ربیبه

[ویکی فقه] فرزنددختر ی را که زوجه از ازدواج قبلی داشته که بعد از ازدواج مجدد نسبت به همسرش محرم هست، ربیبه می گویند.
رَبیبه به دختر همسر از شوهر دیگر اطلاق می شود.
معنای اصطلاحی ربیبه در فقه
ربیبه به دختر زوجه از شوهر دیگر اطلاق می شود؛ اعم از دختر نسبی یا رضاعی ؛ بدون واسطه یا با واسطه، مانند دختر دختر یا دختر پسر زن؛ قبل از ازدواج زن با شوهر فعلی، به دنیا آمده باشد یا بعد از آن.
ابوابی که از ربیبه در فقه بحث شده
از آن در باب نکاح سخن گفته اند.
احکام ربیبه
...

[ویکی شیعه] رَبیبه به دختر همسر(زوجه) گفته می شود. در قرآن و منابع فقهی اسلامی ربیبه از محارم ناپدری بوده و ازدواج با او حرام است. بر اساس نظر فقها نوه پسری و دختری همسر نیز ربیبه شوهر به شمار می آید.
فقها حرمت ابدی ازدواج ربیبه با شوهرزن را مشروط به آمیزش با مادر ربیبه دانسته اند. ربیبه و شوهرزن از یکدیگر ارث نمی برند.
برخی ازدواج سرپرست با فرزندخوانده را نیز مانند ازدواج با ربیبه حرام دانسته اند در عین حال بسیاری از فقها معتقد به جواز ازدواج با فرزندخوانده هستند.

رَبیبه
دخترِ زن را گویند که از شوهر دیگر است، چه آن که قبلاً بوده باشد یا بعداً به دنیا بیاید. ربیبه با شوهرِ مادر خود، در صورتی که شوهر با مادر ربیبه نزدیکی کرده باشد، مَحْرَم است. ربیبه فقط به همان شوهر محرم است و سایر اقربای شوهر مانند پسر او، محرمیتی با ربیبه ندارند.