خیمه

[ویکی فقه] خیمه محلی برای استراحت موقت می باشد. از آن به مناسبت در بابهای حج، احیاء موات و حدود سخن گفته‏اند.
خیمه به معنی چادر است.
احکام خیمه
مستحب است حاجی هنگام وقوف به عرفات خیمه خود را در نَمِرَه برپا سازد.
نصب خیمه در زمین موات، احیا به شمار نمی‏رود؛ اما برخی آن را تحجیر دانسته و گفته‏اند تا زمانی که خیمه در آن زمین برپا است، برای‏ صاحب خیمه حق اولویت در استفاده از آن ثابت است، مگر آنکه از آن جا کوچ کرده باشد، که در این صورت حق او از بین می‏رود، هرچند خیمه‏اش برپا باشد.
در مقابل، برخی دیگر آن را تحجیر ندانسته‏اند؛ هرچند گفته‏اند: آن که پیش از دیگران در زمین موات خیمه زده، تا زمانی که در آن جا است، نسبت به دیگران حق اولویت پیدا می‏کند.
خیمه، حرز به شمار نمی‏رود؛ ازاین رو، چنانچه کسی مالی از خیمه‏ای بدزدد، انگشتان دستش قطع نمی‏شود؛ مگر آنکه در خیمه انسانی باشد، که در این صورت، برخی سرقت از درون خیمه را سرقت از حرز شمرده و حد سرقت را ثابت دانسته‏اند.