شِینْگون (Shingon)(در چینی، چِن یِن به معنی «کلام حقیقی») مکتب ژاپنی بودایی گری باطنی، از سنت های بودایی عمدۀ ژاپن. سلوک تدریجی در طریق اشراق به کمک مراقبه و تأمل، اساس آن را تشکیل می دهد. آن را راهبی به نام کوکائی (۷۷۴ـ۸۳۵م) که پس از مرگش کوبو دائیشی نام گرفت در ۸۰۶م از چین به ژاپن برد. برابر آمار ۱۹۹۰، شینگون در ژاپن نزدیک به ۴هزار معبد و بیش از ۱۰میلیون پیرو داشت. مَندلاها (نمادهای جهان هستی) وسایل مهم مراقبه اند، زیرا کلمات، عاجز از انتقال حقیقت معانی تعالیم شینگون اند و حرکات دست، پیکرها و پیکره ها، و سلوک پنهان، روح را پذیرای دریافت می کند. بودا دائینیچی نیورائی (وَئیروچَنَه) جوهر عالم به شمار می رود. شینگون از تلفیق ادیان شینتو و بودا (ریوبو شینتو) جانبداری می کرد و در دورۀ کوکائی از حمایت رسمی برخوردار بود. او در ۸۱۶م مرکز آن را در کوه کویا در جنوب اوزاکا مستقر کرد.
wikijoo: شینگون