حکم راه رفتن

[ویکی فقه] حکم راه رفتن (قرآن). در دین اسلام همه اعمال و رفتار انسان دارای آدابی است و از جمله آنها نحوه راه رفتن است، که قرآن کریم به آن اشاره کرده است.
راه رفتن مغرورانه و از روی سرمستی حرام است. «ولا تمش فی الارض مرحـا انک لن تخرق الارض ولن تبلغ الجبال طولا؛ و روی زمین ، با تکبر راه مرو! تو نمی توانی زمین را بشکافی، و طول قامتت هرگز به کوه ها نمی رسد.» «ولا تصعر خدک للناس ولا تمش فی الارض مرحـا ان الله لا یحب کل مختال فخور؛ (پسرم!) با بی اعتنایی از مردم روی مگردان، و مغرورانه بر زمین راه مرو که خداوند هیچ متکبر مغروری را دوست ندارد.»
← مبارزه با مظاهر تکبر
رعایت اعتدال و آرامش و وقار، در راه رفتن مطلوبیت دارد. «واقصد فی مشیک..؛ (پسرم!) در راه رفتن، اعتدال را رعایت کن از صدای خود بکاه (و هرگز فریاد مزن) که زشت ترین صداها صدای خران است.»
← میانه روی در راه رفتن
۱. ↑ اسراء/سوره۱۷، آیه۳۷.
...