حکم لعن خلفاء و اصحاب

[ویکی فقه] لعن و نفرین، یکی از مباحثی است که در قرآن کریم و احادیث و روایات به آن پرداخته شده است و در موارد متعددی خداوند و رسول اش لعن و نفرین را درباره اشخاصی بکار برده اند؛ حال در این مورد، شبهاتی مطرح شده که آیا لعن و نفرین خلفاء و صحابه جایز است یا نه؟ برای پاسخ به این شبهات، مطالبی را درباره لعن و نفرین بیان خواهیم کرد تا حقیقت مطلب روشن شود.
یکی از اتّهاماتی که همواره از طرف اهل سنّت به شیعه نسبت داده شده، داستان سبّ و لعن بعضی از اصحاب و یاران پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله وسلّم) است، که این امر در طول تاریخ باعث رنج های فراوان و گرفتاری های بی شماری برای شیعه گردیده است، و ما برای توضیح و پاسخ از این تهمت ناروا ناگزیریم مطالبی هر چند مختصر جهت روشن شدن افکار و اندیشه ها تقدیم نماییم، امیدواریم اهل انصاف قضاوتی خداپسندانه از مجموع مطالب مطرح شده داشته باشند.
سبّ خلفا ابزاری برای فتوا به قتل شیعه
به شهادت تاریخ و سیره نویسان، سلاطین و خلفاء مستبدّ همیشه از این موضوع برای قتل عام و نابودی شیعه استفاده کرده اند همانگونه که صاحب کتاب «المنتظم» به این نکته اشاره کرده و می گوید: حکّام و سردمداران قدرت هر وقت که می خواستند فردی شیعی مذهب را تعقیب و دستگیر و سپس او را مجازات کنند به جرم فحش و ناسزا به ابوبکر و عمر بود، نه اینکه چون پیرو علی (علیه السّلام) است، و یا از آن حضرت دفاع کرده است.
ابن جوزی، عبدالرحمن بن علی، المنتظم، ج۲، ص۳۶، وضوء النبی (صلی الله علیه و آله وسلّم).
در ادامه این بحث به نقل دو حدیث ساختگی از منابع اهل سنّت در فضیلت تراشی نسبت به خلیفه اوّل و دوم (ابوبکر و عمر) می پردازیم و قضاوت را به اهل انصاف می سپاریم.
← حدیث اوّل
...