منطقه خودمختار مغولستان داخلی ( به مغولی: ᠥᠪᠥᠷ ᠮᠣᠩᠭᠣᠯ، Өвөр Монгол، تلفظ: اوبور مُنغول، به چینی: 内蒙古 ) منطقه ای خودمختار در چین است که از سوی شمال با مغولستان و روسیه هم مرز است.
جمعیت مغولستان داخلی ۲۳٬۸۴۰٬۰۰۰ نفر است که در حدود ۸۰ درصد از آن ها چینی ( قوم هان ) هستند و مغول ها در حدود ۱۷ درصد از جمعیت را تشکیل می دهند. مساحت منطقه خودمختار مغولستان داخلی یک میلیون و دویست هزار کیلومتر مربع است که ۱۲ درصد از خاک چین را تشکیل می دهد.
منطقه خودمختار مغولستان داخلی در سال ۱۹۴۷ تأسیس شد و مرکز آن شهر هوه هوت ولی بزرگ ترین شهر آن بائوتو است. مغولستان داخلی ۱۲ شهرستان دارد.
مغولستان داخلی از منابع فراوانی هم چون زغال سنگ، گاز طبیعی، کرک کشمیری و عناصر کمیاب معدنی برخوردار است. میزان کانی های نوبیوم، زیرکونیوم و بریلیوم در این منطقه بیش از هر استان دیگر چین است. خاک های کمیاب مغولستان داخلی حدود ۱۵٪ از کل ذخایر زغال سنگ جهان را در خود جای داده است.
منطقه مغولستان داخلی در طول تاریخ بارها میان کشاورزان چینی و کوچ نشینان مغول دست به دست می گشت.
در سال ۶۵۸ پیش از میلاد چندین ایالت در دشت چین شمالی برای ساختن دیواری جهت دفاع از هبئی امروزی در برابر تهاجمات کوچ نشینان دست به دست هم دادند و بخشی از مغولستان داخلی را به قلمرو کشاورزی خود ضمیمه کردند. این بخش از مغولستان توسط حاکمان سلسله چین در سده سوم پیش از میلاد ژانگوئو ( قلمروهای متخاصم ) را به یک امپراتوری تبدیل کردند، به دودمان چین به ارث رسید. [ ۱] برپایی امپراتوری مغول توسط چنگیزخان در قرن سیزدهم اعتبار و تجارت را به مغولستان داخلی نیز گسترش داد.
در طول قرن نوزدهم، فشار جمعیت در جنوب، بسیاری از کشاورزان چینی را در جستجوی زمینی برای کشت به مغولستان آورد. این باعث درگیری با گله داران شد که به استقلال مغولستان بیرونی در سال ۱۹۱۲ و خودمختاری اداری برای مغولستان داخلی در سال ۱۹۳۲ منجر شد. مغولستان داخلی شرقی از سال ۱۹۳۳ به عنوان بخشی از ایالت مانچوکوئو توسط ژاپنی ها اشغال شد و حکومت ژاپن پس از آن به سمت غرب گسترش یافت و تا سال ۱۹۴۵ ادامه یافت. دهه ۱۹۵۰ شاهد مهاجرت دسته جمعی چینی هان به منطقه بود. بسیاری از علفزارها به کشتراز تبدیل شده اند و معادن وسیعی در زمین های غنی از مواد معدنی مغولستان داخلی آغاز به کار کردند. [ ۲]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفجمعیت مغولستان داخلی ۲۳٬۸۴۰٬۰۰۰ نفر است که در حدود ۸۰ درصد از آن ها چینی ( قوم هان ) هستند و مغول ها در حدود ۱۷ درصد از جمعیت را تشکیل می دهند. مساحت منطقه خودمختار مغولستان داخلی یک میلیون و دویست هزار کیلومتر مربع است که ۱۲ درصد از خاک چین را تشکیل می دهد.
منطقه خودمختار مغولستان داخلی در سال ۱۹۴۷ تأسیس شد و مرکز آن شهر هوه هوت ولی بزرگ ترین شهر آن بائوتو است. مغولستان داخلی ۱۲ شهرستان دارد.
مغولستان داخلی از منابع فراوانی هم چون زغال سنگ، گاز طبیعی، کرک کشمیری و عناصر کمیاب معدنی برخوردار است. میزان کانی های نوبیوم، زیرکونیوم و بریلیوم در این منطقه بیش از هر استان دیگر چین است. خاک های کمیاب مغولستان داخلی حدود ۱۵٪ از کل ذخایر زغال سنگ جهان را در خود جای داده است.
منطقه مغولستان داخلی در طول تاریخ بارها میان کشاورزان چینی و کوچ نشینان مغول دست به دست می گشت.
در سال ۶۵۸ پیش از میلاد چندین ایالت در دشت چین شمالی برای ساختن دیواری جهت دفاع از هبئی امروزی در برابر تهاجمات کوچ نشینان دست به دست هم دادند و بخشی از مغولستان داخلی را به قلمرو کشاورزی خود ضمیمه کردند. این بخش از مغولستان توسط حاکمان سلسله چین در سده سوم پیش از میلاد ژانگوئو ( قلمروهای متخاصم ) را به یک امپراتوری تبدیل کردند، به دودمان چین به ارث رسید. [ ۱] برپایی امپراتوری مغول توسط چنگیزخان در قرن سیزدهم اعتبار و تجارت را به مغولستان داخلی نیز گسترش داد.
در طول قرن نوزدهم، فشار جمعیت در جنوب، بسیاری از کشاورزان چینی را در جستجوی زمینی برای کشت به مغولستان آورد. این باعث درگیری با گله داران شد که به استقلال مغولستان بیرونی در سال ۱۹۱۲ و خودمختاری اداری برای مغولستان داخلی در سال ۱۹۳۲ منجر شد. مغولستان داخلی شرقی از سال ۱۹۳۳ به عنوان بخشی از ایالت مانچوکوئو توسط ژاپنی ها اشغال شد و حکومت ژاپن پس از آن به سمت غرب گسترش یافت و تا سال ۱۹۴۵ ادامه یافت. دهه ۱۹۵۰ شاهد مهاجرت دسته جمعی چینی هان به منطقه بود. بسیاری از علفزارها به کشتراز تبدیل شده اند و معادن وسیعی در زمین های غنی از مواد معدنی مغولستان داخلی آغاز به کار کردند. [ ۲]
wiki: مغولستان داخلی