دیوار چین ( به چینی: 中国的长城 ) طولانی ترین و بزرگ ترین سازهٔ مهندسی دفاعی و نظامی از دید زمانِ ساخت در جهان است. این دیوار در نقشه جغرافیایی چین ۲۱٬۱۹۶ کیلومتر امتداد یافته است و در سال ۱۹۸۷ میلادی در فهرست میراث جهانی ثبت گردیده است. [ ۴]
دیوار چین در مدت ۲۰ سال در دوران چین شی هوانگ کامل شد. فرمانروایان پیش از او برای جلوگیری از یورش اقوام صحراگرد، قسمت هایی از این دیوار را ساخته بودند. چین شی هوانگ بخش های مختلف این دیوار را به یکدیگر متصل کرد تا دژی به طول ۲۴۰۰ کیلومتر با ۲۵۰۰۰ برج نگهبانی در مرز شمالی دیوار شکل بگیرد. برای ساخت این دیوار، از مردم عادی که اغلب آنان کشاورز بودند استفاده شد.
چینی ها از قبل در دوره بهار و پاییز بین قرن ۸ و ۵ ق. م با فنون دیوارسازی آشنا بودند. [ ۵] در طول این زمان و دوره متعاقب آن کشورهای متخاصم، ایالت های چین، وی، ژائو، چی، هان، یان و ژونگشان[ ۶] [ ۷] همگی برای دفاع از مرزهای خود استحکامات گسترده ای ساختند. این دیوارها که برای مقاومت در برابر حمله اسلحه های کوچک مانند شمشیر و نیزه ساخته شده اند، بیشتر از سنگ یا با کوبیدن خاک و شن بین قاب های تخته ساخته می شوند.
ژنگ پادشاه شین آخرین مخالفان خود را سرکوب کرد و چین را به عنوان اولین امپراتور سلسله کین ( "کین شی هوانگ" ) در سال ۲۲۱ ق. م متحد کرد. او با هدف تحمیل حکومت متمرکز و جلوگیری از ظهور مجدد اربابان فئودال، دستور داد بخش هایی از دیوارهایی که امپراتوری او را بین ایالات سابق تقسیم می کرد، تخریب کنند. با این حال، برای قرار دادن امپراتوری در مقابل مردم شیونگنو از شمال، دستور ساخت دیوارهای جدید را داد تا استحکامات باقی مانده را در امتداد مرز شمالی امپراتوری به هم متصل کند. "بسازید و ادامه دهید" یک اصل راهنمای اصلی در ساخت دیوار بود که به این معنی است که چینی ها مرز ثابتی برای همیشه ایجاد نمی کنند.
حمل و نقل مقدار زیادی از مصالح مورد نیاز برای ساخت و ساز دشوار بود، بنابراین سازندگان همیشه سعی می کردند از منابع محلی استفاده کنند. سنگ های کوه ها بر فراز رشته کوه ها استفاده می شد، در حالی که از خاک های کوبیده برای ساخت و ساز در دشت ها استفاده می شد. هیچ سند تاریخی باقی نمانده که نشان دهنده طول و مسیر دقیق دیوارهای کین باشد. بیشتر دیوارهای باستانی در طول قرن ها فرسایش یافته اند و امروزه بخش های بسیار کمی باقی مانده است. هزینه انسانی ساخت و ساز ناشناخته است، اما توسط برخی نویسندگان تخمین زده شده است که صدها هزار [ ۸] کارگر در ساخت دیوار دودمان چین جان خود را از دست دادند. بعدها، هان، [ ۹] سلسله های شمالی و سوئی ها، همگی بخش هایی از دیوار بزرگ را تعمیر، بازسازی یا گسترش دادند تا از خود در برابر مهاجمان شمالی دفاع کنند. [ ۱۰] سلسله های تانگ و سونگ هیچ تلاش قابل توجهی در منطقه انجام ندادند. [ ۱۰] سلسله هایی که توسط گروه های قومی غیر هان تأسیس شده اند نیز دیوارهای مرزی خود را ساخته اند: وی شمالی تحت حاکمیت ژیان بی، لیائو تحت فرمانروایی خیتان، جین به رهبری جورچن و شیا غربی تأسیس شده توسط تانگوت، که در طول قرن ها بر سرزمین های وسیعی بر شمال چین حکومت می کردند. دیوارهای دفاعی ساختند، اما این دیوارها در شمال دیوارهای بزرگ دیگر که ما آن را می شناسیم، در منطقه خودمختار چین مغولستان داخلی و در خود مغولستان امروزی قرار داشتند. [ ۱۱]
دیوار چین در مدت ۲۰ سال در دوران چین شی هوانگ کامل شد. فرمانروایان پیش از او برای جلوگیری از یورش اقوام صحراگرد، قسمت هایی از این دیوار را ساخته بودند. چین شی هوانگ بخش های مختلف این دیوار را به یکدیگر متصل کرد تا دژی به طول ۲۴۰۰ کیلومتر با ۲۵۰۰۰ برج نگهبانی در مرز شمالی دیوار شکل بگیرد. برای ساخت این دیوار، از مردم عادی که اغلب آنان کشاورز بودند استفاده شد.
چینی ها از قبل در دوره بهار و پاییز بین قرن ۸ و ۵ ق. م با فنون دیوارسازی آشنا بودند. [ ۵] در طول این زمان و دوره متعاقب آن کشورهای متخاصم، ایالت های چین، وی، ژائو، چی، هان، یان و ژونگشان[ ۶] [ ۷] همگی برای دفاع از مرزهای خود استحکامات گسترده ای ساختند. این دیوارها که برای مقاومت در برابر حمله اسلحه های کوچک مانند شمشیر و نیزه ساخته شده اند، بیشتر از سنگ یا با کوبیدن خاک و شن بین قاب های تخته ساخته می شوند.
ژنگ پادشاه شین آخرین مخالفان خود را سرکوب کرد و چین را به عنوان اولین امپراتور سلسله کین ( "کین شی هوانگ" ) در سال ۲۲۱ ق. م متحد کرد. او با هدف تحمیل حکومت متمرکز و جلوگیری از ظهور مجدد اربابان فئودال، دستور داد بخش هایی از دیوارهایی که امپراتوری او را بین ایالات سابق تقسیم می کرد، تخریب کنند. با این حال، برای قرار دادن امپراتوری در مقابل مردم شیونگنو از شمال، دستور ساخت دیوارهای جدید را داد تا استحکامات باقی مانده را در امتداد مرز شمالی امپراتوری به هم متصل کند. "بسازید و ادامه دهید" یک اصل راهنمای اصلی در ساخت دیوار بود که به این معنی است که چینی ها مرز ثابتی برای همیشه ایجاد نمی کنند.
حمل و نقل مقدار زیادی از مصالح مورد نیاز برای ساخت و ساز دشوار بود، بنابراین سازندگان همیشه سعی می کردند از منابع محلی استفاده کنند. سنگ های کوه ها بر فراز رشته کوه ها استفاده می شد، در حالی که از خاک های کوبیده برای ساخت و ساز در دشت ها استفاده می شد. هیچ سند تاریخی باقی نمانده که نشان دهنده طول و مسیر دقیق دیوارهای کین باشد. بیشتر دیوارهای باستانی در طول قرن ها فرسایش یافته اند و امروزه بخش های بسیار کمی باقی مانده است. هزینه انسانی ساخت و ساز ناشناخته است، اما توسط برخی نویسندگان تخمین زده شده است که صدها هزار [ ۸] کارگر در ساخت دیوار دودمان چین جان خود را از دست دادند. بعدها، هان، [ ۹] سلسله های شمالی و سوئی ها، همگی بخش هایی از دیوار بزرگ را تعمیر، بازسازی یا گسترش دادند تا از خود در برابر مهاجمان شمالی دفاع کنند. [ ۱۰] سلسله های تانگ و سونگ هیچ تلاش قابل توجهی در منطقه انجام ندادند. [ ۱۰] سلسله هایی که توسط گروه های قومی غیر هان تأسیس شده اند نیز دیوارهای مرزی خود را ساخته اند: وی شمالی تحت حاکمیت ژیان بی، لیائو تحت فرمانروایی خیتان، جین به رهبری جورچن و شیا غربی تأسیس شده توسط تانگوت، که در طول قرن ها بر سرزمین های وسیعی بر شمال چین حکومت می کردند. دیوارهای دفاعی ساختند، اما این دیوارها در شمال دیوارهای بزرگ دیگر که ما آن را می شناسیم، در منطقه خودمختار چین مغولستان داخلی و در خود مغولستان امروزی قرار داشتند. [ ۱۱]
wiki: دیوار بزرگ چین
دیوار بزرگ چین (داستان کوتاه). «دیوار بزرگ چین» ( عنوان اصلی آلمانی: Beim Bau der Chinesischen Mauer ) داستانی کوتاه از فرانتس کافکا است. کافکا این داستان را در بهار سال ۱۹۱۷ نوشت. داستان «پیام امپراطور» نیز بخشی از این داستان است. [ ۱]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف