دعای سمات

به لغت عبرانی به معنی یوم سَبْت است یعنی دعای روز شنبه و یا آن که چون شبور به معنی بوق است و چون این دعا در بوق خوانده شده است به این اسم خوانده شده است . و کیفیّت آن بنابر گزارش علامه مجلسی در بحارالانوار [۲] این است که چون یوشع بن نون وصی حضرت موسی با عَمالقه [یادداشت ۱] برای جنگ با عمالقه مواجه شد فرمان داد که هر یک از خواص بنی اسرائیل کوزه هایی را همراه خود بردارند و شاخی از گوسفند که سوراخ باشد در نزدیک دهان خود نگه داشته و این دعا را به آهستگی در آن بخوانند که مبادا بعضی از شیاطین، جن و انس استراق سمع کنند و آن را فرا گیرند پس بنی اسرائیل شبانه آن چه را که یوشع علیه السلام گفته بود به جای آوردند . چون شب قریب صبح به پایان رسید آن کوزه ها را در میان لشگریان عمالقه انداخته و شکستند و چون صبح شد عمالقه را دیدند که با شکم باد کرده ( گویی تنه هاى نخل هاى میان تهى اند ) مرده اند.