دین شرعی

[ویکی فقه] دین به کسر دال و سکون یاء است و دین شرعی در مقابل دین عرفی است.
دٍین شرعی عبارت است از؛ مال ثابت بر ذمّه ی مکلّف به سبب تعلّق حقّ ی شرعی به اموال اوبرای مستحقان، مانند خمس، زکات، کفّارات و مظالم. مقابل آن، دٍین عرفی قرار دارد که به سبب قرض گرفتن یا معامله کردن بر ذمّه ی انسان، ثابت می شود.

کاربرد فقهی
از عنوان دین شرعی، در باب ضمان، سخن گفته اند.

تفاوت دین شرعی و دین عرفی
تفاوت دین شرعی و عرف ی بنابر تصریح برخی در این است که حاکم شرع به عنوان ولیّ فقرا می تواند دیون شرعی را در صورت خود داری مدیون از پرداخت، به نفع مستحقان از اوبگیرد، بدون آنکه فقرا آن را مطالبه نمایند؛ برخلاف دٍین عرفی که تنها در صورت مطالبه ی طلبکار، حاکم می تواند آن را بگیرد.

ضمانت دیون نزد حاکم شرع
...