حکمت عرفانی

[ویکی فقه] حکمت در میان صوفیان همواره معنای مثبتی نداشته، زیرا یکی از معانی حکمت در عالم اسلام همان فلسفه یونانی بوده است ــیا هر نظام فکری ای (مانند علوم طبیعی) که مبتنی بر صرف عقل و استدلال و تجربه باشد.
حکمت فلسفی ، و به تعبیر دقیق تر حکمت مشائی ، در سخنان عرفا با عنوان « حکمت تجربتی »، « حکمت دنیا »، « حکمت یونانی » یا « حکمت یونانیان » خوار شمرده می شده است.
← کفر تحقیقی
چنین حال و هوایی را، اگر چه نه لزوماً با ارزش داوری منفی، در طبقه بندی دیگری نیز می یابیم که براساس آن جویندگان حقیقت چهار دسته اند: کسانی که در طریق نظر و استدلال اند، اگر تابع سنت باشند متکلم نام دارند وگرنه حکیم مشائی اند؛ و کسانی که طریق ریاضت و مجاهدت می پیمایند، چنان چه پیرو سنّت باشند صوفی و در غیر این صورت حکیم اشراقی اند . مضمون این طبقه بندی در این گفته جامی نیز تلویحاً آمده که از نظر حکیم و متکلم، وجودْ عارض بر ماهیت است و از نظر محقق و موحد ، وجود معروض است و موجودات مقید ، عارض بر وجود هستند.
جای گاه حکمت در میان صوفیه
گذشته از حکمت به معنای فلسفه و ارزیابی منفی آن، نزد صوفیه غلبه با معنای مثبت حکمت بوده است.
← خیر کثیر
...