رقیه حسن ( به انگلیسی: Ruqaiya Hasan ) استاد و پژوهشگرِ زبان شناسی بود. او در چندین دانشگاه در انگلستان به صورت مدعو تدریس کرد. آخرین منصب وی در دانشگاه مک کواری در سیدنی بود که او در سال ۱۹۹۴ از آنجا به عنوان استاد بازنشسته شد. رقیه حسن در خلال سال های فعالیت حرفه ای اش به پژوهش و انتشار کتاب و مقاله در زمینه های هنر کلامی، فرهنگ، پس زمینه، متن و بافت، لکسیکوگرامر و تنوع معناشناختی پرداخت. این مورد اخیر ایجاد شبکه های سیستمیِ معناشناختی گسترده برای تحلیل معنا در مکالمه های طبیعی را شامل می شود. [ ۱] او همسر مایکل هلیدی، زبان شناس نامدار انگلیسی، بود.
رقیه حسین در ۳ ژوئیهٔ ۱۹۳۱ در پراتاپگار در هندوستان به دنیا آمد. او در سال ۱۹۵۳ از دانشگاه الله آباد در رشتهٔ ادبیات، آموزش و تاریخ انگلیسی در مقطع کارشناسی دانش آموخته شد. برادر بزرگ ترش به نام زوار حسن که به عنوان روزنامه نگار در پاکستان مشغول فعالیت بود، او و بقیهٔ اعضای خانواده را در سال ۱۹۵۴ به لاهور پاکستان آورد. رقیه حسن از سال ۱۹۵۴ در دانشگاه تربیت آموزگاران ناشنوایان در لاهور به عنوان سخنران تدریس می کرد. او در سال ۱۹۵۸ در مقطع کارشناسی ارشد از کالج دولتی لاهور وابسته به دانشگاه پنجاب در رشته ادبیات انگلیسی دانش آموخته شد. او از ۱۹۵۹ تا ۱۹۶۰ به عنوان سخنران در زبان و ادبیات انگلیسی به تدریس در کالج کویین مری لاهور می پرداخت. او سپس به عنوان بورسیهٔ شورای بریتانیا به ادینبرو رفت و در دانشگاه ادینبرو دورهٔ تحصیلات تکمیلی خود را در رشتهٔ زبان شناسی کاربردی گذراند. رقیه حسن در سال ۱۹۶۴ مدرک دکترای خود را در زبان شناسی از دانشگاه ادینبرو دربافت کرد. عنوان پایان نامهٔ او «مطالعهٔ زبان شناختی جنبه های متضاد در سبک دو نثرنویس معاصر انگلیسی» بود. این دو نثرنویس آنگوس ویلسون و ویلیام گلدینگ بودند. او از نظریهٔ اولیهٔ مایکل هلیدی و به طور مشخص مقالهٔ «مقولات نظریهٔ گرامر» او که در سال ۱۹۶۱ منتشر شده بود استفاده کرد.
رقیه حسن در فاصله سال های ۱۹۶۴ تا ۱۹۷۱ کمک هزینه های پژوهشی متعددی دریافت کرد. نخست از پروژهٔ مواد آموزشی و زبان های خارجی نوفیلد در دانشگاه لیدز کمک هزینه دریافت کرد که در آنجا کار بررسی زبان کودک را هدایت می کرد. او در میان سال های ۱۹۶۵ تا ۱۹۶۷ همکار پژوهشی برنامهٔ نوفیلد در زبان شناسی و آموزش انگلیسی در کالج دانشگاهی لندن بود. او همچنین در فاصلهٔ سال های ۱۹۶۸ تا ۱۹۷۱ به همراه بازل برنشتاین در واحد پژوهش جامعه شناختی هدایت پروژهٔ پژوهشی نوفیلد دربارهٔ جنبه های اجتماعی - زبان شناختی داستان های کودکان را بر عهده داشت. او به دنبال آن، به گروه زبان شناسی و انسان شناسی در دانشگاه نورت وسترن در ایلینوی رفت و پس از آن به انگلستان بازگشت و در گروه زبان شناسی و زبان های نو در دانشگاه اسکس به عنوان سخنران مشغول به کار شد. رقیه حسن در سال ۱۹۷۶ به استرالیا مهاجرت کرد و به عنوان استاد ارشد در زبان شناسی در دانشگاه مک کواری منصوب شد. او در سال ۱۹۹۴ به عنوان استاد از این دانشگاه بازنشسته شد. رقیه حسن به عنوان استاد مدعو و سخنران در کشورهای متعدد مانند آمریکا، کنیا، ژاپن، سنگاپور، دانمارک و هنگ کنگ تدریس کرده است.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفرقیه حسین در ۳ ژوئیهٔ ۱۹۳۱ در پراتاپگار در هندوستان به دنیا آمد. او در سال ۱۹۵۳ از دانشگاه الله آباد در رشتهٔ ادبیات، آموزش و تاریخ انگلیسی در مقطع کارشناسی دانش آموخته شد. برادر بزرگ ترش به نام زوار حسن که به عنوان روزنامه نگار در پاکستان مشغول فعالیت بود، او و بقیهٔ اعضای خانواده را در سال ۱۹۵۴ به لاهور پاکستان آورد. رقیه حسن از سال ۱۹۵۴ در دانشگاه تربیت آموزگاران ناشنوایان در لاهور به عنوان سخنران تدریس می کرد. او در سال ۱۹۵۸ در مقطع کارشناسی ارشد از کالج دولتی لاهور وابسته به دانشگاه پنجاب در رشته ادبیات انگلیسی دانش آموخته شد. او از ۱۹۵۹ تا ۱۹۶۰ به عنوان سخنران در زبان و ادبیات انگلیسی به تدریس در کالج کویین مری لاهور می پرداخت. او سپس به عنوان بورسیهٔ شورای بریتانیا به ادینبرو رفت و در دانشگاه ادینبرو دورهٔ تحصیلات تکمیلی خود را در رشتهٔ زبان شناسی کاربردی گذراند. رقیه حسن در سال ۱۹۶۴ مدرک دکترای خود را در زبان شناسی از دانشگاه ادینبرو دربافت کرد. عنوان پایان نامهٔ او «مطالعهٔ زبان شناختی جنبه های متضاد در سبک دو نثرنویس معاصر انگلیسی» بود. این دو نثرنویس آنگوس ویلسون و ویلیام گلدینگ بودند. او از نظریهٔ اولیهٔ مایکل هلیدی و به طور مشخص مقالهٔ «مقولات نظریهٔ گرامر» او که در سال ۱۹۶۱ منتشر شده بود استفاده کرد.
رقیه حسن در فاصله سال های ۱۹۶۴ تا ۱۹۷۱ کمک هزینه های پژوهشی متعددی دریافت کرد. نخست از پروژهٔ مواد آموزشی و زبان های خارجی نوفیلد در دانشگاه لیدز کمک هزینه دریافت کرد که در آنجا کار بررسی زبان کودک را هدایت می کرد. او در میان سال های ۱۹۶۵ تا ۱۹۶۷ همکار پژوهشی برنامهٔ نوفیلد در زبان شناسی و آموزش انگلیسی در کالج دانشگاهی لندن بود. او همچنین در فاصلهٔ سال های ۱۹۶۸ تا ۱۹۷۱ به همراه بازل برنشتاین در واحد پژوهش جامعه شناختی هدایت پروژهٔ پژوهشی نوفیلد دربارهٔ جنبه های اجتماعی - زبان شناختی داستان های کودکان را بر عهده داشت. او به دنبال آن، به گروه زبان شناسی و انسان شناسی در دانشگاه نورت وسترن در ایلینوی رفت و پس از آن به انگلستان بازگشت و در گروه زبان شناسی و زبان های نو در دانشگاه اسکس به عنوان سخنران مشغول به کار شد. رقیه حسن در سال ۱۹۷۶ به استرالیا مهاجرت کرد و به عنوان استاد ارشد در زبان شناسی در دانشگاه مک کواری منصوب شد. او در سال ۱۹۹۴ به عنوان استاد از این دانشگاه بازنشسته شد. رقیه حسن به عنوان استاد مدعو و سخنران در کشورهای متعدد مانند آمریکا، کنیا، ژاپن، سنگاپور، دانمارک و هنگ کنگ تدریس کرده است.
wiki: رقیه حسن