خاندان بنوزهره

[ویکی فقه] آلِ زُهْره، یا بنوزهره، خاندانی از سادات شیعه دوازده امامی در حلب است که بسیاری از آنان اهل علم و سیاست و دارای تألیف بوده اند و دانشمندانی بزرگ از آنان دانش آموخته اند.
عنوان خاندان، از نام ابوالحسن زهره، نیای ایشان، گرفته شده است که نسب وی، به هفت واسطه، به امام صادق (علیه السلام) (زهرة بن علی بن محمد بن محمد بن احمد بن محمد بن حسین بن اسحاق ابن جعفرالصادق (علیه السلام)) می رسد.
ابن عدیم، بغیة الطلب فی تاریخ حلب، ج۵، ص۲۳۴۹.
اسحاق، مشهور به المؤتمن، محدّثی بزرگ بود. نامش در بعضی از کتاب های روایی شیعه دیده می شود.
محمد بن محمد مفید، الارشاد فی معرفة حجج الله علی العباد، ج۲، ص۲۱۱، قم ۱۴۱۳.
سَخاوی محمد بن احمد حرانی را نخستین کسی می خواند که در زمان سیف الدولۀ حَمْدانی (۳۰۳-۳۵۶ق/۹۱۵-۹۶۷م) نقابت طالبیان (نک : آل ابی طالب) حلب یافت.
سخاوی، محمد بن عبدالرحمن، الضوء اللامع، ج۱، ص۲۲۰، قاهره، ۱۳۵۳ق.
...