حورالعین

[ویکی فقه] حور (حوری)، تعبیری قرآنی در وصف دوشیزگان بهشتی است. حورالعین به معنی زنان بهشتی و از نعمت های بهشتی می باشد.
حور (حوری)، تعبیری قرآنی در وصف دوشیزگان بهشتی. حور واژهای عربی و جمع حَوراء است. در فارسی این واژه به تنهایی یا به صورت مرکب (مثلا حورعین) و گاه با افزودن یای نسبت، غالباً به معنای مفرد به کار میرود. نیز با افزودن علامت جمع فارسی در آخر حور و حوری، واژههای حوران و حوریان ساخته می شود. همچنین واژه حور در اشعار و متون فارسی در ترکیب با واژگان دیگر (مثلا حورپیکر، حورزاد، حورسرشت، حورلقا، حورنژاد، حوروش، حوردیس) برای وصف زنان زیبارو به کار رفته است.
واژه شناسی حور
حور مشتق از حَوَر است که احتمالاً به معنای سفید از آرامی وارد زبان عربی شده است. هرچند برخی آن را مأخوذ از مصدر حَوْر به معنای رجوع یا از مادّه حیر (به معنای حیرت و شگفتی) گرفته اند که ظاهراً هر دو خطاست. با این که اصمعی از رابطه حَوَر با چشم اظهار بی اطلاعی کرده است، اما واژه شناسان عرب عموماً آن را به معنای تضاد شدید میان سپیدی و سیاهی در چشم به ویژه در چشم آهو و گاو، دانسته اند. که حَوَر را نمایان شدن اندک سفیدی در چشم از میان سیاهی دانسته است، از اینرو برخی معتقدند که این ویژگی در انسانها وجود ندارد و کاربرد آن درباره زنان صرفاً از باب تشبیه است. ابن منظور (ذیل «حور») در بیانی جامع، حوراء را زنی وصف کرده که سفیدی چشمانش شفاف، سیاهیاش غلیظ، چشمانش کاملا گرد و پلکهایش نازک و ظریف است. به نظر برخی این واژه علاوه بر وصف چشم بر سپیدی تن نیز دلالت دارد. در اشعار عربی نیز واژه حواریّات برای بیان سپیدی پوست و رنگ زنان شهرنشین، برخلاف زنانی که در صحرا زندگی می کنند به کار رفته است واژه حور در اشعار کهن عربی نیز کاربرد داشته است. در همگی این اشعار وصف حور برای زنان به کار رفته و غالباً ناظر به سپیدی تن ایشان است.
واژه حور در قرآن
واژه حور چهار بار در قرآن آمده است که سه بار با صفت «عین» همراه است. عین جمع عَیناء به معنای زن فراخ چشم است. بنابراین «حورعین» ترکیبی از دو صفت است که به صورت اسم به کار رفته و به معنای «دوشیزگان سیم تن چشم درشتی» است که در زندگی پس از مرگ به همسری مؤمنان در خواهند آمد. آیه چهارم در سوره الرحمن،
← حور با وصف مقصورات فی الخیام
...

[ویکی فقه] حورالعین (قرآن). حورالعین به معنی زنان بهشتی است که از جمله نعمتهای بهشتی برای مؤمنان شمرده شده است.
حور جمع «حور، احور و حوراء» است و حور به معنای شدت سفیدی چشم و شدت سیاهی آن است. برخی گفته اند: حور به معنای پدیدار شدن اندکی از سفیدی چشم از میان سیاهی (آن) است و به معنای شدت سفیدی می باشد و حورالعین زنهایی سفید چهره اند. «عین» جمع «عیناء» یعنی زنانی که چشمانشان فراخ باشد. در این مدخل از واژه های «حورالعین» و «قاصرات الطرف» و جمله «حور مقصورات فی الخیام» استفاده شده است.
پاداش اعمال نیک
حوریان بهشت، پاداش اعمال نیک بهشتیان در دنیا هستند.«حور عین• کامثـل اللؤلو المکنون• جزاء بما کانوا یعملون؛ و همسرانی از حور العین دارند،• همچون مروارید در صدف پنهان! • اینها پاداشی است در برابر اعمالی که انجام می دادند!»"حور" چنان که قبلا نیز گفته ایم جمع "حوراء" و "احور"، به کسی می گویند که سیاهی چشمش کاملا مشکی و سفیدیش کاملا شفاف است.و "عین" جمع "عیناء" و "اعین" به معنی درشت چشم است، و از آنجا که بیشترین زیبایی انسان در چشمان او است روی این مساله مخصوصا تکیه شده است.بعضی نیز گفته اند که "حور" از ماده "حیرت" گرفته شده، یعنی آن چنان زیبا هستند که چشمها از دیدن آنها حیران می شود."مکنون" به معنی پوشیده است، و در اینجا منظور پوشیده بودن در صدف است، زیرا مروارید به هنگامی که در صدف قرار دارد و هیچ دستی به آن نرسیده از همیشه شفاف تر و زیباتر است، بعلاوه ممکن است اشاره به این معنی باشد که آنها از چشم دیگران کاملا مستورند، نه دستی به آنها رسیده، و نه چشمی بر آنها افتاده است! بعد از ذکر این شش موهبت جسمانی می افزاید: اینها همه پاداشی است در برابر اعمال صالحی که انجام می دادند. (جزاء بما کانوا یعملون).
عناوین مرتبط
ارزش حورالعین، ازدواج با حورالعین، حورالعین در بهشت، ویژگیهای حورالعین، همسری حورالعین.

[ویکی شیعه] حور عین یا حوری، زنان بهشتی زیباروی که توصیف آنها در قرآن آمده و در بهشت همنشین مردان مومن خواهند شد. برخی از مفسران حور عین را به معنای همسر بهشتی اعم از مرد یا زن دانسته اند.
«حور» جمع اَحور و حَوراء، واژۀ عربی است و به کسی می گویند که سیاهی چشمش کاملاً مشکی و سفیدی آن کاملاً شفاف است و دارای پلک هایی باریک است، و گاه به زنان سفید چهره نیز اطلاق شده است. «عین» نیز جمع اَعین و عَیناء، به معنی درشت چشم است. حور در فارسی به صورت مفرد به معنای زن بسیار زیبا یا زن زیبای بهشتی گفته شده و جمع آن را حوران آورده اند. برخی گفته اند که حور از ماده حیرت گرفته شده یعنی آنچنان زیبا هستند که چشم ها از دیدن آنها حیران می شود.
واژه «حور» چهار مرتبه در قرآن آمده که سه بار با صفت عین (به معنای زن فراخ چشم) همراه است. همچنین در آیاتی ضمن سخن از بهشت و نعمت های آن، بدون ذکر ترکیب حور العین به صورت های متفاوتی همچون «قاصرات الطرف» و «ازواج مطهره» به همین معنا استفاده شده است. بر اساس دیدگاه برخی از مفسران، در بهشت هر کدام از مرد و زن از نعمت همسران پاکیزه برخوردار است و این فقط اختصاص به مردان ندارد. در سوره بقره، آیه ۲۵ آمده: «برای بهشتیان در آن جا همسرانی پاک و پاکیزه است.» برخی معتقدند ضمیر «هم» در این آیه به همه بهشتیان (اعم از زن و مرد برمی گردد)، نه فقط به مردان بهشتی. ضمن آنکه «ازواج» جمع «زوج» به معنای همسر است ، نه زوجه به معنای زن.

[ویکی اهل البیت] حورالعین از واژه های قرآن به معنای زنان بهشتی زیباروی است که خصایل اخلاقی نیکو نیز دارند.
حورالعین در لغت همان زنان بهشتی است، حور جمع «حَوَر، احور و حوراء» است و «حَوْراء» به معنای شدت سفیدی چشم همراه با شدت سیاهی آن است.
برخی گفته اند: حَوَر به معنای پدیدار شدن اندکی از سفیدی چشم از میان سیاهی است. «عین» جمع «عیناء» و آن مؤنث اَعْیَن به معنی درشت چشم است، حورالعین یعنی زنان سیمین تن و درشت چشم. حورالعین به معنی زنان سپیدپوست فراخ چشم، چه حور جمع حوراء است و حوراء به معنی زن سپیدپوست که موی سر و سیاهی چشمش بغایت سیاه و پوست بدنش بغایت سپید باشد و عین جمع عیناء است و لفظ عیناء به معنی زن فراخ چشم. حور به تنهایی یا بصورت مرکب در فارسی بصیغه مفرد استعمال می شود.
خدای متعال حوریان بهشتی را به خاطر این که در نهایت صفا و طراوت هستند به مروارید نهفته در صدف تشبیه کرده که دستی بر آن نخورده است: «وحورٌ عینْ کَأمثالِ اللؤلؤِ المکنون»؛(سوره واقعه/22و23) همسرانی از حورالعین دارند همچون مروارید در صدف پنهان.
و به خاطر زیبا و جذّاب بودنشان به یاقوت و مرجان تشبیه کرده است: «کانّهُنّ الیاقوتُ والمَرجانُ»؛ گویا آنان (در سرخی) چون یاقوت (و در سفیدی پوست) چون مرجانند.
در مجمع البیان ذیل همین آیه گفته است: در حدیث آمده که زنان بهشتی آن قدر لطیفند که مغز استخوان ساق پایشان دیده می شود هر چند که هفتاد جامه از حریر پوشیده باشند.
«فیهنّ خَیْراتٌ حِسانٌ»؛ در آن باغهای بهشتی رنانی نیکو خلق و زیبایند.
مستور در خیمه ها و پنهان از دید مردان بیگانه