[ویکی فقه] حمله مأموران شاه به فیضیه. در عصر روز دوم فروردین ۱۳۴۲ به مناسبت شهادت امام جعفر صادق (علیه السّلام) مجلس عزاداری و روضه خوانی در مدرسه فیضیه، قم از سوی حضرت آیت الله گلپایگانی برپا بود. جمعی از حاضران در جلسه که از طرف رژیم شاه مامور شده بودند آن جلسه را به هم بزنند و درگیری ایجاد کنند، شروع به فرستادن صلوات های بی جا کردند. سپس با سلاح های سرد به طرف طلاب و روحانیون حاضر در مجلس حمله ور شدند و تعداد زیادی از آن ها را مجروح کردند و عده ای را نیز به شهادت رساندند.
ناکامی رژیم در تصویب لایحه انجمن های ایالتی و ولایتی که با مخالفت جدی روحانیون روبرو شد، (یکی از موضوعات این لایحه این بود: «حذف اسلام از شرایط نمایندگی مجلس») مخالفت عده ای از مراجع با اجرای رفراندوم و تحریم آن عدم استقبال مردم و طلاب از شاه در سفر به قم که به منظور جلب نظر مراجع در مورد اجرای رفراندوم، ناکامی رژیم در توطئه انتقال مرجعیت شیعه از قم به نجف، (این طرح با مخالفت جدی امام خمینی (رحمة الله علیه) مواجه شد.) عوامل دیگری از این دست سبب شد رژیم شاه با اتخاذ تصمیمی ناشیانه تعداد زیادی از نیروهای امنیتی خود را به قم گسیل دارد و با ایجاد جوی از رعب و وحشت علما و طلاب و طرفداران امام خمینی را سرکوب نموده و علت همه ناهنجاری ها را به گردن امام بیاندازد و با زهر چشم گرفتن از آن ها حمایت اجباری سراسر کشور را به دست آورد و اقتدار امنیتی و نظامی دولت را برای همه گروه های مبارز گوشزد نماید. که در جریان مبارزه نتیجه عکس داد. هر چند که رژیم در جریان این توطئه ظاهرا موفق شده بود.
ناکامی رژیم در تصویب لایحه انجمن های ایالتی و ولایتی که با مخالفت جدی روحانیون روبرو شد، (یکی از موضوعات این لایحه این بود: «حذف اسلام از شرایط نمایندگی مجلس») مخالفت عده ای از مراجع با اجرای رفراندوم و تحریم آن عدم استقبال مردم و طلاب از شاه در سفر به قم که به منظور جلب نظر مراجع در مورد اجرای رفراندوم، ناکامی رژیم در توطئه انتقال مرجعیت شیعه از قم به نجف، (این طرح با مخالفت جدی امام خمینی (رحمة الله علیه) مواجه شد.) عوامل دیگری از این دست سبب شد رژیم شاه با اتخاذ تصمیمی ناشیانه تعداد زیادی از نیروهای امنیتی خود را به قم گسیل دارد و با ایجاد جوی از رعب و وحشت علما و طلاب و طرفداران امام خمینی را سرکوب نموده و علت همه ناهنجاری ها را به گردن امام بیاندازد و با زهر چشم گرفتن از آن ها حمایت اجباری سراسر کشور را به دست آورد و اقتدار امنیتی و نظامی دولت را برای همه گروه های مبارز گوشزد نماید. که در جریان مبارزه نتیجه عکس داد. هر چند که رژیم در جریان این توطئه ظاهرا موفق شده بود.
[ویکی فقه] در عصر روز دوم فروردین ۱۳۴۲ به مناسبت شهادت امام جعفر صادق (علیه السّلام) مجلس عزاداری و روضه خوانی در مدرسه فیضیه، قم از سوی حضرت آیت الله گلپایگانی برپا بود. جمعی از حاضران در جلسه که از طرف رژیم شاه مامور شده بودند آن جلسه را به هم بزنند و درگیری ایجاد کنند، شروع به فرستادن صلوات های بی جا کردند. سپس با سلاح های سرد به طرف طلاب و روحانیون حاضر در مجلس حمله ور شدند و تعداد زیادی از آن ها را مجروح کردند و عده ای را نیز به شهادت رساندند.
ناکامی رژیم در تصویب لایحه انجمن های ایالتی و ولایتی که با مخالفت جدی روحانیون روبرو شد، (یکی از موضوعات این لایحه این بود: «حذف اسلام از شرایط نمایندگی مجلس») مخالفت عده ای از مراجع با اجرای رفراندوم و تحریم آن عدم استقبال مردم و طلاب از شاه در سفر به قم که به منظور جلب نظر مراجع در مورد اجرای رفراندوم، ناکامی رژیم در توطئه انتقال مرجعیت شیعه از قم به نجف، (این طرح با مخالفت جدی امام خمینی (رحمة الله علیه) مواجه شد.) عوامل دیگری از این دست سبب شد رژیم شاه با اتخاذ تصمیمی ناشیانه تعداد زیادی از نیروهای امنیتی خود را به قم گسیل دارد و با ایجاد جوی از رعب و وحشت علما و طلاب و طرفداران امام خمینی را سرکوب نموده و علت همه ناهنجاری ها را به گردن امام بیاندازد و با زهر چشم گرفتن از آن ها حمایت اجباری سراسر کشور را به دست آورد و اقتدار امنیتی و نظامی دولت را برای همه گروه های مبارز گوشزد نماید. که در جریان مبارزه نتیجه عکس داد. هر چند که رژیم در جریان این توطئه ظاهرا موفق شده بود.
ماموریت اخلالگران
از محتوای اسناد و خاطرات چنین برمی آید که ماموریت اصلی نیروهای امنیتی اخلالگر اعزامی از تهران به قم عبارت بود از، ایجاد اغتشاش، ایجاد شبهه در میان افراد ساده لوح با حرکت های شبه مذهبی، سوء استفاده از شعایر مذهبی و دینی، تحریک عصبیت در مبارزین و رهبری جریان انقلابی در مراسم سوگواری منزل امام، مدرسه حجتیه و مدرسه فیضیه. توطئه ماموران امنیتی در مجلس سوگواری که در منزل امام خمینی (رحمة الله علیه) برگزار شد، همچنین مجلس سوگواری که در مدرسه حجتیه قم برگزار شد ناکام ماند. در جریان خانه امام با مهارت خیلی زیاد و اقتدار کامل، افراد بیت امام، اخلالگران را رسوا نمودند و مشت آن ها را پیش همگان باز نمودند. و حتی این واقعه بر عصبیت مزدوران شاهی افزود.
فاجعه مدرسه فیضیه
عصر روز دوم فروردین ماه ۱۳۴۲ مصادف با روز وفات امام صادق (علیه السّلام)، مجلس سوگواری از طرف آیت الله گلپایگانی در مدرسه فیضیه با حضور آیت الله گلپایگانی برگزار شد. ماموران شاه برای اجرای نقشه خود پس از ناکامی در دو مجلس قبلی بر تعداد نیروها خویش افزودند. کامیون های سرباز مسلح در بیرون مدرسه فیضیه در حال آماده باش مستقر گردید. بعد از گذشت مدتی از شروع مراسم و حضور آیت الله گلپایگانی واعظی به نام «شیخ انصاری» به منبر رفت. وی از همان آغاز سخنرانی با صلوات های بیجای عده ای از حاضران مواجه شد.اخلال گران در دو گروه ۷۰ و ۳۰ نفری در دو طرف مجلس قرار گرفته بودند و به نوبت صلوات می فرستادند. پی از پایان سخنرانی یکی از اخلال گران فریاد زد «برای سلامتی شاهنشاه آریا مهر صلوات» مردم به هیجان آمدند و درگیری شروع شد. ضرب و شتم طلاب و روحانیون توسط افراد اخلال گر آغاز شد. این گروه با چاقو و چوب به جان طلاب افتادند. کماندوها و افراد رژیم به هر طلبه ای که می رسیدند از وی می خواستند که «جاوید شاه» بگوید سپس وی را زیر مشت و لگد گرفته و کتک می زدند. عده ای طلاب به طبقه فوقانی مدرسه رفته و با پرتاب سنگ و آجر به کماندوها حمله کردند. مهاجمین به طبقه بالا رفته و در آنجا ضمن درگیری و مضروب ساختن تعدادی از آن ها، چند نفر را از بالا به پائین انداختند. مرحوم دوانی می نویسد: «ده ها نفر از طلاب حوزه علمیه و عده ای از مردم عادی به سختی مجروح و مصدوم شدند و معلوم نشد چند نفر شربت شهادت نوشیدند...»ماموران شاه کتاب ها و قرآن ها را پاره پاره کردند و لوازم و اثاث اتاق طلاب را به میان صحن مدرسه ریختند.
پیامدها
...
ناکامی رژیم در تصویب لایحه انجمن های ایالتی و ولایتی که با مخالفت جدی روحانیون روبرو شد، (یکی از موضوعات این لایحه این بود: «حذف اسلام از شرایط نمایندگی مجلس») مخالفت عده ای از مراجع با اجرای رفراندوم و تحریم آن عدم استقبال مردم و طلاب از شاه در سفر به قم که به منظور جلب نظر مراجع در مورد اجرای رفراندوم، ناکامی رژیم در توطئه انتقال مرجعیت شیعه از قم به نجف، (این طرح با مخالفت جدی امام خمینی (رحمة الله علیه) مواجه شد.) عوامل دیگری از این دست سبب شد رژیم شاه با اتخاذ تصمیمی ناشیانه تعداد زیادی از نیروهای امنیتی خود را به قم گسیل دارد و با ایجاد جوی از رعب و وحشت علما و طلاب و طرفداران امام خمینی را سرکوب نموده و علت همه ناهنجاری ها را به گردن امام بیاندازد و با زهر چشم گرفتن از آن ها حمایت اجباری سراسر کشور را به دست آورد و اقتدار امنیتی و نظامی دولت را برای همه گروه های مبارز گوشزد نماید. که در جریان مبارزه نتیجه عکس داد. هر چند که رژیم در جریان این توطئه ظاهرا موفق شده بود.
ماموریت اخلالگران
از محتوای اسناد و خاطرات چنین برمی آید که ماموریت اصلی نیروهای امنیتی اخلالگر اعزامی از تهران به قم عبارت بود از، ایجاد اغتشاش، ایجاد شبهه در میان افراد ساده لوح با حرکت های شبه مذهبی، سوء استفاده از شعایر مذهبی و دینی، تحریک عصبیت در مبارزین و رهبری جریان انقلابی در مراسم سوگواری منزل امام، مدرسه حجتیه و مدرسه فیضیه. توطئه ماموران امنیتی در مجلس سوگواری که در منزل امام خمینی (رحمة الله علیه) برگزار شد، همچنین مجلس سوگواری که در مدرسه حجتیه قم برگزار شد ناکام ماند. در جریان خانه امام با مهارت خیلی زیاد و اقتدار کامل، افراد بیت امام، اخلالگران را رسوا نمودند و مشت آن ها را پیش همگان باز نمودند. و حتی این واقعه بر عصبیت مزدوران شاهی افزود.
فاجعه مدرسه فیضیه
عصر روز دوم فروردین ماه ۱۳۴۲ مصادف با روز وفات امام صادق (علیه السّلام)، مجلس سوگواری از طرف آیت الله گلپایگانی در مدرسه فیضیه با حضور آیت الله گلپایگانی برگزار شد. ماموران شاه برای اجرای نقشه خود پس از ناکامی در دو مجلس قبلی بر تعداد نیروها خویش افزودند. کامیون های سرباز مسلح در بیرون مدرسه فیضیه در حال آماده باش مستقر گردید. بعد از گذشت مدتی از شروع مراسم و حضور آیت الله گلپایگانی واعظی به نام «شیخ انصاری» به منبر رفت. وی از همان آغاز سخنرانی با صلوات های بیجای عده ای از حاضران مواجه شد.اخلال گران در دو گروه ۷۰ و ۳۰ نفری در دو طرف مجلس قرار گرفته بودند و به نوبت صلوات می فرستادند. پی از پایان سخنرانی یکی از اخلال گران فریاد زد «برای سلامتی شاهنشاه آریا مهر صلوات» مردم به هیجان آمدند و درگیری شروع شد. ضرب و شتم طلاب و روحانیون توسط افراد اخلال گر آغاز شد. این گروه با چاقو و چوب به جان طلاب افتادند. کماندوها و افراد رژیم به هر طلبه ای که می رسیدند از وی می خواستند که «جاوید شاه» بگوید سپس وی را زیر مشت و لگد گرفته و کتک می زدند. عده ای طلاب به طبقه فوقانی مدرسه رفته و با پرتاب سنگ و آجر به کماندوها حمله کردند. مهاجمین به طبقه بالا رفته و در آنجا ضمن درگیری و مضروب ساختن تعدادی از آن ها، چند نفر را از بالا به پائین انداختند. مرحوم دوانی می نویسد: «ده ها نفر از طلاب حوزه علمیه و عده ای از مردم عادی به سختی مجروح و مصدوم شدند و معلوم نشد چند نفر شربت شهادت نوشیدند...»ماموران شاه کتاب ها و قرآن ها را پاره پاره کردند و لوازم و اثاث اتاق طلاب را به میان صحن مدرسه ریختند.
پیامدها
...
wikifeqh: حمله_مأموران_شاه_به_مدرسه_فیضیه