خبازی نیشابوری. [ خ َب ْ با ی ِ ن ِ ] ( اِخ ) نام یکی از شعرای متقدم و از شاعران دوران سامانی است. در مجمع الفصحاء جلد اول شرح حال او چنین آمده است : «از استادان قدیم و سخنگویان زمان آل سامان ، در نظم سخن پارسی متفرد و معاصر استاد عماره مروزی و ابوالمؤید بلخی و رودکی و کسائی و دقیقی و اعجمی و طخاری و جویباری و ابوالعباس بن عباس رنجی و ابوالمثل بخاری و بنت کعب قزداری و شهید بلخی و دیگران بوده از اشعارش چیزی در میان نمانده و وفاتش در سنه 342 هَ. ق. این دو بیت از اوست : می بینی آن دو زلف که بادش همی برد گویی که عاشقی است که هیچش قرار نیست یا نه که دست حاجب سالار لشکر است کز دور مینمایدکامروز بار نیست.
( از مجمع الفصحاء چ 1 ج 1 ص 9 ).
فرهنگ فارسی
نام یکی از شعرای متقدم و از شاعران دوران سامانی است .
دانشنامه آزاد فارسی
خَبّازی نِیشابوری ( ـ۳۴۲ق) شاعر ایرانی. نظامی عروضی در چهارمقاله او را از شاعران بزرگ روزگار سامانیان یاد می کند. با کسایی، دقیقی، شهید، و ابوالمؤید بلخی معاصر بود. از خبازی تنها یک قطعۀ دوبیتی باقی مانده است.