دوره اسوکا

دوره آسوکا. دوره آسوکا ( به ژاپنی: 飛鳥時代, Asuka jidai ) بخشی از تاریخ ژاپن است که از سال ۵۳۸ تا سال ۷۱۰ میلادی را در بر می گیرد. گاه از دوره آسوکا و دوره کوفون با عنوان مشترک دوره یاماتو نام می برند، چرا که در هر دوی این زمان ها، امور امپراتوری با مرکزیت نارا، که در آن هنگام یاماتو نام داشت، اداره می شد.
حاکمیت یاماتو که با به هم پیوستن شماری از خاندان های نیرومند بر گرد کانون پادشاهی کشور شکل گرفته بود، در دوره آسوکا رشد و نمو بسیاری کرد و سران محلی یاماتو در جایگاهی قرار گرفتند که دودمان امپراتوری را شکل می داد. در آغاز این دوره آیین بودایی از باکجه، در شبه جزیره کره، به کشور ژاپن معرفی شد. این آیین از سوی طبقه حاکم پذیرفته شد و شروع به رشد کرد. [ ۱] ظهور آیین بودایی سبب دگرگونی های هنری، سیاسی و اجتماعی قابل توجهی شد. تغییرات سیاسی در دوره آسوکا بر اساس الگوی چینی بود و نیز خط چینی برای نگارش زبان ژاپنی، که به نظر می رسد پیش از آن دبیره بومی نداشت، برگزیده شد.
خاندان سوگا یکی از پرنفوذترین خانواده های این دوران بود و تداوم خط جانشینی را در انحصار خود داشت. با این همه، این خانواده دیگر به نقش پشت پرده خود قانع نبود و شروع به ساختن قصرها و آرامگاه هایی برای خود کرد. در حدود بیست سال پس از مرگ شوتوکو تایشی ( نایب السلطنهٔ امپراتریس سویکو ( در سال ۶۲۲ ) ، دسیسه های دربار برای تعیین وضعیت جانشینی او سرانجام به کودتایی در درون کاخ انجامید. این کودتا قدرت انحصاری را از دست خاندان سوگا بیرون آورد و اصلاحات تایکا را معرفی کرد. تایکا به معنی تغییرات بزرگ ( 大化の改新, Taika no Kaishin ) بود و با اصلاحات ارضی آغاز شد. در این دوران بود که نینجاها پدیدار شدند و تا دوران اِدو همواره با سامورایی ها در حال جنگ و درگیری بودند.