درود

انگلیسی ( لاتین ) : رایت ( right ) - تُرُو ( true )
آلمانی: ریچتیج ( richtig )
فرانسوی: درُیت ( Droite ) - تلفظ: دوغِت
ژاپنی: تَدَشی ( Tadashī ) >>> 正しい
هندی: سَهی ( sahee ) >>> सही
( ( واژه "صحیح عربی" هم از واژه "پارسیِ سَهی: درست" گرفته شده است!
همچنین واژه ناماسته ( namaste ) >>> नमस्ते
نام: نَم، خَم شدن، نماز خواندن، نیایش کردن
استه: درستی و راستی
معنی: نماز و ستایش کردن راستی و درستی ( اَشا ) ) )
.
شگفت است، در زبان روسی ( بِلاروسی ) ، اوکراینی و بیشتر کشورهای اسلاوی: همان معنای "درود" را می دهد: از درستی به تو رسد! ( سلام )
روسی و اوکراینی:
اِز دِراست وُیتَه ( zdravstvuyte ) >>> здравствуйте
کروات ( کرواسی ) : اِز دِراوُو ( zdravo )
لهستانی: تندرست - اِزدِرُوی ( zdrowy )
.
از اونجایی که آیین یا دین مَزدَیَسنا ( زرتشتی ) پر پایه راستی ( اَشا ) هست، واژه "درود" در بسیاری از واژه های اوستا نمود پیدا کرده است!
به مانند:
دُرُواسپ ( drvāspā ) !: اسبان تندرست و به درد بخور ( سودمند، شایسته )
دروَفشو ( drvafšū ) : گروه تندرست، همبودگاه ( جامعه ) درست ( سالم ) ، چَپیره خوشگوار ( دلپذیر )
دروَتات تَنو ( drvatāt tanu ) : تندرست، بهبود، دُرواخ!
دروُو اَشا چیتَرا ( drvō - ašačitara ) : نیرمان ( فَر - تندرستی ) دادن به کسانِ خوب ( دلاوران و پهلوانان ) ، پاک نژاد، سِپَنتا شده
دروُو ئوروَتَ ( drvō - urvata ) : پر و بال ( تندرستی ) دادن به دوستان، پرورش ( پروراندن ) یاران
دروُو چَشمَن ( drvō - čašman ) : تیزبین، باریک بین - نکته سنج، هوشیار، روشندلی، بیدارانه ( زنهار! )
.
دُ: دو ( du ) - واژه اوستایی
کلام کردن، گفتن، سخن، حرف زدن، گپ زدن
نمونه ای از واژه های دو ( du ) در اوستا:
دُرِگوَنت ( دُرُوج، dregvant ) :دُروغ، سخن نادرست، ناراست گفتن!
پَئیتی دو ( paiti du ) : پاسخ دادن
فرَ دو ( fra - du ) : با صدای رسا و بلند صحبت کردن
وی دو ( vī - du ) : سخن درشت ( درشت سخن! ) ، گُستاخانه و بی ادبانه حرف زدن ( لیچار! ) - وِر زدن، حرفِ مُفت، جَفَنگ، یاوه، ژاژ، فُشار!
.
در: کوتاه شده ( مُخَفَف ) درست -
درست، راست، نیک ( نیکو ) ، خوب، خوش، بهتر، شایسته، پسندیده، اَشا ( درست و راست ) ، هَژیر!
( ( گاه در اوستا به گونه درو ( dru، drv ) :
نیرومند، توانا، پر زور، استوار، پابرجا، پایدار ) )
.
اود: اودن - پسوند نسبت و دارندگی اوستایی و صفت فاعلی ( کُنایی )
مانند: نمود، شنود، آلود، آسود، افزود، فرمود، درود! و. . .
.
در زمان کهن:
درست و راست ( اَشا ) گفتن، درست و راست ( اَشا ) حرف زدن، گفتار نیک ( هوخت! ) داشتن -
درمان و خوب شدن، مُداوا، شفا، بهبودی، تندرستی، سلامتی، دُرواخ!
.
امروزه:
سلام، خوشامدگویی، خوش باش، روز خوش ( روز بخیر ) ، بِهروز، نیک روز -
درستی و راستی رسد، تندرستی و بهبود باشید، سرحال و سرزنده ( زنده دل ) بشوید، شاداب و جوان باشید! -
ستایش، ستودن ( ستوت یسن! ) ، آفرین، باریکلا، زنده باد، سَرِت سلامت! -
کامیاب، کامروا، کامران، کامجو، پیروز، خوشبخت، نیکبخت، سعادتمند، بِهروز، برخوردار، بهره مند ( بهرِمند )
.
اوستا: بخش های بسیاری ( وَشنادی ) در اوستا از "درود" سخن رفته است ولی توانایی ( یارایی ) این را ندارم که همه ی این نوشته ها را بازگو کنم!
بخشی از بند 11 مهریَشت ( میترا یَشت ) :
yim yazente rathaēshtārō
bareshaēshu paiti aspanām
zāvare jaidhyantō hitaēibyō
"drvatātem" tanubyō
معنی: کسانی که سوارکاران[هنگامی که] بر پشت اسب هایشان[هستند]
و ستایش می کنند ( می پرستند ) برای نیرومندی تیم هایشان ( مَرکَب هایشان )
و برای خود " تندرستی" می خواهند
.
پهلوی: به مانند اوستا، بخش های بسیاری ( وَشنادی )
در پارسی میانه از "درود" سخن رفته است!
مُشت نمونه خروار آن را می آورم:
ستایش ( آفرین ) :
بخش از بند7، اندرز خسرو قُبادان ( کُوادان ) :
drōd ud pārag kār nē kunēd ud tan ud ruwān rāy nē padīrēd,
bē ka was kirbag kard ēstēd,
enyā frāz ō činwad puhl widārdan nē tuwān,
ānōh dādwar ī rāst čiyōn mihr ud rašn
معنی: درود ( ستایش ) و پاره ( رَهاوَرد، هدیه، پیشکش )
کار نکند ( به کار نیاید ) و برای تن و روان پذیرفته نشود، مگر که بسیار کرفه! ( پاداش، کارِ خوب ) کرده باشد،
وگرنه ( در غیر این صورت ) بر فراز پلِ چینود ( چینوانت! ) نمی توان گذشت،
[زیرا] آنجا داور[ان] راست ( صادق ) ؛ چون، مِهر و رَشن ( رشنو ) [حضور دارند]
.
تندرستی ( سلامتی ) :
بخشی از بند48، ماه فروردین روز خرداد:
frazaft pad drōd ud šādīh ud rāmišn, šād ud ahlaw ud farrox ud dagr - zīwišn ud pērōzgar ud kāmag - rawāg ud kāmag - hanǰām bawād
معنی: فرجام ( پایان ) یافت با درود ( تندرستی ) و شادی و رامش ( آرامش ) ، شاد و اَهلَو ( بزرگوار، وَرجاوَند! ) و فرخ و دیرزیوش ( دارای زندگانی دراز ) و پیروزگر و کامروا و کام انجام ( عاقبت به خیر، نیک فرجام ) باشد
.
آشتی خواه ( آشتی جو، صلح طلب ) :
بند 2، اندرز خسرو قُبادان ( کُوادان ) :
mardōmān [ī] gēhān!
drōdōmand bawēd
ud rawēd rāyēnišn pad menišn ī rāst ud kār - warzīgarīh,
pad kār [ī] gēhānīgān tuxšāg zēnāwand bawēd
معنی: مردمانِ جهان!
درودمند ( آشتی جو، صلح طلب ) باشید،
و سرپرستی ( اداره ) رویداد ( امور، کارها ) را با مَنِش راست ( هومَت! ) و کاروَرزی ( تلاش ) پیش ببرید،
در کار جهانیان کوشا ( و ) زیناوَند ( آماده، پاکار، پایه! ) باشید

اگر ساعتی یا وقت بی وقت سوالی داشتین دکتر مهدی مخلص هر پارسی زبانیست

سلام هرگز به معنی درود نیست .
سلان ریشه ی واژه ی تسلیم است .
اما درود فرستادن یعنی جریان بین دو قطبِ مثبت و منفی تَنِ آن شخص بر قرار باشد ، همان آرزوی تن دورستی است .
مثال ؛ باطری