دوره هی آن. دوره هِی آن ( به ژاپنی: 平安時代, Heian jidai ) در تاریخ ژاپن فاصله زمانی سال های ۷۹۴ تا ۱۱۸۵ میلادی را در بر می گیرد. [ ۱] با دوره هِی آن دوران تاریخ باستانی ژاپن به آخر می رسد و عصر فئودالی آغاز می شود. نام این دوره از پایتخت آن هِی آن کیو می آید که امروز کیوتو نامیده می شود. خاندان فوجی وارا قدرتمندترین خانواده در دوره هِی آن بود.
خاندان فوجی وارا برای چندین قرن از طریق ازدواج با اعضای خانواده امپراتور و با تصرف مقام های مهم سیاسی، صحنه سیاسی کشور را اداره می کرد. حق حاکمیت در ظاهر متعلق به امپراتور بود ولی این خاندان فوجی وارا بودند که در عمل اقتدار سیاسی کشور را در دست داشتند. آن ها برای تثبیت قدرت خود ناچار بودند که طبقات نظامی را تقویت کنند و این چنین بود که آرام آرام نظامی ها به دربار راه یافتند و طبقه سامورایی ظهور کرد. به تدریج توان خاندان فوجی وارا رو به افول گذاشت و آشفتگی هایی در نظام سیاسی کشور پدیدار شد. بسیاری از زمین داران برای حفاظت از اموال خود شروع به استخدام سامورایی ها کردند و این گونه بود که طبقه نظامی، به ویژه در شرق ژاپن، به نفوذ و اقتداری روزافزون دست یافت. [ ۲]
در این دوران تائوئیسم و آیین بودایی، به ویژه شاخه مهایانه آن، گسترش بیشتری پیدا کرد. هر چند که زبان چینی زبان رسمی دربار بود، اما معرفی سیستم هجانمای کانا که هیراگانا و کاتاکانا از آن ریشه گرفت، سبب پیشرفت روزافزون ادبیات ژاپنی شد.
در این دوره مظهر خوبی زیبایی بود، نه بخشندگی و صداقت. زیبایی برای مردان داشتن ریش کوتاه نوک دار بود. زنان صورت خود را با پودر سفید می کردند و گونه ها را سرخاب می زدند. زنان همچنین لب ها را ماتیک سرخ می زدند، به گونه ای که کوچکتر به نظر بیاید و خط ابرو را بالا می بردند.
• ۷۸۴: امپراتور کانمو پایتخت را از نارا به ناگائوکا - کیو ( کبوتو ) انتقال داد.
• ۷۹۴: امپراتور کانمو نام پایتخت را به هی آن - کیو ( کبوتو ) تغییر داد.
• ۸۰۴: راهب بودایی سایچو ( نام پس از مرگ، دنگیو دایشی ) فرقه تندای را معرفی کرد.
• ۸۰۶: راهب کوکای ( نام پس از مرگ، کوبو دایشی ) فرقه شینگون ( تانتریک ) را معرفی کرد.
• ۸۱۹: کوکای صومعهٔ کوه کویا را در بخش شمال شرقی استان واکایاما کنونی بنیانگذاری کرد.
• ۸۵۸: امپراتور سیوا حکم خاندان فوجیوارا را آغاز کرد.
• ۸۹۵: سوگاوارا نو میچی زانه در مقابل هیئت اعزامی ژاپنی به امپراتوری چین ایستادگی کرد.
• ۹۹۰: سی شوناگون کتاب ماکورا نو سوشی را نوشت.
• ۱۰۰۰–۱۰۰۸: موراساکی شیکیبو داستان گنجی را نوشت.
• ۱۰۵۲: بیودواین ( در نزدیکی کیوتو ) توسط فوجیوارا نو یوریمیچی ساخته شد.
• ۱۰۶۸: امپراتور گو - سانجو خاندان فوجیوارا را برانداخت.
• ۱۰۸۷: امپراتور شیراکاوا از قدرت کناره گیری کرد و تبدیل به یک راهب بودایی شد.
• ۱۱۵۶: تایرا نو کیوموری خاندان میناموتو را شکست می دهد و قدرت را به دست می گیرد.
• ۱۱۸۰ ( ژوئن ) : پایتخت به فوکوهارا - کیو ( کوبه ( شهر ) انتقال یافت.
• ۱۱۸۰ ( نوامبر ) : پایتخت به هی آن - کیو ( کیوتو ) بازگشت.
• ۱۱۸۵: پس از شکست خاندان تایرا در جنگ گنپی، میناموتو نو یوریتومو با حمایت خاندان هوجو قدرت را به دست می آورد، و تبدیل به اولین شوگون ژاپن می شود، در حالی که امپراتور ژاپن ( یا میکادو ) تبدیل به یک امپراتور دست نشانده می شود.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفخاندان فوجی وارا برای چندین قرن از طریق ازدواج با اعضای خانواده امپراتور و با تصرف مقام های مهم سیاسی، صحنه سیاسی کشور را اداره می کرد. حق حاکمیت در ظاهر متعلق به امپراتور بود ولی این خاندان فوجی وارا بودند که در عمل اقتدار سیاسی کشور را در دست داشتند. آن ها برای تثبیت قدرت خود ناچار بودند که طبقات نظامی را تقویت کنند و این چنین بود که آرام آرام نظامی ها به دربار راه یافتند و طبقه سامورایی ظهور کرد. به تدریج توان خاندان فوجی وارا رو به افول گذاشت و آشفتگی هایی در نظام سیاسی کشور پدیدار شد. بسیاری از زمین داران برای حفاظت از اموال خود شروع به استخدام سامورایی ها کردند و این گونه بود که طبقه نظامی، به ویژه در شرق ژاپن، به نفوذ و اقتداری روزافزون دست یافت. [ ۲]
در این دوران تائوئیسم و آیین بودایی، به ویژه شاخه مهایانه آن، گسترش بیشتری پیدا کرد. هر چند که زبان چینی زبان رسمی دربار بود، اما معرفی سیستم هجانمای کانا که هیراگانا و کاتاکانا از آن ریشه گرفت، سبب پیشرفت روزافزون ادبیات ژاپنی شد.
در این دوره مظهر خوبی زیبایی بود، نه بخشندگی و صداقت. زیبایی برای مردان داشتن ریش کوتاه نوک دار بود. زنان صورت خود را با پودر سفید می کردند و گونه ها را سرخاب می زدند. زنان همچنین لب ها را ماتیک سرخ می زدند، به گونه ای که کوچکتر به نظر بیاید و خط ابرو را بالا می بردند.
• ۷۸۴: امپراتور کانمو پایتخت را از نارا به ناگائوکا - کیو ( کبوتو ) انتقال داد.
• ۷۹۴: امپراتور کانمو نام پایتخت را به هی آن - کیو ( کبوتو ) تغییر داد.
• ۸۰۴: راهب بودایی سایچو ( نام پس از مرگ، دنگیو دایشی ) فرقه تندای را معرفی کرد.
• ۸۰۶: راهب کوکای ( نام پس از مرگ، کوبو دایشی ) فرقه شینگون ( تانتریک ) را معرفی کرد.
• ۸۱۹: کوکای صومعهٔ کوه کویا را در بخش شمال شرقی استان واکایاما کنونی بنیانگذاری کرد.
• ۸۵۸: امپراتور سیوا حکم خاندان فوجیوارا را آغاز کرد.
• ۸۹۵: سوگاوارا نو میچی زانه در مقابل هیئت اعزامی ژاپنی به امپراتوری چین ایستادگی کرد.
• ۹۹۰: سی شوناگون کتاب ماکورا نو سوشی را نوشت.
• ۱۰۰۰–۱۰۰۸: موراساکی شیکیبو داستان گنجی را نوشت.
• ۱۰۵۲: بیودواین ( در نزدیکی کیوتو ) توسط فوجیوارا نو یوریمیچی ساخته شد.
• ۱۰۶۸: امپراتور گو - سانجو خاندان فوجیوارا را برانداخت.
• ۱۰۸۷: امپراتور شیراکاوا از قدرت کناره گیری کرد و تبدیل به یک راهب بودایی شد.
• ۱۱۵۶: تایرا نو کیوموری خاندان میناموتو را شکست می دهد و قدرت را به دست می گیرد.
• ۱۱۸۰ ( ژوئن ) : پایتخت به فوکوهارا - کیو ( کوبه ( شهر ) انتقال یافت.
• ۱۱۸۰ ( نوامبر ) : پایتخت به هی آن - کیو ( کیوتو ) بازگشت.
• ۱۱۸۵: پس از شکست خاندان تایرا در جنگ گنپی، میناموتو نو یوریتومو با حمایت خاندان هوجو قدرت را به دست می آورد، و تبدیل به اولین شوگون ژاپن می شود، در حالی که امپراتور ژاپن ( یا میکادو ) تبدیل به یک امپراتور دست نشانده می شود.
wiki: دوره هی آن