دینارانی
لغت نامه دهخدا
واژه نامه بختیاریکا
دانشنامه آزاد فارسی
از ایلات لُر هفت لنگ بختیاری، شامل طوایف اورک، بویری، سادات سلطان ابراهیم، سرقلی، سعید، شالو، عالی محمودی، کورکور و گورویی، متشکل از ۶۹ تش/تیره، حدود ۲۵۰ اولاد/تیرۀ کوچک و ۶۰۵۹ خانوار چادرنشین، منسوب به ناحیۀ کوهستانی دیناران از بخش اردل در شهرستان بروجن در استان چهارمحال و بختیاری. سردسیر این مردم در کوهستان و دهستان دیناران، بازفت، کوه سفید و کوه گرد و گرمسیرشان در ایذه، سوسن، هلایجان و دهدز است. ظاهراً هستۀ اصلی و اولیۀ ایل دینارانی از ناحیۀ اصفهان به بختیاری مهاجرت کرده است. اینان در سال های حکومت محمدتقی خان کنورسی به اطاعت او درآمدند و اجازه یافتند که قشلاق را در ایذه بگذرانند. دورکی ها پس از سقوط محمدتقی خان، چندین بار به دینارانی ها تاختند.
wikijoo: دینارانی
پیشنهاد کاربران
طایفه کورکور یکی از طوایف اصلی ایل زراسوند میباشد
باب دینارون شامل طایفه سهید. گورویی. اورک. شالو میباشد
باب دینارون شامل طایفه سهید. گورویی. اورک. شالو میباشد
دینارانی چهار طایفه دارد:
1 - �اورک 2 - طوایفی که در مال امیر هستند 3 - �بابادی4 - بختیاروند
2 - 1 - �اورک:
موزرمویی�–�خواجه�–�زنگی�–�غلام�–�کشی خالی�–�اولاد حاجی علی�–�غریبی�–�جلالی�–�ممسنی�–�چهار بینی چه
... [مشاهده متن کامل]
2 - 2 - �طوایفی که در مال میر ( سوسن ) هستند
�بویری - نوروزی - سرقلی�–�لجمیر اورک�–�گورویی - شیخ عالی وند - �شالومال�–�امیری�–�کورکور - عالی محمودی�–�علی محمد خانی�–�عالی محمودی علی مردان خانی�–�بندونی�–�شالو
2 - 3 - �بابادی:
عالی انور�–�عکاشه�–�راکی�–�کله�–�ململی� - عالی انور:
احمد سمالی - آر پناهی - تقی عبدالهی - لک - حاجیور - اولاد - جلیل - میرکائید
عکاشه:
مراد - عالونی�–�چوی�–�شهرویی�–�کلامویی�–�کله سن�–�سله چین
راکی:
کلاوند - قاسم وند - ارزویی وند - مد ملیل
کله:
گله�–�پبدنی�–�احمد محمدی
ململی:
سله چین�–�کوراوند - لیموچی�–�حلوایی�–�شهنی�–�نصیر�–�گمار
2 - 4 - �بختیاروند بهداروند:
بختیاروند - عالی جمال�–�جانکی سردسیر
بختیاروند:
علاءالدین وند - منجزی - بلیوند - دهناشی� - مرداسی - کیارسی - استکی - �سرو - لروزیی�
عالی جمالی:
یردی - برام عالی
جانکی سردسیر:
جلیلی� - �معموری - اینکی - درویش - ریگی� - بویر - بارزی� - بنی - شیاسی� - سوتک� - بوگر
( تقسیمات بالا مربوط به گذشته می باشد ، اکنون تقسیمات دیگری نیز وجود دارد که در آن بابادی و بختیاروند و هرکدام باب شناخته می شوند. )
در پناه حق🌷
1 - �اورک 2 - طوایفی که در مال امیر هستند 3 - �بابادی4 - بختیاروند
2 - 1 - �اورک:
موزرمویی�–�خواجه�–�زنگی�–�غلام�–�کشی خالی�–�اولاد حاجی علی�–�غریبی�–�جلالی�–�ممسنی�–�چهار بینی چه
... [مشاهده متن کامل]
2 - 2 - �طوایفی که در مال میر ( سوسن ) هستند
�بویری - نوروزی - سرقلی�–�لجمیر اورک�–�گورویی - شیخ عالی وند - �شالومال�–�امیری�–�کورکور - عالی محمودی�–�علی محمد خانی�–�عالی محمودی علی مردان خانی�–�بندونی�–�شالو
2 - 3 - �بابادی:
عالی انور�–�عکاشه�–�راکی�–�کله�–�ململی� - عالی انور:
احمد سمالی - آر پناهی - تقی عبدالهی - لک - حاجیور - اولاد - جلیل - میرکائید
عکاشه:
مراد - عالونی�–�چوی�–�شهرویی�–�کلامویی�–�کله سن�–�سله چین
راکی:
کلاوند - قاسم وند - ارزویی وند - مد ملیل
کله:
گله�–�پبدنی�–�احمد محمدی
ململی:
سله چین�–�کوراوند - لیموچی�–�حلوایی�–�شهنی�–�نصیر�–�گمار
2 - 4 - �بختیاروند بهداروند:
بختیاروند - عالی جمال�–�جانکی سردسیر
بختیاروند:
علاءالدین وند - منجزی - بلیوند - دهناشی� - مرداسی - کیارسی - استکی - �سرو - لروزیی�
عالی جمالی:
یردی - برام عالی
جانکی سردسیر:
جلیلی� - �معموری - اینکی - درویش - ریگی� - بویر - بارزی� - بنی - شیاسی� - سوتک� - بوگر
( تقسیمات بالا مربوط به گذشته می باشد ، اکنون تقسیمات دیگری نیز وجود دارد که در آن بابادی و بختیاروند و هرکدام باب شناخته می شوند. )
در پناه حق🌷
دینارانی از طوایف زیر تشکیل میشود
اورک
شالو
سعید
گورویی
بویری
سرقلی
شیخ البرز
نوروزی
عالی محمودی
کورکور
سادات سلطان ابراهیم
اورک
شالو
سعید
گورویی
بویری
سرقلی
شیخ البرز
نوروزی
عالی محمودی
کورکور
سادات سلطان ابراهیم
ایل دیناران که از طوایف
سرقلی اورک شالو گورویی سهید عالی محمودی نوروزی
تشکیل شده اصالت آنها به خیلی سال قبل میگردد و اصالتن ایذه ای هستن و ایل دیناران و دورکی جز با اصالت ترین بختیاری ها هستن
سرقلی اورک شالو گورویی سهید عالی محمودی نوروزی
تشکیل شده اصالت آنها به خیلی سال قبل میگردد و اصالتن ایذه ای هستن و ایل دیناران و دورکی جز با اصالت ترین بختیاری ها هستن
ایل زراسوند شامل ۲ طایفه بزرگ میشود
۱_ کورکور : ( ( خدری. خدرسرخ. کورکور. شاسه وند. کاید. گرگه. باپیر. سیف وند ) )
۲_هیهاوند : ( ( اولاد جعفرقلی خان دورکی. احمدخسروی. الاسوند یاعلاسوند. پیوندی. شهی. توشمال. ایمری. لوک. سادات شیرمرد. میرزا. یتیم. میر. ایهاوند. هیهاوند. گرما. زنبور. چغاخورنشین ) )
... [مشاهده متن کامل]
خوانین بختیاری ( ایلخانان. حاج ایلخانان. ایلبیگی ) همگی از ایل بزرگ زراسوند میباشند. . .
۱_ کورکور : ( ( خدری. خدرسرخ. کورکور. شاسه وند. کاید. گرگه. باپیر. سیف وند ) )
۲_هیهاوند : ( ( اولاد جعفرقلی خان دورکی. احمدخسروی. الاسوند یاعلاسوند. پیوندی. شهی. توشمال. ایمری. لوک. سادات شیرمرد. میرزا. یتیم. میر. ایهاوند. هیهاوند. گرما. زنبور. چغاخورنشین ) )
... [مشاهده متن کامل]
خوانین بختیاری ( ایلخانان. حاج ایلخانان. ایلبیگی ) همگی از ایل بزرگ زراسوند میباشند. . .
ایل دینارونی یکی از ایلات بزرگ بختیاری میباشد که در ایذه و دینارون زندگی میکنند
ایل زراسوند شامل دو طایفه میشود
۱_طایفه کورکور
۲_طایفه هیهاوند
که هرکدام از این طوایف شامل چندین تیره بزرگ میشود
ایل زراسوند شامل دو طایفه میشود
۱_طایفه کورکور
۲_طایفه هیهاوند
که هرکدام از این طوایف شامل چندین تیره بزرگ میشود
با سلام
بختیاری ها مؤسسان سلسلة اَتابکان لُـر ( اَتابکان هـزار اسبان ) بودند که مرکز آن "ایذه ( مال امیر یا مالمیر ) " بود. در "اَکرادنامه" آمده است: � در عهد سلطنت اَتابک هـزار اسب در لرستان ( حدود سال 500 بعد از هجرت ) ، یک مهاجرت بزرگ و اثرگذار تاریخی صورت می پذیرد. چون این مملکت دارای آرامش و عدالت بود ، قبایل مختلفی ( حدود 30 طایفه ) از جبل السُّماق شام که از جبال غربی حَلَب در سوریه است ، چون مورد آزار کُردهای هفت امامی منطقه بودند به همین خاطر با کسب اجازه از اتابکان لُـر بزرگ از منطقه خود کوچ کرده و به لرستان آمدند. �حمدالله مستوفی� ( مستوفی الممالک هلاکوخان ایلخان مغول ) در کتاب "تاریخ گُزیده" به طوایف "بختیاروند، علائی، زاهدیان، راکی، آسترکی، جوانکی، مماکویه، بیدانیان، کوتوند، بتوند، بوازکی، شوند، هارونی، آشکی، کومی لیرادی، ممولی، یحفومی، کمانکشی، مماسنی، ارملکی، توانی، کسدانی، مَدیحه، اکورد، کولارد و غیره و همچنین اقوامی از اعراب عقیلی از نسل عقیل بن ابوطالب و اعراب هاشمی از نسل هاشم بن عبدمناف"� اشاره می کند که در طوایف بختیاری فعلی اصیل ترین آنها همین بختیاروندها ( بهداروندها ) هستند. طوایفی که از جبل السُّماق به ایران آمدند ، جماعتی در بختیاری و جماعتی در کهکیلویه و بویراحمد مسکن گزیدند و عدّه ای هم به مرور زمان نابود شدند. یک طایفه از آنان موسوم به "بختیـاروند" بوده اند ، چنانکه امروزه هم یک طایفة آنها معروف به "بختیـاروند" می باشند که همین "طایفه بهـداروند کنونی" می باشد. �حاج علیقلی خان سردار اسعد بختیاری� در کتاب "تاریخ بختیاری" و مورّخان و قوم شناسانی همچون �جَی کُرُزن� در کتاب "پارس و پارسیان" و �ولادیمیر مینورسکی� در کتاب "لُرها و لُرستان" چنین روایت می کنند که: � بختیاری ها خود معتقدند که نام بختیـاری مشتق از واژة "بختیـاروند" است . "بختیـار" یکى از بزرگان لُـر بـزرگ بوده که اُولادش گروه متشکّلى بنام "بختیـاروند" پدید آوردند. این طایفه ظاهراً همین "بهـداروند کنونى" و یکى از طوایف بزرگ بختیاری فعلى است � . سردار اسعد ، بختیاری ها را منسوب به "عزالدّوله بختیار" می داند و می گوید: � ایل جلیل بختیاری ، نسب شان به "مُلوک آل بویه" که ساسانی الاصل بوده اند ، می رسد و سرسلسله ایشان "عزالدّوله بختیار" است. زیرا که قبل از عزالدّوله بختیار ، نامی از آنها در کتب تاریخی نیست. در دوران قدرت و سلطنت آل بویه جماعتی از ایشــان در ایران پراکنده شدند. � سردار اسعد ، در کتاب "تاریخ بختیاری" می گوید: � جایـگاه مهّم "طایفه بختیـاروند" که از جبل السّماق وارد سرزمین لُر بزرگ شدند ، در عرصه های سیاسی و نظامی و نفوذ آنها بر طوایف و مناطق همجوار به تدریج سبب گردید تا نام این طایفه به همه طوایف ساکن در مناطق همجوار نیز اطلاق گردد که با آنها مشترکات فرهنگی و زبانی و نژادی داشتند و جزء بر کل اطلاق گردید و "بختیاری" نام عمومی همه طوایف گردید. � �خسروخان سـردار ظفـر بختیاری� در یادداشت هـای خود ، درباره وجه تسمیّه بختیاری چنین می نویسد: � "طایفه بختیاروند" که در حال حاضر آن را "بهداروند" می گویند و یکی از شعب هفت لنگ است که مردمان آن شجاع و دلیر بودند و اکنون به همان دلاوری باقی هستند ، شاید وقتی رشادت فوق العاده از آنها بروز کرد ، "ایل بزرگ بختیاری" را به اسم آنها نامیده اند و جز این دیگر سببی نمی توان حدس زد. �
... [مشاهده متن کامل]
برخی نیز می گویند: � شاه اسماعیل صفوی در یکی از جنگ ها سخت مورد حمله دشمنان قرار گرفت و نزدیک بود شکست بخورد. ناگهان جمعی از سواران بختیاری به کمک او شتافتند و دلیرانه با دشمن جنگیدند و دشمن مجبور به هزیمت شد. پادشاه از این پیشآمد خوشحال گردید و گفت: "امروز بخت یار من شد" و از آن روز به بعد ایل بختیاری بدین نام معروف گردید. � بعضى نیز مانند �سرهنگ اُوژن بختیاری� در کتاب "تاریخ بختیاری" ، نسبت این ایل را به مُلوک آل بویه می رسانند و سرسلسلة آنها را "عزالدّوله بختیار" ( 367 هجری قمری برابر با 356 هجری شمسی و 978 میلادی ) مى دانند ، زیرا که قبل از او نامى در کتاب های تاریخى از بختیاری به چشم نمى خورد. ممکن است در زمان مُلوک آل بویه جماعتى از این ایل به منطقه ای که بختیاری نامیده مى شود ، آمده و سُکنى گزیده و بنام بختیاری معروف شده باشند. بر اساس روایات متداول بین مردم ، بختیاری ها فرزند شخصی به نام "بختیار" می باشند و بدین جهت است که به آنان بختیاری می گویند. به نظر می رسد که نظریه انتساب بختیاری ها به "عزالدّوله بختیار" و تعمیم نام "طایفه بختیاروند" به کل طوایف موسوم به بختیاری مقرون به صحت و قابل قبول تر است. در آغاز پادشاهی فتحعلی شاه قاجار، بختیاری بخشی از خاک استان فارس بود و رود کارون جداکننده فارس و عراق عجم به شمار می آمد. از سال ۱۲۵۲ قمری بختیاری، گاهی بخشی از اصفهان و گاهی بخشی از خوزستان بود. نخستین کسی که بر آن شد تا تاریخ بختیاری ها را به نگارش درآورد، سردار اسعد بختیاری بود که در نگاشته های او در کتابی به نام تاریخ بختیاری، به دانسته های ارزشمندی درباره بختیاری ها بر می خوریم. طایفه ها ایل بختیاری: از اقوام ایرانی که در استان های چهارمحال و بختیاری، خوزستان، اصفهان، لرستان، کهگیلویه و بویراحمد، فارس و اراک و شمال هرمزگان ساکنند. مردم بختیاری: در ایران در دوران ملوک الطوایفی در محدوده حکومتی هزار اسپیان حضور داشته اند. به آنها لر بزرگ نیز گفته می شود که به دو شاخه بزرگ هفت لنگ و چهارلنگ تقسیم بندی می شوند. . محل سکونت بختیاری ها، در استان چهارمحال و بختیاری و خوزستان، اصفهان و قسمتی از شرق لرستان ساکن هستند. چهارمحال و بختیاری، همانگونه که از نامش پیداست، شامل چهار محل بختیاری است. چهار محل، به ۴ بخش اطلاق می گردد؛ که عبارتند از: ۱. لار ۲. کیار ۳. میزدج ۴. گندمان بختیاری: که تمامی استان چهارمحال و بختیاری، به استثنای ۴ منطقه ذکر شده؛ جزو خاک بختیاری محسوب می گردد. سرزمین های بختیاری از طرفی شهر سمیرم در استان اصفهان تا شهر دورود در استان لرستان و از طرفی دیگر از شهرستان رامهرمز در استان خوزستان تا شهر داران در استان اصفهان را در بر می گیرد. این سرزمین ها به دو بخش ییلاقی و قشلاقی تقسیم می شود. محل سکونت ایل هفت لنگ نیز به دو بخش تقسیم می گردد: بخش ییلاقی: در محدوده شورآب، تنگ گزی و دامنه های زردکوه تا اردل به مرکزیت شهرستانهای کوهرنگ و چلگرد می باشد. بخش قشلاقی: در محدوده شهرستان اندیکا و شهرستان مسجد سلیمان می باشد. محل سکونت ییلاق و قشلاق ایل چهارلنگ به دو بخش تقسیم می گردد: بخش ییلاقی: یکی در محدوده شهرستان فریدن تا شهرستان دورود و دیگری از شهرستان سمیرم تا لردگان می باشد. بخش قشلاقی: یکی در محدوده شهرستان دزفول و دیگری در محدوده شهرستان ایذه و شهرستان رامهرمز می باشد.
بختیاری ها مؤسسان سلسلة اَتابکان لُـر ( اَتابکان هـزار اسبان ) بودند که مرکز آن "ایذه ( مال امیر یا مالمیر ) " بود. در "اَکرادنامه" آمده است: � در عهد سلطنت اَتابک هـزار اسب در لرستان ( حدود سال 500 بعد از هجرت ) ، یک مهاجرت بزرگ و اثرگذار تاریخی صورت می پذیرد. چون این مملکت دارای آرامش و عدالت بود ، قبایل مختلفی ( حدود 30 طایفه ) از جبل السُّماق شام که از جبال غربی حَلَب در سوریه است ، چون مورد آزار کُردهای هفت امامی منطقه بودند به همین خاطر با کسب اجازه از اتابکان لُـر بزرگ از منطقه خود کوچ کرده و به لرستان آمدند. �حمدالله مستوفی� ( مستوفی الممالک هلاکوخان ایلخان مغول ) در کتاب "تاریخ گُزیده" به طوایف "بختیاروند، علائی، زاهدیان، راکی، آسترکی، جوانکی، مماکویه، بیدانیان، کوتوند، بتوند، بوازکی، شوند، هارونی، آشکی، کومی لیرادی، ممولی، یحفومی، کمانکشی، مماسنی، ارملکی، توانی، کسدانی، مَدیحه، اکورد، کولارد و غیره و همچنین اقوامی از اعراب عقیلی از نسل عقیل بن ابوطالب و اعراب هاشمی از نسل هاشم بن عبدمناف"� اشاره می کند که در طوایف بختیاری فعلی اصیل ترین آنها همین بختیاروندها ( بهداروندها ) هستند. طوایفی که از جبل السُّماق به ایران آمدند ، جماعتی در بختیاری و جماعتی در کهکیلویه و بویراحمد مسکن گزیدند و عدّه ای هم به مرور زمان نابود شدند. یک طایفه از آنان موسوم به "بختیـاروند" بوده اند ، چنانکه امروزه هم یک طایفة آنها معروف به "بختیـاروند" می باشند که همین "طایفه بهـداروند کنونی" می باشد. �حاج علیقلی خان سردار اسعد بختیاری� در کتاب "تاریخ بختیاری" و مورّخان و قوم شناسانی همچون �جَی کُرُزن� در کتاب "پارس و پارسیان" و �ولادیمیر مینورسکی� در کتاب "لُرها و لُرستان" چنین روایت می کنند که: � بختیاری ها خود معتقدند که نام بختیـاری مشتق از واژة "بختیـاروند" است . "بختیـار" یکى از بزرگان لُـر بـزرگ بوده که اُولادش گروه متشکّلى بنام "بختیـاروند" پدید آوردند. این طایفه ظاهراً همین "بهـداروند کنونى" و یکى از طوایف بزرگ بختیاری فعلى است � . سردار اسعد ، بختیاری ها را منسوب به "عزالدّوله بختیار" می داند و می گوید: � ایل جلیل بختیاری ، نسب شان به "مُلوک آل بویه" که ساسانی الاصل بوده اند ، می رسد و سرسلسله ایشان "عزالدّوله بختیار" است. زیرا که قبل از عزالدّوله بختیار ، نامی از آنها در کتب تاریخی نیست. در دوران قدرت و سلطنت آل بویه جماعتی از ایشــان در ایران پراکنده شدند. � سردار اسعد ، در کتاب "تاریخ بختیاری" می گوید: � جایـگاه مهّم "طایفه بختیـاروند" که از جبل السّماق وارد سرزمین لُر بزرگ شدند ، در عرصه های سیاسی و نظامی و نفوذ آنها بر طوایف و مناطق همجوار به تدریج سبب گردید تا نام این طایفه به همه طوایف ساکن در مناطق همجوار نیز اطلاق گردد که با آنها مشترکات فرهنگی و زبانی و نژادی داشتند و جزء بر کل اطلاق گردید و "بختیاری" نام عمومی همه طوایف گردید. � �خسروخان سـردار ظفـر بختیاری� در یادداشت هـای خود ، درباره وجه تسمیّه بختیاری چنین می نویسد: � "طایفه بختیاروند" که در حال حاضر آن را "بهداروند" می گویند و یکی از شعب هفت لنگ است که مردمان آن شجاع و دلیر بودند و اکنون به همان دلاوری باقی هستند ، شاید وقتی رشادت فوق العاده از آنها بروز کرد ، "ایل بزرگ بختیاری" را به اسم آنها نامیده اند و جز این دیگر سببی نمی توان حدس زد. �
... [مشاهده متن کامل]
برخی نیز می گویند: � شاه اسماعیل صفوی در یکی از جنگ ها سخت مورد حمله دشمنان قرار گرفت و نزدیک بود شکست بخورد. ناگهان جمعی از سواران بختیاری به کمک او شتافتند و دلیرانه با دشمن جنگیدند و دشمن مجبور به هزیمت شد. پادشاه از این پیشآمد خوشحال گردید و گفت: "امروز بخت یار من شد" و از آن روز به بعد ایل بختیاری بدین نام معروف گردید. � بعضى نیز مانند �سرهنگ اُوژن بختیاری� در کتاب "تاریخ بختیاری" ، نسبت این ایل را به مُلوک آل بویه می رسانند و سرسلسلة آنها را "عزالدّوله بختیار" ( 367 هجری قمری برابر با 356 هجری شمسی و 978 میلادی ) مى دانند ، زیرا که قبل از او نامى در کتاب های تاریخى از بختیاری به چشم نمى خورد. ممکن است در زمان مُلوک آل بویه جماعتى از این ایل به منطقه ای که بختیاری نامیده مى شود ، آمده و سُکنى گزیده و بنام بختیاری معروف شده باشند. بر اساس روایات متداول بین مردم ، بختیاری ها فرزند شخصی به نام "بختیار" می باشند و بدین جهت است که به آنان بختیاری می گویند. به نظر می رسد که نظریه انتساب بختیاری ها به "عزالدّوله بختیار" و تعمیم نام "طایفه بختیاروند" به کل طوایف موسوم به بختیاری مقرون به صحت و قابل قبول تر است. در آغاز پادشاهی فتحعلی شاه قاجار، بختیاری بخشی از خاک استان فارس بود و رود کارون جداکننده فارس و عراق عجم به شمار می آمد. از سال ۱۲۵۲ قمری بختیاری، گاهی بخشی از اصفهان و گاهی بخشی از خوزستان بود. نخستین کسی که بر آن شد تا تاریخ بختیاری ها را به نگارش درآورد، سردار اسعد بختیاری بود که در نگاشته های او در کتابی به نام تاریخ بختیاری، به دانسته های ارزشمندی درباره بختیاری ها بر می خوریم. طایفه ها ایل بختیاری: از اقوام ایرانی که در استان های چهارمحال و بختیاری، خوزستان، اصفهان، لرستان، کهگیلویه و بویراحمد، فارس و اراک و شمال هرمزگان ساکنند. مردم بختیاری: در ایران در دوران ملوک الطوایفی در محدوده حکومتی هزار اسپیان حضور داشته اند. به آنها لر بزرگ نیز گفته می شود که به دو شاخه بزرگ هفت لنگ و چهارلنگ تقسیم بندی می شوند. . محل سکونت بختیاری ها، در استان چهارمحال و بختیاری و خوزستان، اصفهان و قسمتی از شرق لرستان ساکن هستند. چهارمحال و بختیاری، همانگونه که از نامش پیداست، شامل چهار محل بختیاری است. چهار محل، به ۴ بخش اطلاق می گردد؛ که عبارتند از: ۱. لار ۲. کیار ۳. میزدج ۴. گندمان بختیاری: که تمامی استان چهارمحال و بختیاری، به استثنای ۴ منطقه ذکر شده؛ جزو خاک بختیاری محسوب می گردد. سرزمین های بختیاری از طرفی شهر سمیرم در استان اصفهان تا شهر دورود در استان لرستان و از طرفی دیگر از شهرستان رامهرمز در استان خوزستان تا شهر داران در استان اصفهان را در بر می گیرد. این سرزمین ها به دو بخش ییلاقی و قشلاقی تقسیم می شود. محل سکونت ایل هفت لنگ نیز به دو بخش تقسیم می گردد: بخش ییلاقی: در محدوده شورآب، تنگ گزی و دامنه های زردکوه تا اردل به مرکزیت شهرستانهای کوهرنگ و چلگرد می باشد. بخش قشلاقی: در محدوده شهرستان اندیکا و شهرستان مسجد سلیمان می باشد. محل سکونت ییلاق و قشلاق ایل چهارلنگ به دو بخش تقسیم می گردد: بخش ییلاقی: یکی در محدوده شهرستان فریدن تا شهرستان دورود و دیگری از شهرستان سمیرم تا لردگان می باشد. بخش قشلاقی: یکی در محدوده شهرستان دزفول و دیگری در محدوده شهرستان ایذه و شهرستان رامهرمز می باشد.