راجر فنتون در ۱۸۱۹ در روچدیل واقع در لانکاشایر انگلستان چشم به جهان گشود. عکاس پیشرو و یکی از اولین عکاسان جنگ است. بیشتر شهرت او در زمینه پوشش عکاسی در جنگ کریمه ( که در آن انگلیس و فرانسه و متحدانشان روسیه را شکست دادند ) است. [ ۱]
در ۱۸۳۸ دوره ای را در دانشگاه لندن گذراند، سپس طی سال های ۱۸۴۱ تا ۱۸۴۴ یعنی حدود سه سال در پاریس اقامت گزید و ضمن ادامهٔ تحصیل به کار نقاشی پرداخت. سپس برای تحصیل در رشته حقوق به لندن بازگشت. [ ۲]
پدر بزرگ فنتون بسیار ثروتمند بود، او تولیدکننده پنبه و نیز بانکدار بود. پدر او نیز یک بانکدار و عضو پارلمان آن زمان انگلیس بود. فنتون چهارمین فرزند از هفت فرزند خانوادهٔ فنتون ها، از ازدواج اول پدرش بود. پدر فنتون ده فرزند دیگر از همسر دوم خود داشت. فنتون از اوایل سال های ۱۸۶۰ به کار در رشتهٔ حقوق پرداخت و سراسر سال های میانی را اساساً صرف پرداختن به عکاسی کرد.
در سال ۱۸۴۱ برای نخستین بار فنتون در پاریس با عکاسی آشنا شد و آن هنگامی بود که محیط های هنری که او در آن ها رفت وآمد داشت، مجذوب بالقوهٔ این هنر نوپا شده بودند. برخی از عکاسان و نقاشان که فنتون با آن ها برخورد داشت تأثیری شدید بر پرورش دید عکاسی وی گذاشته بودند.
فنتون پس از بازگشت به لندن دست به تجربیاتی با شیوهٔ کالوتایپ زد. در سال ۱۸۴۷ عضو پایه گذار گروهی غیررسمی از عکاسان حرفه ای شد که به نام انجمن عکاسی یا انجمن کالوتایپ شهرت داشتند. سرانجام فنتون با تلاش بسیار توانست از آن گروه کوچک در بین سال های ۱۸۵۲ تا ۱۸۵۳ گروه رسمی تری به وجود آورد که به نام انجمن عکاسی شناخته شد. سال بعد این انجمن تحت حمایت پادشاه انگلستان قرار گرفت. کوشش های فنتون برای به وجود آوردن این انجمن، سهم مهمی در پیشرفت عکاسی در انگلستان داشت و این مقارن بود با ابداع و رواج روش های تازه ای که شیوهٔ کالوتایپ را کامل یا جایگزین آن می کرد.
از عکس هایی که فنتون طی سال های ۱۸۴۰ گرفت، نمونه های اندکی باقی مانده است. اما او احتمالاً بیشتر از هر عکاس انگلیسی دیگری، عنوان ( عصر طلایی عکاسی ) را که به سال های ۱۸۵۰ داده شد، تجسمی عینی بخشید و بدان مشروعیت داد. در واقع طی این دهه بود که فن عکاسی واقعاً تحت اختیار درآمد و بعد از آن دوران بود که نسبت به کاوش در جنبه های زیبایی شناختی عکاسی، در درجهٔ دوم اهمیت قرار گرفت. فنتون عکاسی بود که کارهای متنوعی را در پروندهٔ حرفه ای او می توان دید، موضوعاتی که در آثار خود بدان ها پرداخت، از گوناگونی شگفت آوری برخوردار بودند. تا این حد که این تنوع گستردگی شامل اندازه هایی که برای آثار خود انتخاب می کرد نیز بود. از اندازه های بسیار کوچک گرفته تا اندازه های بسیار بزرگی که برای تصاویری با موضوعات مختلف بکار می گرفت. هرچند فنتون در استفاده از سایز بزرگ برای عکس هایی که با محوریت معماری بودند، موفق تر بود. [ ۳]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر ۱۸۳۸ دوره ای را در دانشگاه لندن گذراند، سپس طی سال های ۱۸۴۱ تا ۱۸۴۴ یعنی حدود سه سال در پاریس اقامت گزید و ضمن ادامهٔ تحصیل به کار نقاشی پرداخت. سپس برای تحصیل در رشته حقوق به لندن بازگشت. [ ۲]
پدر بزرگ فنتون بسیار ثروتمند بود، او تولیدکننده پنبه و نیز بانکدار بود. پدر او نیز یک بانکدار و عضو پارلمان آن زمان انگلیس بود. فنتون چهارمین فرزند از هفت فرزند خانوادهٔ فنتون ها، از ازدواج اول پدرش بود. پدر فنتون ده فرزند دیگر از همسر دوم خود داشت. فنتون از اوایل سال های ۱۸۶۰ به کار در رشتهٔ حقوق پرداخت و سراسر سال های میانی را اساساً صرف پرداختن به عکاسی کرد.
در سال ۱۸۴۱ برای نخستین بار فنتون در پاریس با عکاسی آشنا شد و آن هنگامی بود که محیط های هنری که او در آن ها رفت وآمد داشت، مجذوب بالقوهٔ این هنر نوپا شده بودند. برخی از عکاسان و نقاشان که فنتون با آن ها برخورد داشت تأثیری شدید بر پرورش دید عکاسی وی گذاشته بودند.
فنتون پس از بازگشت به لندن دست به تجربیاتی با شیوهٔ کالوتایپ زد. در سال ۱۸۴۷ عضو پایه گذار گروهی غیررسمی از عکاسان حرفه ای شد که به نام انجمن عکاسی یا انجمن کالوتایپ شهرت داشتند. سرانجام فنتون با تلاش بسیار توانست از آن گروه کوچک در بین سال های ۱۸۵۲ تا ۱۸۵۳ گروه رسمی تری به وجود آورد که به نام انجمن عکاسی شناخته شد. سال بعد این انجمن تحت حمایت پادشاه انگلستان قرار گرفت. کوشش های فنتون برای به وجود آوردن این انجمن، سهم مهمی در پیشرفت عکاسی در انگلستان داشت و این مقارن بود با ابداع و رواج روش های تازه ای که شیوهٔ کالوتایپ را کامل یا جایگزین آن می کرد.
از عکس هایی که فنتون طی سال های ۱۸۴۰ گرفت، نمونه های اندکی باقی مانده است. اما او احتمالاً بیشتر از هر عکاس انگلیسی دیگری، عنوان ( عصر طلایی عکاسی ) را که به سال های ۱۸۵۰ داده شد، تجسمی عینی بخشید و بدان مشروعیت داد. در واقع طی این دهه بود که فن عکاسی واقعاً تحت اختیار درآمد و بعد از آن دوران بود که نسبت به کاوش در جنبه های زیبایی شناختی عکاسی، در درجهٔ دوم اهمیت قرار گرفت. فنتون عکاسی بود که کارهای متنوعی را در پروندهٔ حرفه ای او می توان دید، موضوعاتی که در آثار خود بدان ها پرداخت، از گوناگونی شگفت آوری برخوردار بودند. تا این حد که این تنوع گستردگی شامل اندازه هایی که برای آثار خود انتخاب می کرد نیز بود. از اندازه های بسیار کوچک گرفته تا اندازه های بسیار بزرگی که برای تصاویری با موضوعات مختلف بکار می گرفت. هرچند فنتون در استفاده از سایز بزرگ برای عکس هایی که با محوریت معماری بودند، موفق تر بود. [ ۳]
wiki: راجر فنتون