خال کوبی

[ویکی فقه] خالکوبی، ایجاد نقش های ماندگار بر بدن انسان از طریق وارد کردن مواد رنگی در زیر پوست است.
سابقه زمانی خالکوبی بسیار طولانی و گستره مکانی آن دامنه دار است؛ چنان که شواهدی از تداول آن در شرق دور ، ایران ، عراق ، مصر و سرزمینهای دیگر، از ادوار بسیار دور تا اکنون، در دست است.حتی برخی پیشینه خالکوبی را در برخی مناطق، به دوره پیش از تاریخ می رسانند.
کاربرد
اصلی ترین کارکرد خالکوبی، جنبه آرایشی آن بوده است.در کنار آن، باید از کاربرد خالکوبی در پزشکی و جنبه تعویذی آن نیز یاد کرد. هرودوت به استفاده شگفت انگیز دیگری نیز اشاره کرده است.به نوشته او در زمان داریوش اول هخامنشی (حک: ۵۲۱ـ۴۸۶ یا ۴۸۵ق. م) حاکم یونانیِ شهر آناطولی، هیستیائوس، غلامی را نزد آریستاگوراس در مَلَطیه در آسیای صغیر فرستاد و به او توصیه کرد تا سر غلام را بتراشد؛ با انجام توصیه او معلوم شد در پیامی که بر پوست سر غلام خالکوبی شده، از آریستاگوراس خواسته شده است که بر ایرانیان بشورد.
حکم
بنابر قول برخی، خال کوبی فی نفسه زینت محسوب می شود و جایز است.
← موارد حرام
...

[ویکی اهل البیت] خالکوبی، ایجاد نقشهای ماندگار بر بدن انسان از طریق وارد کردن مواد رنگی در زیر پوست یا عمل نقش زنی به وسیلة سوزن بر پوست بدن را گویند.
سابقه زمانی خالکوبی بسیار طولانی و گستره مکانی آن دامنه دار است؛ چنان که شواهدی از تداول آن در شرق دور، ایران، عراق، مصر و سرزمینهای دیگر از ادوار بسیار دور تا اکنون در دست است. حتی برخی پیشینه خالکوبی را در برخی مناطق به دوره پیش از تاریخ می رسانند. اصلی ترین کارکرد خالکوبی، جنبه آرایشی آن بوده است. در کنار آن باید از کاربرد خالکوبی در پزشکی و جنبه تعویذی آن نیز یاد کرد.
هرودوت به استفاده شگفت انگیز دیگری نیز اشاره کرده است. به نوشته او در زمان داریوش اول هخامنشی حاکم یونانیِ شهر آناطولی، هیستیائوس غلامی را نزد آریستاگوراس در مَلَطیه در آسیای صغیر فرستاد و به او توصیه کرد تا سرغلام را بتراشد؛ با انجام توصیه او معلوم شد در پیامی که بر پوست سر غلام خالکوبی شده، از آریستاگوراس خواسته شده است که بر ایرانیان بشورد. یکی از قراین قدمت خالکوبی، نهی آن در تورات است.
در منابع اسلامی نیز علاوه بر نهی از خالکوبی به نقل از پیامبر صلی الله علیه و آله آمده که خداوند دارندگان پیشه خالکوبی («اَلْواشِمات») و کسانی را که بر بدنشان خال می کوبند («المُستَوْشمات») لعن کرده است. از این احادیث و برخی توضیحات واژه شناسی و نیز پاره ای از اشعار جاهلی برمی آید که رسم خالکوبی (به عربی: «وَشْم») در میان زنان دوره جاهلی رواج داشته است.
در دوره اسلامی، فقیهان و محدثان اهل سنت با استناد به احادیث مخالف خالکوبی، آن را تحریم کرده و حتی برخی موضع خالکوبی شده را نجس شمرده اند.
در واقع قائلان به حرمت خالکوبی با تأکید بر آفریده شدن آدمی در بهترین وجه ممکن خالکوبی را مستلزم اعتقاد به نقصان آفرینش پروردگار و به معنای دست بردن در کار بی نقص خلقت برشمرده اند. این نهی ها و تحذیرات شرعی با این که گاه در پرهیز مسلمانان از خالکوبی مؤثر بوده، خالکوبی را در جوامع اسلامی بلاموضوع نساخته است؛ چنانکه این کار به ویژه در میان زنان تقریباً رایج بوده است. دامنه گستردگی خالکوبی به ویژه در میان عرب زبانان در مثلهایی که از گذشته تاکنون در بین آنان رواج داشته، مشهود است.
این اقبال به خالکوبی در میان برخی از زنان به ویژه روستاییان و عشایر و کولی ها علاوه بر این که از کارکردهای آرایشی خالکوبی نشأت گرفته، شاید محصول پاره ای از اعتقادات عامیانه در باب جنبه های تعویذی و خواص پزشکی آن بوده است؛ چنانکه عوام خالکوبی را در دفع چشم زخم و حسادت حاسدان و در دور نگه داشتن برخی شرها و حتی مرگ و میر از کودکان و نیز در زبان بازکردن آنان مؤثر می دانستند و معتقد بودند که در دفع خونهای فاسد و التیام برخی بیماریها از جمله امراض مفصلی، سردرد، خونریزی بینی و حتی درمان نازایی نافع است.

خالْ کوبی یا خال زنی به عمل ایجاد طرح دائمی یا با ماندگاری طولانی بر روی پوست گفته می شود. این عمل پدیده ای جهان گیر است. حتی در بین نقوشی که در جای های گوناگون جهان انجام می شود، تشابه نیز مشاهده شده است.
زنان معمولاً برای زیباتر شدن اقدام به خال کوبی می کرده اند. [ نیازمند منبع] گاه نیز به دلایل خرافی همچون افزون شدن مهر شوهر، سپیدبختی یا دور کردن چشم بد این عمل را انجام می داده اند. محل خال کوبی بستگی به دلیل خال کوبی داشته است. طرح بوته گل یا گنجشک در زیر گردن برای زیبایی به کار می رفته است. نقش سرو یا بوته گل بر سینه و خال تکی بر چانه یا میان دو ابرو، همگی از خال های زیباکننده بوده اند. خال محبت بر زبان نقش می شده و خال چشم بد و افزونی مهر شوهر در زیر ناف به کار می رفته است. [ ۱] گاه نیز از خال کوبی به عنوان یک روش درمانی برای گلودرد ( خال کوبی بر گلو ) یا ترس ( خال کوبی بر آلت تناسلی ) یا باد فتق ( خال کوبی زیر ناف ) استفاده می شده است. پهلوانان و شبه پهلوانان، معمولاً خال را بر بازو یا سینه و به نقش شیر و اژدها می کشیدند. [ ۱]
خال کوبی در واقع معنای واژه tattoo به انگلیسی است و اصل واژه tatu به لاتین بوده که از کشور تاهیتی واقع در اقیانوس آرام آمده است. این کلمه بعد از ترجمه به انگلیسی به این شکل درآمده و «علامت گذاری چیزی» معنای اصل واژه است. [ ۲]
خال کوبی یک واژه از زبان پارسی میانه است. واژه تاتو نیز در زبان فارسی به کاربرده می شود که در واقع وامواژه ای از زبان انگلیسی به حساب می آید. تاتو در سده هجدهم میلادی در زبان انگلیسی پدیدار شد. زبانشناسان معتقدند که تاتو از زبان ساموآیی به معنای کوبیدن وارد انگلیسی شده است.
احتمالاً خال کوبی قدمتی به اندازه نقاشی دارد. اولین خالکوبی های جهان بر بدن اوتسی یا مرد یخی مشاهده شده که متعلق به ۵۳۰۰ سال قبل است. در سال ۱۹۹۱ پیکر یخ زده مردی در کوه های آلپ پیدا شد که ۶۱ خالکوبی بر بدن خود داشت. خالکوبی های اوتسی کوچک و نامشخص بود. فقط چند نقطه و خط، مردم شناسان معتقدند اینها جای نوعی طب سوزنی برای مقاصد درمانی آن زمان بوده است. [ ۳] [ ۴] جای شگفتی است که در دوران نوسنگی یا عصر برنز چنین خالکوبی هایی انجام شده چرا که این میزان صدمه به پوست نیاز به چند ماه برای ترمیم داشته است و چنین دانشی برای آن زمان حیرت آور است. [ ۵]