز وجود دارند. [ ۲]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفریبونوکلئوتیدها همچنین در سایر عملکردهای سلولی مورد استفاده قرار می گیرند. این مونومرهای ویژه هم در تنظیم سلولی و هم در پیام رسانی سلولی همان طور که در آدنوزین مونوفسفات ( AMP ) دیده می شود، استفاده می شوند. علاوه بر این، ریبونوکلئوتیدها را می توان به آدنوزین تری فسفات ( ATP ) ، واحد انرژی موجود در جانداران تبدیل کرد. ریبونوکلئوتیدها می توانند به آدنوزین مونوفسفات حلقه ای ( AMP حلقوی ) تبدیل شوند تا هورمون ها را در جانداران، تنظیم کنند. [ ۱] در موجودات زنده، رایج ترین بازهای ریبونوکلئوتیدها آدنین ( A ) ، گوانین ( G ) ، سیتوزین ( C ) و اوراسیل ( U ) هستند. بازهای نیتروژنی به دو ترکیب اصلی پورین و پیریمیدین طبقه بندی می شوند.
ساختار کلی یک ریبونوکلئوتید شامل یک گروه فسفات، یک گروه قند ریبوز و یک نوکلئوباز است که در آن نوکلئوباز می تواند آدنین، گوانین، سیتوزین یا اوراسیل باشد. بدون گروه فسفات، ترکیب نوکلئوباز و قند با عنوان نوکلئوزید شناخته می شود. نوکلئوبازهای نیتروژنی قابل تعویض از دو ترکیب اصلی پورین و پیریمیدین مشتق می شوند. نوکلئوتیدها ترکیبات ناجورحلقه هستند، یعنی حداقل دو عنصر شیمیایی مختلف را به عنوان اعضای حلقه های آن تشکیل می دهند.
هم آران ای و هم دی ان ای حاوی دو باز اصلی پورین، آدنین ( A ) و گوانین ( G ) و دو پیریمیدین اصلی هستند. هم در دی ان ای و هم در آران ای یکی از پیریمیدین ها سیتوزین ( C ) است. با این حال، دی ان ای و آران ای در دومین پیریمیدین اصلی متفاوت هستند. دی ان ای حاوی تیمین ( T ) است در حالی که آران ای حاوی اوراسیل ( U ) است. موارد نادری وجود دارد که تیمین در آران ای و اوراسیل در دی ان ای نیز وجود دارند. [ ۲]
wiki: ریبونوکلئوتید